της Jeanette Samyn

«Κάθε σφαίρα έχει και ένα τρίτο»

Peter Sloterdijk

Δε χρειάζεται να πάει κανείς μακριά για να βρει το παράσιτο στη σύγχρονη αμερικάνικη πολιτική σκηνή. Κάθε φορά που μία γυναίκα αποκαλείται welfare queen[i], κάθε φορά που ένας πολιτικός λέει ότι είναι αντίθετος στις κυβερνητικές παροχές και κάθε φορά που ένας καπιταλιστής συγκρίνεται με βαμπίρ, επικαλούμαστε την έννοια του παρασιτικού. Είναι εύκολο να το συναντήσει κανείς ακόμα και στα νέα σχετικά με τις προεδρικές εκλογές: Ο Romney, που είχε άλλοτε αποκαλεστεί και «άρπαγας καπιταλιστής» από τον Rick Perry, πρόσφατα πήρε τον τίτλο του «παρασιτικού καπιταλιστή» από τον Pete Kotz του Village Voice, και επίσης πλέον είναι κοινή γνώση ότι η καμπάνια του Ομπάμα θα αποστραγγίσει την περίοδο του πρώην δήμαρχου της Μασαχουσέτης στην επενδυτική εταιρία Bain Capital για ό, τι έχει να προσφέρει, ακόμη και ενάντια στην επιθυμία κάποιου σαν του Cory Booker, του δημάρχου του Newark. Στο μεταξύ ο πρόεδρος Ομπάμα έχει χαρακτηριστεί παράσιτο από τους πάντες, από τον Βλαντιμίρ Πούτιν μέχρι τον Rush Limbaugh.

Αλλά το να χαρακτηρίσεις κάποιον παράσιτο σημαίνει να εκτοξεύεις μία αμφιλεγόμενη προσβολή. Ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει οποιονδήποτε, από μετανάστες εργάτες μέχρι μέλη του Κονγκρέσου: τον επικαλούμαστε όταν μιλάμε για αυτούς που θέλουν αυτό που έχουν οι άλλοι, συμπεριλαμβανομένων των συγγενών που εμφανίζονται «από το πουθενά» όταν κάποιος γίνεται διάσημος ή πεθαίνει∙ όταν μιλάμε για αυτούς που αφαιμάσσουν άλλους από χρόνο και χρήμα, συμπεριλαμβανομένων των αιώνιων άφραγκων και των εραστών∙ και για αυτούς που θεωρούνται αντιπαραγωγικοί, ειδικά τους τραπεζίτες, τους άνεργους, τους άστεγους, τους δάσκαλους και οποιονδήποτε άλλον θεωρείται ότι ρουφά από τη ρώγα του καπιταλισμού ή του φιλελεύθερου κράτους- τα οποία και τα δύο, ούτως ή άλλως, περιγράφονται ως παρασιτικά από μόνα τους. Το παράσιτο μπορεί να είναι αριστερό ή δεξιό,  πλούσιο ή φτωχό, αδύναμο ή δυνατό, υγειές ή άρρωστο -απλά εξαρτάται από το ποιος το περιγράφει.

Συνέχεια →