του Boris Buden

Μακράν τού να συμβάλλει στην ολοκλήρωση μιας πολιτικά ενωμένης Ευρώπης, η μετάφραση κάνει συχνά το αντίθετο. Χαράζει τις μεθοριακές γραμμές, τόσο εντός της ΕΕ όσο και στις εξωτερικές παρυφές της, πάνω στις οποίες φιλτράρει ιδεολογικά κάθε είδους πολιτικά και πολιτιστικά περιεχόμενα, δημιουργώντας και αποκαθαίροντας τη λεγόμενη ευρωπαϊκότητα· επικυριαρχεί στις διαδικασίες διεύρυνσης, περιφράσσοντας το ευρωπαϊκό πολιτικό οικοδόμημα ως χώρο μιας ομοιογενούς, διαφανούς, σύγχρονης, «καλής» εσωτερικότητας και την ίδια στιγμή κάνει τη βρώμικη δουλειά των αποκλεισμών, αναδημιουργώντας συνεχώς την «κακή», δηλαδή σκοτεινή, ακατανόητη, καθυστερημένη εξωτερικότητα της Ευρώπης

Συνέχεια →