Συλλογικό κείμενο. Όποιος/-α επιθυμεί μπορεί να συνυπογράψει στέλνοντας ηλεκτρονικό μήνυμα (με ονοματεπώνυμο/ ιδιότητα/ πόλη) στη διεύθυνση cr33396@telenet.be

Σύσσωμη η ελληνική πολιτική ηγεσία, τελικά και ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος μετά από ασφυκτικές πιέσεις, συνομολόγησε ακόμη μία φορά ότι το να αποκαλείς τη Μακεδονία Μακεδονία είναι λάθος (ή έστω «σαρδάμ»). Το ορθό είναι να την αποκαλείς «Σκόπια», διότι η «επίσημα αναγνωρισμένη ονομασία» της δημοκρατίας αυτής είναι … ΠΓΔΜ.

Όταν ένας τέτοιου τύπου συλλογισμός, αντάξιος ενός έργου του Ιονέσκο, έχει εμπεδωθεί ως αυτονόητη αλήθεια στον δημόσιο χώρο κάποιας χώρας, τότε ίσως κάτι πρέπει να αλλάξει σε αυτή τη χώρα.

Οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτόν τον παραλογισμό έχουν σχεδόν ξεχαστεί πλέον. Ο μόνος που φαίνεται να λειτουργεί ακόμα είναι ότι, αν πούμε τη Μακεδονία Μακεδονία, αυτό θα αποτελεί ταπεινωτική υποχώρηση για την ελληνική εξωτερική πολιτική, η οποία εδώ και καιρό έχει ως «εθνική Συνέχεια →

του Τζόρτζιο Αγκάμπεν

 (…)

10. Μπορούμε τώρα να επιχειρήσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα «πού ‘στέκεται’ η στάσις, ποιος είναι ο προσίδϊος τόπος του εμφύλιου πολέμου;». Η στάσις –αυτή είναι η υπόθεσή μας- δεν λαμβάνει χώρα ούτε στον οἶκον ούτε στην πόλιν, ούτε στην οικογένεια ούτε στην πολιτεία: συνιστά μία ζώνη αδιαφορίας [indifferenza] ανάμεσα στον απολιτικό χώρο της οικογένειας και τον πολιτικό χώρο της πόλης. Ξεπερνώντας αυτό το κατώφλι, ο οἶκος πολιτικοποιείται και, αντιστρόφως, η πόλις «οικονομικοποιείται», δηλαδή συρρικνώνεται σε οἶκον. Αυτό σημαίνει ότι, στο σύστημα της αρχαιοελληνικής πολιτικής, ο εμφύλιος πόλεμος λειτουργεί ως κατώφλι πολιτικοποίησης ή αποπολιτικοποίησης, μέσω του οποίου το σπίτι ξεχειλίζει και γίνεται πόλη, ενώ η πόλη αποπολιτικοποιείται σε οικογένεια.

Στην παράδοση του αρχαιοελληνικού δικαίου, υπάρχει ένα μοναδικό τεκμήριο, που μοιάζει να Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης εγκαινιάστηκε πρόσφατα έκθεση με τίτλο «Ραιδεστός-Θεσσαλονίκη. Αρχαιότητες σ’ ένα ταξίδι προσφυγιάς». Περιλαμβάνει 37 εκθέματα από την Ανατολική Θράκη, τα οποία έφεραν μαζί τους κατά την «ανταλλαγή πληθυσμών» του 1922 οι Ρωμιοί πρόσφυγες, και ειδικότερα ο τότε «Θρακικός Φιλεκπαιδευτικός Σύλλογος εν Ραιδεστώ».

Πώς όμως –και γιατί- είχαν περιέλθει τα (νυν) εκθέματα στην κατοχή του Συλλόγου;

Σύμφωνα με την ημιεπίσημη εκδοχή που διαβάζουμε στο ρεπορτάζ του ΑΠΕ,

 Με πρωτοβουλία του επιθεωρητή εκπαίδευσης Βασίλειου Νικολαΐδη, ο σύλλογος -με στόχο την καλλιέργεια της παιδείας και της εθνικής συνείδησης και συνέχειας- Συνέχεια →