December 2008 Revolt,Multitude,Social Movements

Laissez faire, security, and liberalism: revisiting Greek December 2008

by Akis Gavriilidis

In December 2008, Athens became world news for the first time in recent years, for a reason that was soon overshadowed by the financial and debt crisis that came immediately after. I think it would be useful to revisit this event now, when it is not so loaded any more in terms of public attention and affect.

This reason was a totally unpredicted, contingent event: the pointless murder of a youngster by a policeman, which sparked a wave of massive and angry protests for several days in Athens –including in neighbourhoods where no demonstrations had ever taken place in living memory- as well as in all major Greek cities, and several minor ones. These consisted in mass rallies, mainly by equally young people with no previous experience in social protest, occupation of public buildings, “sieges” of police stations, but also considerable damage on private property and some looting of shops by the demonstrators and/ or others. The difficulty to tell a demonstrator from an “other” was precisely an important part of the whole picture, as no political or other body or organisation had made any official call for these protests. But this does not mean they were “spontaneous” in the usually pejorative sense that this term has in the left-wing tradition; many of these actions displayed a high degree of Συνέχεια

Κλασσικό
December 2008 Revolt,Multitude,Performativity,Social Movements

Neredi u Grčkoj 2008: performativno pojavljivanje mnoštva

Akis Gavrilidis

Prva greška koju moramo izbeći, pokušavajući da shvatimo nemire koji su potresli Grčku u decembru 2008, jeste da ih čitamo kao ’’slepo nasilje’’ ili ’’emotivni izliv mladih’’ bez političkih implikacija.

Ovaj pokret, iako je sigurno imao afektivnu stranu (ili, precizno, baš zbog toga), već je direktno i eminentno politički, u mnogo dubljem i širem smislu nego što je uobičajeno. Tačno je da pokret nije istakao nikakve specifične ‘’zahteve’’ (nekom drugom na Συνέχεια

Κλασσικό
December 2008 Revolt,Multitude,Performativity

Greek December 2008 riots: the performative emergence of the multitude

by Akis Gavriilidis

The first error we must avoid when trying to make sense of the riots that shook Greece in December 2008, is to read them as “blind violence” or as an “emotional outburst of the youth” without political implications.

This movement, although it certainly had an affective side, (or precisely because of that), is already directly and eminently political, in a much deeper and larger sense than the usual one. It is true that the movement did not submit any specific “demands” (to somebody else Συνέχεια

Κλασσικό
December 2008 Revolt,Ανάλυση λόγου,Ελληνικός εμφύλιος πόλεμος,Ιστορία,Τραύμα

Οι καθηγητές τού τίποτα – ΙΙ: Η αντι-αναθεώρηση ως ιστορική επιστήμη

του Άκη Γαβριηλίδη

Στο τέλος του πρώτου μέρους αυτού του άρθρου, είχα αναφερθεί στην (αυτο)προβολή του Στάθη Καλύβα και του Νίκου Μαραντζίδη ως εκπροσώπων του «νέου κύματος στη μελέτη του εμφυλίου πολέμου», και είχα υποστηρίξει ότι η εικόνα αυτή ενισχύθηκε από την πρώτη αντίδραση ορισμένων τουλάχιστον από όσους θέλησαν να τους αντικρούσουν.

Πράγματι, οι ίδιοι οι φερόμενοι ως υποστηρικτές της «καθεστωτικής αντίληψης», εκπρόσωποι της αριστερής ιστοριογραφίας της μεταπολίτευσης, είτε αυτοί προέρχονταν –με τους συμβατικούς όρους- από την «ορθόδοξη» είτε Συνέχεια

Κλασσικό
December 2008 Revolt,Postcolonialism,Social Movements

To μεταφορντικό πλήθος στους δρόμους της μετα-αποικίας

του Άκη Γαβριηλίδη

Ο Μισέλ Φουκώ γενικώς θεωρείται ως ένας από τους Γάλλους στοχαστές που κατεξοχήν συνδέθηκαν με το κίνημα του Μάη του 68 και με όσα αυτό μας κληροδότησε στη συνέχεια, θεωρητικά όσο και πρακτικά.

Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι ότι ο Φουκώ, το Μάιο, όπως και ολόκληρο εκείνο το ακαδημαϊκό έτος, δεν βρισκόταν στο Παρίσι, ούτε καν στη Γαλλία. Βρισκόταν στην Τυνησία, όπου από το 1966 δίδασκε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Τύνιδας.

Το διάστημα της παραμονής του, εκτός από τη διδασκαλία και τη σύνταξη του «Οι λέξεις και τα πράγματα», ο Φουκώ υπήρξε μάρτυρας της προετοιμασίας και της έκρηξης ενός κινήματος, κυρίως φοιτητικού, αρκετούς μήνες πριν το αντίστοιχο στη Γαλλία, το οποίο του προκάλεσε τεράστια εντύπωση και τον οδήγησε να ενδιαφερθεί για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό τόσο άμεσα για την πολιτική και μάλιστα να αναμιχθεί προσωπικά σε αυτήν: για κάποιο διάστημα έκρυβε στο σπίτι του τον πολύγραφο των φοιτητών του, και μετά τους ίδιους τους φοιτητές του, που δέχονταν την άγρια καταστολή του καθεστώτος Μπουργκίμπα. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να δεχθεί αρκετές προειδοποιήσεις από την αστυνομία, και σε κάποια φάση θα υποστεί επίθεση και ξυλοδαρμό καθώς βάδιζε προς το σπίτι του από μυστικούς αστυνομικούς μεταμφιεσμένους σε «αγανακτισμένους πολίτες» ή το αντίστροφο. (Ας πούμε, κάτι ανάλογο με την επίθεση και την απαγωγή της οποίας υπήρξε θύμα προ ημερών ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος από την αυτοαποκαλούμενη «αντι»τρομοκρατική υπηρεσία[1]. Η διαφορά ήταν ότι εκεί δεν βγήκε κανείς να ισχυριστεί ότι επρόκειτο για «λάθος» και ότι τον μπέρδεψαν με κάποιον άλλο).

Συνέχεια

Κλασσικό