History,national identity

«Μacedonians are not Greek» (a Greek report from 1884)

What follows is an excerpt from a letter sent by N. Foundoùlis, Greek consul at Sérres, to K. Paparrigòpulos, in the 19th of July 1884. The letter is published in: Spyros Karàvas, «Μakàrioi oi katékhondes tin gìn». Gaioktitikoì skhediasmoì pros apallotrìosin syneidìseon sti Makedonìa, 1880-1909 [«Blessed are those who possess the earth [or: «the land»]. Real estate planning in view of alienating consciousness in Macedonia, 1880-1909], Athens, Vivliorama, 2010, p. 124-5. English translation: Akis Gavriilidis.

It produces to me a horrendous impression and sadness, when on the one hand these people, being boorish peasants until yesterday and before that, and seen as pariahs by our people, now call themselves “Bulgarians” and boldly point with their finger to the Bulgarian hegemony, and, on the other hand, the majority of the inhabitants of our own Greek villages do show to a certain extent love for the Greek letters, but unfortunately are far from calling themselves Greeks in full awareness, as the Bulgarians do, and when one asks them who they are, or of which nationality or origin, in this question they answer “we are Christians”. The name “Greek”, or even “Romios”, Συνέχεια

Κλασσικό
Έθνος κράτος,Επιτελεστικότητα,Κοινά,αρχαιολογία

Τυμβωρυχία στην Αμφίπολη

του Άκη Γαβριηλίδη

Έχει πρόσφατα υποστηριχθεί ότι η σχέση της νεοελληνικής κοινωνίας με την αρχαιότητα και, ειδικότερα, με τα υλικά υπολείμματά της, έχει προσλάβει χαρακτήρα κοσμικής θρησκείας.

Ο ισχυρισμός αυτός είναι απόλυτα πειστικός. Εγώ όμως θα πρόσθετα ότι, όπως από παλιά έχει διαπιστωθεί από πολλές μεριές, σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες η έννοια του ιερού είναι σύμφυτη με το μιαρό, το βέβηλο, το ασεβές, ενώ συχνά εκφράζεται και με τις ίδιες λέξεις. Πρβλ. Homo sacer, χαρέμ/ χαράμ, όπως επίσης «γαμώ την Παναγία σου» κ.ο.κ.

Παρατηρώντας τις τελευταίες μέρες όσα εξελίσσονται γύρω από τον τύμβο της Αμφίπολης (τόσο με τη γεωγραφική όσο και με την ευρύτερη έννοια του «γύρω»), δεν μπορεί κανείς να Συνέχεια

Κλασσικό
Γλώσσα,Πολιτισμικές σπουδές

Η γλώσσα δεν είναι ο κόσμος μας

του John H. McWhorter

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μετάφραση αποσπασμάτων από το βιβλίο The Language Hoax: Why the World Looks the Same in Any Language [Η φάρσα της γλώσσας: Γιατί ο κόσμος φαίνεται ο ίδιος σε κάθε γλώσσα], Oxford University Press 2014. Επιμέλεια-απόδοση και επιλογή τίτλων: Α.Γ.

Δεν είμαστε ό,τι λέμε
Το βιβλίο αυτό είναι ένα μανιφέστο. Θα αντιταχθώ σε μια ιδέα για τη γλώσσα η οποία απέκτησε απήχηση σε κάποιους ακαδημαϊκούς από τη δεκαετία του 1930, και προσφάτως έχει επίσης γνωρίσει απρόσμενη διάδοση στη δημόσια συζήτηση: την ιδέα ότι οι γλώσσες των ανθρώπων κατευθύνουν τον τρόπο με τον οποίο αυτοί σκέφτονται και αντιλαμβάνονται τον κόσμο.
Ίσως να τη γνωρίζετε. Για παράδειγμα, τα τελευταία δέκα χρόνια μπορεί να έχετε διαβάσει περιγραφές για φυλές του Αμαζονίου που είναι ανίκανες στα μαθηματικά επειδή η γλώσσα τους δεν έχει αριθμούς. Ή για λαούς που έχουν την ίδια λέξη για το πράσινο και το μπλε και υποτίθεται ότι δεν αντιλαμβάνονται τη διαφορά ανάμεσα σε ένα φύλλο δέντρου και τον ουρανό τόσο ζωηρά όσο εμείς.
Η σκέψη αυτή, καλώς ή κακώς, είναι μαγευτική. Για σκέψου – ό,τι λέμε, αυτό είμαστε. Είμαστε η γλώσσα που μιλάμε.
Μία πλήρης απεικόνιση όμως του πώς λειτουργεί η γλώσσα δείχνει πόσο εξωπραγματική είναι η ιδέα ότι η γλώσσα Χ κάνει τους ομιλητές της να βλέπουν και να αισθάνονται «έναν διαφορετικό κόσμο» από τους ομιλητές Συνέχεια

Κλασσικό