υποκειμενικότητα,Έθνος κράτος,Βιοπολιτική,Εθνικισμός,Ιστορία,Μετακίνηση,Μνήμη,Τραύμα,Ψυχανάλυση

Εμείς οι έποικοι

του Άκη Γαβριηλίδη[1]

I.

O Μουσταφά[2] είναι ένας άντρας περίπου 40 χρονών, που γεννήθηκε στο Ντιγιάρμπακιρ και όταν ήταν 5 χρονών οι γονείς του μετανάστευσαν στην Καρπασία, στη βορειοανατολική Κύπρο.

Στην Καρπασία υπήρχαν, και υπάρχουν, αρκετοί Ελληνοκύπριοι (ή «Ρωμιοί» –Rum, όπως τους λένε στα τουρκικά), οι οποίοι στο politically correct λεξιλόγιο της Κυπριακής Δημοκρατίας αποκαλούνται ακόμη «εγκλωβισμένοι»· ένας όρος μάλλον αταίριαστος, καθόσον εδώ και καιρό κανείς δεν τους εμποδίζει να φύγουν από εκεί. Το 1974, στην Καρπασία δεν έγιναν συγκρούσεις –ο τουρκικός στρατός αποβιβάστηκε στην Κερύνεια και εν συνεχεία κατευθύνθηκε προς το νότο- και, όταν ηρέμησαν τα πράγματα, οι άνθρωποι που ζούσαν εκεί προτίμησαν να παραμείνουν. Ο μικρός Μουσταφά, λοιπόν, μεγαλώνοντας, ερχόταν σε επαφή με τους ελληνόφωνους γείτονές του και έτσι έχει μάθει αρκετά καλά ελληνικά –για την ακρίβεια, έχει μάθει την ελληνοκυπριακή διάλεκτο, της οποίας διασώζει μια παλαιότερη μορφή που σε λίγα χρόνια ίσως να είναι δυσνόητη ακόμα και για τους ελληνοκύπριους του νότου, οι οποίοι όλο και περισσότερο προσαρμόζονται στην θεωρούμενη «υψηλή ποικιλία» της ελληνικής (αυτή που μιλιέται στην ΕΡΤ και γράφεται στις εφημερίδες, τα εκπαιδευτικά εγχειρίδια κ.λπ.).

Συνέχεια

Κλασσικό
Uncategorized

WE DID NOT INCITE – THE MIGRANTS “INCITED” US

Performative statement of civil disobedience

FAO:

–          Minister of Interior, G. Ragoussis

–          Prosecutor’s Office of Athens

–          any other competent authority

Dear Minister,

We were recently informed, that on the occasion of the hunger strike in the unused building of the Law Faculty of Athens, you announced that “those who are responsible for these processes  we will search for with the prosecutor’s intervention and those who participated will be held accountable”, and that “the political and mainly civil responsibility of those who incited and organised the occupation of the Law Faculty, for putting the country and the Greek society in inconceivable danger, is huge”.

In order to facilitate your search, we proudly and voluntarily inform you that we the undersigned are among those who participated: with all our soul and as far as our capabilities allowed us, each one of us stood next to the struggle of these people, a struggle which has been one of the few sources of inspiration that Greek society had to offer over recent times. We willingly undertake all political and civil responsibility that our ethical commitment to the struggle of these people entails. Should solidarity constitute a crime for the Greek state, we call upon every competent authority to proceed with all necessary measures for our punishment and we are at your disposal for any further information you may need.

However, as far as “incitement” is concerned, we disclaim all responsibility. Not out of fear of being held accountable, but for the mere reason that the idea and execution of this action was from beginning until end the work of the hunger strikers themselves. No matter how inconceivable this sounds to your racist minds, non-Europeans are also beings with their own judgment and ability for collective deliberation and action. They are not children in need of a white man’s guidance. The promising developments in Tunisia, Egypt, Yemen and elsewhere constitute ample evidence of this.

It was therefore not us who incited the migrants; it was the migrants who encouraged and inspired us, and for this we are grateful.

(Translated from Greek by the people of http://hungerstrike300.espivblogs.net – whom we thank)

SIGNATURES Συνέχεια

Κλασσικό
Uncategorized

ΕΜΕΙΣ ΥΠΟΚΙΝΗΘΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Eπιτελεστική δήλωση κοινωνικής ανυπακοής – ανοικτή επιστολή

προς:

–         τον υπουργό Εσωτερικών Γ. Ραγκούση

–         την Εισαγγελία Αθηνών και κάθε άλλη αρμόδια αρχή

κ. υπουργέ.

Όπως πληροφορηθήκαμε, πρόσφατα, με αφορμή την απεργία πείνας των μεταναστών στο αχρησιμοποίητο κτήριο της Νομικής σχολής της Αθήνας, δηλώσατε ότι «θα αναζητηθούν με εισαγγελική παρέμβαση οι υπεύθυνοι των διαδικασιών και θα αποδοθούν ευθύνες στους συμμετέχοντες», καθώς επίσης και ότι ««είναι τεράστιες οι πολιτικές και κυρίως οι κοινωνικές ευθύνες όσων υποκινώντας και οργανώνοντας την κατάληψη της Νομικής έθεσαν στην πραγματικότητα σε ασύλληπτο κίνδυνο τη χώρα και την ελληνική κοινωνία».

Για να διευκολύνουμε το έργο αυτής της αναζήτησης, σας πληροφορούμε οικειοθελώς, και με υπερηφάνεια, ότι εμείς που υπογράφουμε παρακάτω είμαστε από τους συμμετέχοντες: συμπαρασταθήκαμε, στο μέτρο των δυνατοτήτων του ο καθένας και η καθεμιά, στον αγώνα αυτών των ανθρώπων, ο οποίος υπήρξε μία από τις λίγες πηγές έμπνευσης που προέκυψαν το τελευταίο διάστημα στην ελληνική κοινωνία, και η καλύτερη προστασία απέναντι στον ασύλληπτο κίνδυνο του ρατσισμού που την απειλεί. Αναλαμβάνουμε λοιπόν πρόθυμα όλες τις πολιτικές και κοινωνικές ευθύνες που συνεπάγεται αυτή η ηθική μας δέσμευση στον αγώνα τους. Αν για το ελληνικό κράτος η αλληλεγγύη αυτή συνιστά αδίκημα, καλούμε κάθε αρμόδια αρχή να προβεί στις σχετικές ενέργειες για τον κολασμό του και είμαστε στη διάθεσή τους για κάθε αναγκαία πληροφορία.

Όσο για την «υποκίνηση», όμως, αποποιούμαστε κάθε σχετική ευθύνη. Όχι από ευθυνοφοβία, αλλά για τον απλούστατο λόγο ότι την ιδέα και την εκτέλεση της δράσης αυτής την είχαν από την αρχή μέχρι το τέλος οι ίδιοι οι απεργοί πείνας. Όσο κι αν αυτό ακούγεται αδιανόητο για τα ρατσιστικά σας στερεότυπα, και οι μη Ευρωπαίοι είναι όντα με δική τους κρίση και ικανότητα συλλογικής διαβούλευσης και δράσης. δεν είναι ανήλικοι που να χρειάζονται πάντοτε την καθοδήγηση κάποιου λευκού. Πράγμα που αποδεικνύεται περίτρανα με όσα ελπιδοφόρα συμβαίνουν αυτές τις μέρες στην Τυνησία, στην Αίγυπτο, στην Υεμένη και αλλού, όπου ο κόσμος βγήκε στους δρόμους κατά τρόπους, και για λόγους, οι οποίοι μας φαίνονται εξαιρετικά οικείοι και παρόμοιοι με όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα.

Δεν υποκινήσαμε λοιπόν εμείς τους μετανάστες. οι μετανάστες παρακίνησαν εμάς, και τους είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό.

Οι υπογραφές: Συνέχεια

Κλασσικό
Crisis,Politics,Social Movements

Η Τυνησία είναι το μέλλον του κόσμου

Του Serge Quadruppani

Μουντός ορίζοντας και σύννεφα σκοτεινά, όλα αποκλεισμένα, η ελπίδα νεκρή;

Μα όχι. Επαναστατώντας και ανατρέποντας μια αυταρχική εξουσία, οι Τυνήσιοι θύμισαν σε όλους πόσο δεν υπάρχει τίποτα πιο επίκαιρο από την δίκαια οργή και τον υγιή θυμό. Είναι τα αδέλφια μας, οι όμοιοί μας και μας δείχνουν το δρόμο: το δρόμο των λαϊκών αντιστάσεων ενάντια στην αυτοκρατορία. Η Τυνησία είναι το μέλλον του κόσμου. Συνέχεια

Κλασσικό
December 2008 Revolt,Postcolonialism,Social Movements

To μεταφορντικό πλήθος στους δρόμους της μετα-αποικίας

του Άκη Γαβριηλίδη

Ο Μισέλ Φουκώ γενικώς θεωρείται ως ένας από τους Γάλλους στοχαστές που κατεξοχήν συνδέθηκαν με το κίνημα του Μάη του 68 και με όσα αυτό μας κληροδότησε στη συνέχεια, θεωρητικά όσο και πρακτικά.

Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι ότι ο Φουκώ, το Μάιο, όπως και ολόκληρο εκείνο το ακαδημαϊκό έτος, δεν βρισκόταν στο Παρίσι, ούτε καν στη Γαλλία. Βρισκόταν στην Τυνησία, όπου από το 1966 δίδασκε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Τύνιδας.

Το διάστημα της παραμονής του, εκτός από τη διδασκαλία και τη σύνταξη του «Οι λέξεις και τα πράγματα», ο Φουκώ υπήρξε μάρτυρας της προετοιμασίας και της έκρηξης ενός κινήματος, κυρίως φοιτητικού, αρκετούς μήνες πριν το αντίστοιχο στη Γαλλία, το οποίο του προκάλεσε τεράστια εντύπωση και τον οδήγησε να ενδιαφερθεί για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό τόσο άμεσα για την πολιτική και μάλιστα να αναμιχθεί προσωπικά σε αυτήν: για κάποιο διάστημα έκρυβε στο σπίτι του τον πολύγραφο των φοιτητών του, και μετά τους ίδιους τους φοιτητές του, που δέχονταν την άγρια καταστολή του καθεστώτος Μπουργκίμπα. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να δεχθεί αρκετές προειδοποιήσεις από την αστυνομία, και σε κάποια φάση θα υποστεί επίθεση και ξυλοδαρμό καθώς βάδιζε προς το σπίτι του από μυστικούς αστυνομικούς μεταμφιεσμένους σε «αγανακτισμένους πολίτες» ή το αντίστροφο. (Ας πούμε, κάτι ανάλογο με την επίθεση και την απαγωγή της οποίας υπήρξε θύμα προ ημερών ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος από την αυτοαποκαλούμενη «αντι»τρομοκρατική υπηρεσία[1]. Η διαφορά ήταν ότι εκεί δεν βγήκε κανείς να ισχυριστεί ότι επρόκειτο για «λάθος» και ότι τον μπέρδεψαν με κάποιον άλλο).

Συνέχεια

Κλασσικό