Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο των Gilles Deleuze-Félix Guattari Capitalisme et schizophrénie 2 : Mille plateaux, Éd. de Minuit, Paris 1980, και ειδικότερα από την ενότητα IV του κεφαλαίου 4 («20 Νοεμβρίου 1923 – Αξιώματα της γλωσσολογίας»), το οποίο βρίσκεται στις σελίδες 127-135. Οι σημειώσεις με αστερίσκο και μέσα σε αγκύλες είναι του μεταφραστή.

Αφού όλος ο κόσμος ξέρει ότι μία γλώσσα είναι μία μεταβλητή ετερογενής πραγματικότητα, τι σημαίνει η αξίωση των γλωσσολόγων να κόψουν και να ράψουν ένα ομογενές σύστημα για να καταστήσουν δυνατή την επιστημονική μελέτη; Το ζητούμενο είναι να εξαχθούν από τις μεταβλητές ένα σύνολο σταθερών, ή να καθοριστούν σταθερές σχέσεις μεταξύ των μεταβλητών (το βλέπουμε ήδη στην αντιμεταθετικότητα των φωνολόγων). Αλλά το επιστημονικό μοντέλο με βάση το οποίο η γλώσσα γίνεται αντικείμενο μελέτης είναι ένα και το αυτό με το πολιτικό μοντέλο με βάση το οποίο η γλώσσα είναι ομογενοποιημένη, συγκεντροποιημένη, τυποποιημένη, γλώσσα εξουσίας, μείζων ή επικρατούσα Συνέχεια →