Monthly Archives: Αύγουστος 2015

Migration,Mobility

How the multitude achieved the first real liberation of Macedonia (from its borders)

by Akis Gavriilidis

We’re a mixture here: Syrians, migrated Greeks, Armenians, Medes

C.P. Cavafy, In a Town of Osroini

For the past 20 years, the Republic of Macedonia was mentioned in the news, if at all, only due to nationalist or ethnic conflicts. These reports were dominated by the stupid, but no less obstinate, objections by Greece as to what the “right” name for the Republic should be, and the concomitant petty quarrels between the two countries for the title of the genuine descendant of Alexander the “Great” (murderer) and of the legitimate owner of some graves and their content. These had led to mutual suspicion and hatred, in the context of which the borders between the two countries had been under strict surveillance, and movement across them –both physical and mental- severely limited and often plainly prohibited.

This invisible human-tight wall separating the two territories was brought down and swept away the last few days, due to the unpredictable Συνέχεια →

Κλασσικό
Ελληνική κρίση,Πολιτική

Ήταν τελικά ο Τσίπρας ένας «λαϊκιστής» που «αθέτησε τις υποσχέσεις του»;

του Άκη Γαβριηλίδη

Μία πολύ διαδεδομένη αφήγηση για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, την οποία διακινούν με εμφανή απόλαυση και αίσθηση ανωτερότητας διάφοροι σχολιαστές από τα δεξιά και από τα αριστερά, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε και αποτελεί το «νέο ΠΑΣΟΚ», διότι ακολουθεί και αυτός την ίδια πορεία που διήνυσε εκείνο: κατέκτησε την εμπιστοσύνη του λαού με έναν ριζοσπαστικό λόγο που «χάιδευε αυτιά» και «μοίραζε υποσχέσεις», αλλά μόλις ανήλθε στην εξουσία άσκησε μία πολύ λιγότερο ριζοσπαστική πολιτική και δεν εκπλήρωσε τις υποσχέσεις αυτές. Οι ίδιοι σχολιαστές σπεύδουν να διαγνώσουν, με εμφανή λύπη και σιωπηρή χαιρεκακία (ή το αντίστροφο), ότι εξ αυτού του λόγου έχει ήδη φτάσει, ή πρόκειται σύντομα να φτάσει, το «τέλος του ΣΥΡΙΖΑ».

Φυσικά όλα τα πράγματα, μεταξύ αυτών και οι κομματικοί σχηματισμοί, δεν είναι αιώνια. Νωρίτερα ή αργότερα, κάποια στιγμή παύουν να υπάρχουν. Ωστόσο, ο συγκεκριμένος συλλογισμός έχει μία τουλάχιστον εμφανή ανακολουθία:

το ΠΑΣΟΚ πράγματι σημείωσε εντυπωσιακή άνοδο των ποσοστών του στα τέλη της δεκαετίας του 70 και σχημάτισε κυβέρνηση το 1981. Ωστόσο, Συνέχεια →

Κλασσικό
Crisis,Debt,intellectual property,Nationalism

Should “Greece” charge the rest of Europe for its “past contributions”?

by Akis Gavriilidis

Recently, the anthropologist David Graeber suggested through Tweeter that “Greece should charge the rest of Europe for it past contributions”. He even made concrete quantified proposals as to how much should be charged: “100 billion euros for Aeschylus” and “200 bil for Socrates”.

A similar suggestion was made some time ago by the veteran French filmmaker Jean-Luc Godard.

These statements were no doubt made in good intention: they were meant as a display of solidarity for the bullying the Greek society has been submitted to the past 5 years due to the debt crisis. It is also true that their authors were addressing mainly the European public opinion, especially its sections which have proven vulnerable to cultural racism against the allegedly lazy, good-for-nothing Greeks. However, when somebody is speaking about a certain country, they should give some consideration to how this speaking will sound in the country itself. And in Greece these statements sound quite nasty, believe me. As a person who is trying to fight in Greece against the austerity regime and the Συνέχεια →

Κλασσικό
αποικιοκρατία,αρχαιολογία

Η χούντα* των αρχαιολόγων

του Άκη Γαβριηλίδη

Στις 22/7/2015, το υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων εξέδωσε –και ανήρτησε υπερηφάνως στην ιστοσελίδα του– ένα δελτίο τύπου το οποίο, εάν δεν έχω κάποιο πολύ σοβαρό έλλειμμα ενημέρωσης, θα πρέπει να είναι μοναδικό φαινόμενο στην ιστορία του ελληνικού κράτους. Μάλλον και όλων των κρατών. Το δελτίο τύπου δεν φέρει τίτλο, ούτε όνομα (/-τα) συγγραφέα (-ων), κατά τα λοιπά όμως έχει από κάθε άποψη την τυπική δομή ενός επιστημονικού άρθρου. Εμπλέκεται σε μία συζήτηση περί της εγκυρότητας ή μη κάποιων ισχυρισμών περί της αλήθειας, γνωματεύοντας μάλιστα ποιοι απ’ αυτούς «έγιναν αποδεκτοί από την επιστημονική κοινότητα» και ποιοι όχι, προβαίνει σε αναλύσεις, παραπέμπει σε βιβλιογραφία κ.ο.κ.∙ αυτό είναι όλο κι όλο το περιεχόμενό του.

Ένα υπουργείο λοιπόν εξέδωσε δελτίο τύπου με μόνο αντικείμενο να αντικρούσει «μελέτη των παλαιοανθρωπολόγων Α. Μπαρτσιώκα και Juan Luis Arsuaga» που «δημοσιεύτηκε προσφάτως» σε αμερικανικό περιοδικό και που υποστηρίζει ότι κατάλοιπα ανδρικού σκελετού που βρέθηκαν σε κιβωτιόσχημο τάφο στη θέση Βεργίνα της Ημαθίας ανήκουν σε κάποιον αρχαίο βασιλιά της Μακεδονίας.

Σε οποιοδήποτε άτομο στοιχειωδώς ενήμερο περί την επιστημονική δεοντολογία, είναι Συνέχεια →

Κλασσικό