του Dipesh Chakrabarty *

Η σημερινή μας απόρριψη για αυτόν τον πατριαρχικό, μη φιλελεύθερο, κι ωστόσο νεωτερικό ανθρωπισμό που οικοδόμησαν τα υποκείμενα της νεωτερικότητας που αναλύσαμε εδώ* δεν θα πρέπει να μας τυφλώσει απέναντι στις δημιουργικές του πλευρές. Το θέμα της «φυσικής αδελφοσύνης» που διαπερνά την εθνικιστική χρήση παλαιότερων πατρογραμμικών κατηγοριών στην ουσία συνέχισε να έχει απήχηση σε πολλούς Βεγγαλέζους της μεσαίας τάξης κατά τον εικοστό αιώνα. Μερικά από τα πιο δημοφιλή μυθιστορήματα των δεκαετιών του 20 και του 30 (τα οποία αργότερα γυρίστηκαν ταινίες) ανέπτυσσαν τα θέματα της κρίσης της αδελφικής αγάπης και της διευρυμένης οικογένειας.

Θα ήταν επίσης λάθος να σκεφτούμε αυτή τη νεωτερικότητα που παγίωσε το ζήτημα της εκπαίδευσης των γυναικών στο πλαίσιο της ιδεολογίας τής grihalakshimi {ιδανικής συζύγου} σαν ένα σιδερένιο κλουβί ανελευθερίας. Ενδεικτικό από αυτή την άποψη είναι ένα σχετικά άγνωστο αλλά καθόλου ασυνήθιστο Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Την Κυριακή 30/9, ως γνωστόν, το Βήμα δημοσίευσε ως κεντρικό του θέμα άρθρο-ρεπορτάζ με τον τίτλο «Το πραξικόπημα που δεν έγινε».

Από τη στιγμή που κυκλοφόρησε η εφημερίδα, (ή μάλλον ήδη από την προηγουμένη, διότι η πληροφορία είχε λίγο-πολύ διαρρεύσει), το άρθρο αντιμετωπίστηκε από όλους με δυσπιστία, καχυποψία και εχθρότητα.

Πρώτα απ’ όλα, φυσικά, οι φερόμενοι ως πρωταγωνιστές της ιστορίας την διέψευσαν κατηγορηματικά. Αυτό όμως φαντάζομαι ότι ήταν αναμενόμενο από όλους, περιλαμβανομένων και των συντακτών του Βήματος. Δεν είναι λογικό να αναμένουμε ότι θα βγει κάποιος και θα πει «ναι, μια που με ρωτάτε, πέρυσι σχεδίαζα ένα πραξικόπημα αλλά δεν μου βγήκε».

Το ίδιο έκανε και ο νυν υπουργός άμυνας. Και αυτό αναμενόμενο.

Πέραν όμως των καθαρά πολιτικών «παικτών», σε επίπεδο σχολιασμού δεν φάνηκε μέχρι στιγμής να πήρε κανείς σοβαρά το δημοσίευμα. Δεν έχω υπόψη μου κάποια κατατεθειμένη και επιχειρηματολογημένη άποψη στο δημόσιο χώρο, αλλά από προφορικές και ηλεκτρονικές ανταλλαγές φαίνεται να προκύπτει γενικά μία αίσθηση ότι «δεν γίνονται αυτά τα πράγματα σήμερα».

Με ιδιαίτερη βιαιότητα και ένταση αντέκρουσε πάντως το δημοσίευμα ο χώρος της αριστεράς, και ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ, με πληθώρα σχετικών άρθρων και ηλεκτρονικών αναρτήσεων.

Αυτό εκ πρώτης όψεως είναι επίσης κατανοητό. Αλλά στις πρώτες αντιδράσεις υπάρχει μία τόσο Συνέχεια →