του Άκη Γαβριηλίδη

Το Σεπτέμβριο του 2017, ο Μανόλης Γλέζος ήταν προσκεκλημένος ως επίτιμος ομιλητής σε συνέδριο που διεξήχθη στο Χίλτον της Αθήνας με θέμα «Μακροζωία: Ένας ρεαλιστικός στόχος». Στο πλαίσιο της παρουσίας του εκεί, έκανε κάποιες δηλώσεις[1] στις οποίες αναφέρθηκε στη μακροζωία, ή στην αναβίωση, καθόσον αυτές αφορούν όχι τα ανθρώπινα άτομα, αλλά τα έθνη. Και πάλι όχι όλα τα έθνη, αλλά ένα. Το γνωστό ένα. Συν ένα άλλο, το οποίο ανέκαθεν στοιχειώνει το φαντασιακό του πρώτου και χρησιμεύει ως διαρκές μέτρο σύγκρισης και διαφοροποίησης. Είπε συγκεκριμένα: Συνέχεια →

του Μιχάλη Ντινόπουλου

Στα ελληνικά ανέκδοτα αναπαράγεται το στερεότυπο του Πόντιου ως παντελώς ευήθους. Προσωπικά, τα συγκεκριμένα ανέκδοτα ποτέ δεν μου άρεσαν, όπως ούτε και όσα αναφέρονται στο στερεότυπο των ξανθιών. Ορισμένοι Πόντιοι μου έχουν εξηγήσει πως τα ανέκδοτα αυτά τα έφεραν οι ίδιοι οι Πόντιοι και είναι προϊόν αυτοσαρκασμού. Ισχύει αυτή η άποψη; Δεν νομίζω. Μου φαίνεται πως πρόκειται για πολύ παλιό στερεότυπο, το οποίο έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα.

Όπως αναφέρει ο μελετητής Matthijs den Dulk (2020), οι κάτοικοι του Πόντου Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Κατά την περίοδο της ελληνικής αντιμακεδονικής υστερίας που ξεκίνησε το 1990 και, ως ένα βαθμό, συνεχίζεται μέχρι σήμερα, η αλήθεια δεινοπάθησε ίσως περισσότερο και απ’ ό,τι σε περίοδο πραγματικών πολέμων.

Ένα από αυτά τα δεινοπαθήματα είναι και το εξής.

Όπως γνωρίζει ή μπορεί να μάθει ο καθένας που ασχολείται με το ζήτημα, η γλώσσα που μιλιέται στη σημερινή Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας και αλλού στον κόσμο από εθνοτικά Μακεδόνες, λέγεται μακεδονική. Έτσι λεγόταν πάντοτε –όσον καιρό υπάρχει φυσικά, για πριν δεν τίθεται ζήτημα- από όλους ανεξαιρέτως –από όσους και όποτε χρειαζόταν να αναφερθούν σε αυτήν φυσικά, για τους άλλους δεν τίθεται ζήτημα.  Μόνο από το 1990 και μετά, οι Έλληνες εθνικιστές αποφάσισαν ότι το όνομα αυτό δεν τους αρέσει και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται. Σύντομα μετά, αποφάσισαν να εκλάβουν την (αρνητική) επιθυμία τους για πραγματικότητα και να ενεργούν σαν το σημαίνον αυτό να μην χρησιμοποιείται όντως, να μην υπάρχει. Και ακόμα αργότερα, σαν να μην είχε Συνέχεια →