Monthly Archives: Μαρτίου 2011

December 2008 Revolt,Ανάλυση λόγου,Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος,Ιστορία,Τραύμα

Οι καθηγητές τού τίποτα – ΙΙ: Η αντι-αναθεώρηση ως ιστορική επιστήμη

του Άκη Γαβριηλίδη

Στο τέλος του πρώτου μέρους αυτού του άρθρου, είχα αναφερθεί στην (αυτο)προβολή του Στάθη Καλύβα και του Νίκου Μαραντζίδη ως εκπροσώπων του «νέου κύματος στη μελέτη του εμφυλίου πολέμου», και είχα υποστηρίξει ότι η εικόνα αυτή ενισχύθηκε από την πρώτη αντίδραση ορισμένων τουλάχιστον από όσους θέλησαν να τους αντικρούσουν.

Πράγματι, οι ίδιοι οι φερόμενοι ως υποστηρικτές της «καθεστωτικής αντίληψης», εκπρόσωποι της αριστερής ιστοριογραφίας της μεταπολίτευσης, είτε αυτοί προέρχονταν –με τους συμβατικούς όρους- από την «ορθόδοξη» είτε Συνέχεια →

Κλασσικό
Commons

Τόποι “βιβλίων”: βιβλιοθήκες και πειρατεία

του Θανάση Πρίφτη

Το περιβάλλον των σύγχρονων βιβλιοθηκών χαρακτηρίζεται απο ατελείωτες, συμμετρικές και ασύμμετρες, ροές ψηφιακών πληροφοριών μέσα απο δίκτυα. Ροές που τείνουν να κάνουν αχρείαστη την γεωγραφική τοποθεσία μιας πηγής πληροφορίας ή την οργάνωσής της σε ένα φυσικό περιβάλλον όπως η βιβλιοθήκη. Η κατάσταση αυτή, μεταξύ άλλων, ωθεί τις ίδιες τις βιβλιοθήκες, τον σκοπό τους, το αντικείμενό τους, τους χώρους τους, τους υπαλλήλους τους, στο να γίνουν «μη – τόποι». Τόποι, δηλαδή, γενικής χρήσης, χωρίς ιδιαίτερη μνήμη και ταυτότητα. Κάτι, δηλαδή, σαν χώρος αεροδρομίου ή αίθουσα αναμονής νοσοκομείου, με τη διαφορά ότι ενώ αυτοί οι μη – τόποι έχουν συγκεκριμένη αποστολή, η αποσύνδεση της βιβλιοθήκης απο τον φυσικό χώρο που καταλαμβάνει, σηματοδοτεί τελικά και τα όριά της ύπαρξής της. Ή την πορεία της εξαφάνισής της. Υπάρχουν πρακτικές που βγάζουν μια βιβλιοθήκη απο αυτό το αδιέξοδο; Αν, ναι, αυτές κινούνται σε συνηθισμένες πρωτοβουλίες ή μήπως περνούν στην πλευρά της πειρατείας; Συνέχεια →

Κλασσικό
Μηχανές

Το (α)τιμώρητο των δικτυωμένων μηχανών

του Παύλου Χατζόπουλου

Στις αναπαραστάσεις της ποπ κουλτούρας η τιμωρία των μηχανών έχει την τάση να συνδέεται με ένα -έστω εφήμερο- τέλος. Η τιμωρία της μηχανής πραγματώνεται και συνήθως δραματοποιείται με την απόδοση κάποιων ανθρωπόμορφων χαρακτηριστικών στην συγκεκριμένη μηχανή. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Η τιμωρία του hardware ισοδυναμεί με την καταστροφή ή την αποσύνδεσή του. Ο HAL 9000 στο 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος αποσυνδέεται από τον αστροναύτη David Bowman αφότου έχει σκοτώσει το υπόλοιπο πλήρωμα του διαστημόπλοιου και απειλεί και την δική του ζωή. Λίγο πριν την οριστική αποσύνδεσή του, ο HAL προσπαθεί να ικετεύσει τον αστροναύτη: «Dave σταμάτα, φοβάμαι» και όταν αντιλαμβάνεται ότι το τέλος του είναι οριστικό, συνεχίζει τραγουδώντας το Daisy Bell: «Daisy / Give me your answer do/ I’m half crazy / all for the love of you». Συνέχεια →

Κλασσικό
Δίκαιο,Κινήματα,Μετακίνηση,Χώρος

Απαράδεκτες ανομίες στα μέσα μαζικής μεταφοράς

του Άκη Γαβριηλίδη

Εδώ και αρκετό καιρό, ήδη πριν μαζικοποιηθεί και γίνει κεντρικό πολιτικό διακύβευμα το κίνημα «Δεν πληρώνω», δύο ανώνυμες εταιρίες, η «Αττικό Μετρό» και ο ΟΑΣΘ, είχαν τυπώσει στην πίσω πλευρά των εισιτηρίων τους το εξής κείμενο:

Η ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΧΗ ΕΠΙΚΥΡΩΜΕΝΟΥ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗΣ, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΟ (Π.Κ. ΆΡΘ. 186.2 & 392)

Το άρθρο 186 παρ. 2 του Ποινικού Κώδικα τιμωρεί την «Πρόκληση και προσφορά για την εκτέλεση [sic] κακουργήματος ή πλημμελήματος». Άρα, η βασιμότητα ή μη του εκφοβιστικού αυτού ισχυρισμού Συνέχεια →

Κλασσικό
Γλώσσα,Εθνικισμός,Ιστορία,Μετακίνηση,ανθρωπολογία,μετανάστευση,νομαδισμός

Βαλκανική κολυμβήθρα ονομάτων – παρουσίαση (video)

Παρουσίαση του βιβλίου

Βαλκανική κολυμβήθρα ονομάτων

του Ζάχου Παπαζαχαρίου

εκδ. Ισνάφι, Γιάννενα 2010

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011
στην αίθουσα εκδηλώσεων του Μικρόπολις

(Μικρόπολις: Κοινωνικός Χώρος για την Ελευθερία – Βενιζέλου και Βασ. Ηρακλείου 18, 54624 Θεσσαλονίκη – http://micropolis-socialspace.blogspot.com/)

Παρουσιάζουν ο Άκης Γαβριηλίδης και ο συγγραφέας

Κλασσικό
Βία,Κινήματα,Πολιτική,Ψυχανάλυση

Οι καθηγητές τού τίποτα. Η αντι-εξέγερση ως πολιτική επιστήμη

του Άκη Γαβριηλίδη

Ο αμερικανός μυθιστοριογράφος Ντάσιελ Χάμμεττ παρατηρούσε κάποτε:

«Απ’ όλες τις εθνικότητες που οδηγούνται στα δικαστήρια, αυ­τοί που είναι πιο δύσκολο να καταφέρεις να καταδικαστούν είναι οι Έλληνες. Ο Έλληνας αρνιέται αδίστακτα τα πάντα, ανεξάρτητα απ’ το πόσο ακλόνητες είναι οι αποδείξεις. Και τίποτα δεν εντυπωσιάζει περισσότερο τους ενόρκους από μια ξερή δήλωση ότι κάτι είναι έτσι, άσχετα απ’ την απιθανότητα της δήλωσης ή τον φανερό παρα­λογισμό της μπροστά στις συντριπτικές αποδείξεις για το αντίθετο»[1].

Φαίνεται ότι η παραδοσιακή αυτή τακτική εξακολουθεί να γνωρίζει μεγάλο σουξέ μεταξύ των Ελλήνων εν Αμερική, αν κρίνουμε από την αγωνιώδη προσπάθεια που είχε αναλάβει καθ’ όλη τη διάρκεια του 2009 ο κ. Στάθης Καλύβας, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο πανεπιστήμιο Γέιλ, να μας κοινοποιήσει (σε εμάς και σε πολλά διαφορετικά κοινά) την άποψή του για όσα συνέβησαν στην Ελλάδα τον Δεκέμβρη του 2008. Ο εν λόγω καθηγητής, από κοινού με τον εκ Θεσσαλονίκης ομόλογό του Νίκο Μαραντζίδη, πήραν σβάρνα εφημερίδες και Συνέχεια →

Κλασσικό