του Άκη Γαβριηλίδη
Πριν από περίπου δυο-τρία χρόνια, σε μια αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου εδώ στις Βρυξέλλες, είχε γίνει μία ακρόαση στο πλαίσιο μιας Επιτροπής Μειονοτικών Δικαιωμάτων, που είχε ως θέμα το σεβασμό των μειονοτήτων στην Ελλάδα. Η εκδήλωση ήταν δημόσια, και έτσι είχα παραστεί και εγώ. Στην ακρόαση αυτή κατέθεσαν άτομα που δήλωσαν ότι εκπροσωπούν τη μακεδονική, την τουρκική και νομίζω τη βλάχικη μειονότητα στην Ελλάδα, οι οποίοι ανέφεραν τα γνωστά παράπονά τους, και κυρίως ότι το ελληνικό κράτος δεν τους επιτρέπει ούτε καν να αποκαλούνται με τον τρόπο που επιλέγουν αυτοί, και διάφορα άλλα στοιχεία προς τεκμηρίωση των ισχυρισμών τους.
Επίσης, παρέστησαν φυσικά και εκπρόσωποι του ελληνικού κράτους οι οποίοι προσπάθησαν να αντικρούσουν τις κατηγορίες.
Την ομάδα αυτή των Ελλήνων υπαλλήλων του ΥπΕξ συνόδευε μία αδύνατη μελαχρινή γυναίκα, η οποία σε όλη τη διάρκεια της διαδικασίας Συνέχεια