της Πράτσι Πατανκάρ

Ο τοίχος μου στο Φέισμπουκ τελευταία έχει γεμίσει από αναρτήσεις και άρθρα που αφορούν τη γιόγκα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Βρίσκω πολύ εκνευριστικό να διαβάζω πόσο «τραυματικό» για τους Αμερικανούς νοτιοασιατικής καταγωγής είναι να βλέπουν λευκούς που διδάσκουν και κάνουν γιόγκα. Μεγάλωσα σε ένα χωριό οκτώ ώρες από το Μουμπάι και κατάγομαι από αγροτική ινδική οικογένεια κατώτερης κάστας· έτσι, η «γιόγκα» ήταν κάτι πολύ μακρινό για μένα. Ανήκε στην κουλτούρα της βραχμανικής ανώτερης-μεσαίας τάξης των πόλεων. Μόνο τελευταία ακούω να μπαίνει η γιόγκα στο λεξιλόγιο των ανθρώπων με τους οποίους μεγάλωσα, και βλέπω «χαλάκια της γιόγκα» να πουλιούνται σε μαγαζιά των κάπως μεγαλύτερων πόλεων κοντά στο χωριό μου.

Το άρθρο αυτό δεν γράφτηκε καθόλου για να καταγγείλει τη γιόγκα. Όπως πολλοί άλλοι άνθρωποι στην πατρίδα μου (και αλλού), αποδίδω αξία σε κάποιες πρακτικές οι οποίες Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Σύμφωνα με την ορολογία που τείνει να καθιερωθεί τελευταία στην αργκό του διαδικτύου, η έκφραση «νόμος του Μέφρυ» δηλώνει το φαινόμενο κατά το οποίο, όποιος ψέγει κάποιον άλλο για κάποιο σφάλμα, σύντομα υποπίπτει και ο ίδιος στο ίδιο σφάλμα.

Θύμα μιας από τις πιο διασκεδαστικές περιπτώσεις εφαρμογής αυτού του νόμου έπεσε πρόσφατα μια ομάδα που υπάρχει στο facebook με την επωνυμία «Παλιές φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης», και ειδικότερα ένα εκ των μελών της διαχειριστικής της ομάδας ονόματι Demi Tzivopoulou.

Στις 26/3/18, η κα Tzivopoulou, ομιλώντας εκ μέρους όλης της διαχειριστικής ομάδας, ανακοίνωσε τη διαγραφή μου από την εν λόγω ομάδα, λόγω μιας ανταλλαγής σχετικά με τους Βαρκάρηδες της Θεσσαλονίκης. Η ανακοίνωση έκλεινε με τα εξής λόγια: «λόγω της Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Μεταξύ των διανοουμένων του ελληνικού εθνικισμού, ιδίως όσων προέρχονται από την αριστερά, ιδιαίτερη φρίκη προκαλεί τα τελευταία χρόνια το σκιάχτρο τού «νεοοθωμανισμού». Τον όρο αυτό οι εθνικιστές τον εκτοξεύουν και ως κατηγορία με ιδιαίτερη φόρτιση, με ιδιαίτερη απόλαυση θα έλεγα, εναντίον όσων αναγορεύουν εκάστοτε σε υπ’ αριθμόν 1 εχθρούς τους, και εχθρούς του έθνους· μια φόρτιση συγκρίσιμη μόνο με την αντίστοιχη κατηγορία «εθνομηδενιστής», με την οποία άλλωστε είναι περίπου συνώνυμα.

Οι φόβοι αυτοί είναι αδικαιολόγητοι. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη νεοοθωμανισμού όταν ο παλιός κλασικός οθωμανισμός είναι ζωντανός και μια χαρά στην υγεία του στην ψηφιακή μας εποχή.

Αυτό απέδειξε, μεταξύ άλλων, το πρόσφατο κείμενο συλλογής υπογραφών που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο, με τίτλο «Κάτω τα χέρια σας από τον ΠΑΟΚ!» και με το εξής Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Έχουμε το δικαίωμα να κρίνουμε τους ανθρώπους.

Νομιμοποιούμεθα από το ανθρώπινο δίκαιο, και ειδικότερα την ελληνική δικαιοσύνη, να κρίνουμε τις πράξεις των άλλων, και τους ίδιους τους άλλους.

Θα σας γνωστοποιήσω λοιπόν την κρίση μου για τον Aμβρόσιο Καλαβρύτων και όσους σκέφτονται σαν αυτόν.

Καταγγέλλω, λοιπόν, απερίφραστα το θράσος αυτού του κληρικού και τον καταδικάζω χωρίς δισταγμό. Η ιεροσύνη είναι εκτροπή από τους νόμους της φύσεως: κανείς ποτέ δεν έχει δει παπάδες στη φύση. Είναι κοινωνικό κακούργημα. Είναι αμαρτία. Όσοι, λοιπόν, είτε την ασκούν, είτε την υποστηρίζουν δεν είναι φυσιολογικοί άνθρωποι. Είναι αποβράσματα της κοινωνίας.

Δυστυχώς, την Ελλάδα από τότε που ιδρύθηκε την διοικούν κυρίως μερικά τέτοια ανθρωπάρια. Είναι κάτι ακροδεξιοί, ομοφοβικοί, σκοταδιστές, εξευτελισμένοι, άνθρωποι του σκότους.

Σας συμβουλεύω: Μη τους πλησιάζετε. Μη τους ακούτε. Μη τους εμπιστεύεσθε. Αποδοκιμάστε τους. Μαυρίστε τους. Βέβαια άνθρωποι είναι, αλλά αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία. Είναι εκτρώματα της φύσεως. Ψυχικά και πνευματικά πάσχουν. Είναι άτομα με νοητική διαταραχή. Μη διστάζετε, λοιπόν. Όταν και όπου τους συναντάτε, φτύστε τους. Μη τους αφήνετε να σηκώνουν κεφάλι. Είναι επικίνδυνοι.