του Πέτερ Σέντυ

Το σύντομο άρθρο περί φετιχισμού που δημοσιεύει το 1927 ο Φρόιντ διαπερνάται από προβληματισμούς σχετικά με την όραση και την ορατότητα[1]. Έτσι, η πρώτη «περίπτωση» που αναφέρεται είναι εκείνη «ενός νέου άντρα ο οποίος είχε αναδείξει σε προϋπόθεση του φετίχ μια ορισμένη λάμψη πάνω στη μύτη, δηλαδή στα γερμανικά: Glanz auf der Nase. Πράγμα που η ανάλυση κατάφερε να αναμεταφράσει στην ξεχασμένη μητρική γλώσσα του ασθενούς, ήτοι τα αγγλικά, ως ένα «βλέμμα (glance) πάνω στη μύτη». Παρακάτω, μπορούμε να διαβάσουμε έναν μεταξύ των γραμμών διάλογο με τον Γάλλο ψυχίατρο Ρενέ Λαφόργκ για το θέμα του «σκοτισμού», ο οποίος δηλώνει τη δημιουργία ενός τυφλού σημείου στην όραση[2]. Αν λοιπόν το ορατό και το αόρατο είναι μοτίβα που επανέρχονται στο κείμενο, αυτό που εντούτοις πρέπει να συγκρατήσει την προσοχή μας είναι η σχεδόν κινηματογραφική περιγραφή που δίνει ο Φρόιντ για τη γένεση του φετίχ.

Αφού παρατηρήσει ο ίδιος ότι υπάρχει κίνδυνος να «απογοητεύσει» ορίζοντας το φετίχ Συνέχεια →

του Πιέρ Σενγκαραβελού

Στην κρίση της ισπανικής μοναρχίας, ο Κάρλες Πούτζντεμόν, πρόεδρος της Generalitat της Καταλονίας, δήλωσε αρκετές φορές ότι η περιφέρειά του είναι «αποικία της Ισπανίας», οι δε υποστηρικτές του ενεργοποίησαν μια ρητορική κατοχής. Η κυβέρνηση της Μαδρίτης επέλεξε μια συγκεκριμένη μορφή δικαστικής και αστυνομικής καταστολής με τη σύλληψη πολιτικών ηγετών και το μπλοκάρισμα των τραπεζικών λογαριασμών της περιοχής. Επιπλέον, τα λόγια του Mariano Rajoy την Κυριακή –«Δεν υπήρξε δημοψήφισμα αυτοδιάθεσης»– φέρουν αναπάντεχα τον απόηχο από το «η Αλγερία είναι Γαλλία», μια διατύπωση που χρησιμοποίησε ο Φρανσουά Μιττεράν την 1η Δεκεμβρίου 1954, όταν η πραγματικότητα της αλγερινής κρίσης ήταν πλέον αναμφισβήτητη.

Τα πάντα στο λεξιλόγιο των πρωταγωνιστών φαίνεται να αναφέρονται στη διαδικασία αποαποικιοποίησης των δεκαετιών τού 40 και του 60. Σε τέτοιο βαθμό που στις 11 Συνέχεια →