του Άκη Γαβριηλίδη
Είναι ασφαλώς πολύ προβληματικό ότι τα φιλικά προς τη Νέα Δημοκρατία μέσα δεν κάλυψαν καθόλου την πρωτόδικη καταδίκη του Νικόλαου Γεωργιάδη, και αυτό έχει ορθώς επισημανθεί από πολλούς.
Αλλά και όπου υπήρξε κάλυψη, αυτή υπήρξε συχνά επίσης προβληματική. Συνοδευόταν από αρκετές ορολογικές διαστρεβλώσεις, κιτρινισμό, και ηθικούς πανικούς.
Ένας από αυτούς τους πανικούς ήταν η εμφάνιση της όλης υπόθεσης ως καταδίκης για «παιδεραστία». Αυτό φυσικά δεν ισχύει, όπως ορθώς επισημάνθηκε από τουλάχιστον δύο ηλεκτρονικά σημειώματα που έχω υπόψη μου μέχρι στιγμής, και η χρήση του όρου προσανατολίζει τον αναγνώστη να διαβάσει την όλη υπόθεση με όρους ομοφοβίας.
Το πρόβλημα είναι ότι, προκειμένου να εναντιωθούν σε μια ανακρίβεια και τον αντίστοιχο προς αυτήν ηθικό πανικό, και τα δύο αυτά σημειώματα καταφεύγουν σε μία Συνέχεια
Nomadic universality 