του Άκη Γαβριηλίδη
Κάποιος άγνωστός μου κοινοποίησε εχθές στο λογαριασμό που διατηρεί η ομάδα «Ελληνικά hoaxes» στο facebook το σύνδεσμο από το πρόσφατο σημείωμά μου, με το οποίο κατηγορούσα την ομάδα για σοβαρή παραβίαση δεοντολογίας σε σχέση με την κάλυψη του αντικομμουνιστικού συνεδρίου στο Τάλλινν.
Κάτω από τη δημοσίευση, ακολούθησε σύντομα μετά σχόλιο με την υπογραφή των υπευθύνων της ομάδας και με το εξής περιεχόμενο:
Ο σύνδεσμος, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς, οδηγεί σε μία συνέντευξη που είχα δώσει τον Ιανουάριο του 14 στη Νόβα Ζόρα, ένα περιοδικό που εκδίδουν Έλληνες πολίτες μακεδονικής εθνοτικής καταγωγής στη Βόρεια Ελλάδα.
Η υποτιθέμενη αυτή «απάντηση» όχι μόνο δεν δίνει την παραμικρή λύση στο υπάρχον πρόβλημα, αλλά δημιουργεί και ένα καινούριο.
Όπως είναι προφανές, η συνέντευξη δεν έχει την παραμικρή σχέση με το επίδικο ζήτημα, και ξεθάβεται σήμερα μόνο και μόνο για να λειτουργήσει ως ηθικό στίγμα. Οι Ελληνικά hoaxes δεν διατυπώνουν καμία ουσιαστική ή μορφική ένσταση για όσα λέγονται εκεί· η ίδια η πράξη της συνέντευξης προσκομίζεται ως στοιχείο που από μόνο του απαξιώνει τον «δράστη» και του στερεί το δικαίωμα να κατηγορεί άλλους για παραβίαση δεοντολογίας. Διότι προφανώς, κατά τους συντάκτες, παραβιάζει η ίδια κάποια δεοντολογία.
Ποια είναι αυτή η δεοντολογία;
Είναι φυσικά η δεοντολογία της μεταξικής-εμφυλιοπολεμικής εθνικοφροσύνης. Μια Συνέχεια
Nomadic universality 