του Άκη Γαβριηλίδη
Οι αντιδράσεις των αστυνομικών, ατομικές και συλλογικές, στην δολοφονική απόπειρα και στον βαρύ τραυματισμό ενός εξ αυτών από χούλιγκαν, επιβεβαιώνουν ακόμα μια φορά ότι η συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως μια συντεχνία, για να μην πω ως ακόμη μια συμμορία ανάμεσα σε άλλες, με τα δικά της ιδιαίτερα συμφέροντα, και όχι ως ένα σώμα με καθήκον την επιβολή του νόμου –δηλαδή γενικών και αφηρημένων κανόνων δικαίου υπεράνω ιδιαίτερων συμφερόντων. Με άλλη διατύπωση, πιο κατάλληλη ίσως στα τωρινά συμφραζόμενα: αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως παίκτη και όχι ως διαιτητή.
Θα αρχίσω από τις πρώτες, τις ατομικές. Ο γνωστός συνεργάτης τηλεοπτικών καναλιών στα οποία εμφανίζεται ως «ειδικός αναλυτής (και πρώην συνδικαλιστής) της αστυνομίας» δήλωσε[1] σε αθλητικό σάιτ ότι «είναι ζήτημα τιμής για την Ελληνική Αστυνομία και όλες οι υπηρεσίες, όπως και όλοι οι αστυνομικοί της χώρας τείνουν προς αυτή την κατεύθυνση: την σύλληψη του εν δυνάμει δολοφόνου του νεαρού συναδέλφου».
Η σύλληψη ενός εν δυνάμει δολοφόνου ασφαλώς είναι κάτι στο οποίο αναμένεται να κατατείνουν οι αστυνομικές Συνέχεια