του Άκη Γαβριηλίδη

Η πιο ουσιαστική και χρήσιμη κίνηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε η συμφωνία των Πρεσπών, και ειδικά το θάρρος της να μην υποκύψει στον δεξιό λαϊκισμό που μιλούσε για «παράδοση του προαιώνια ελληνικού ονόματος» στους «Σκοπιανούς» και να ασκήσει πολιτική σύμφωνη με (τις δικές του) αρχές.

Γι’ αυτό ακριβώς, ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν έχει κανένα λόγο να ψαρεύει εκείνος στα θολά νερά της δεξιάς-εθνικιστικής κριτικής προς την παρούσα κυβέρνηση, και ειδικά προς ένα συγκεκριμένο μέλος της από την ακροδεξιά-ελληνοβαρεμένη πτέρυγα, ούτε να επινοήσει ένα δικό του ονοματολογικό «εθνικό θέμα» για να πάρει πίσω το αίμα του.

Η ανακοίνωση λοιπόν του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σχετικά με την κατοχύρωση του όρου TurkAegean ως κατατεθέντος σήματος αποτελεί παλινδρόμηση σε σχέση με την προηγούμενη στάση του, για λόγους Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Σε ένα άρθρο του στην Καθημερινή το οποίο σίγουρα δεν μπορεί να κατηγορηθεί για υπερβολική μετριοφροσύνη, ο –μεταξύ άλλων ιδιοτήτων- πανεπιστημιακός, σύμβουλος του νυν έλληνα πρωθυπουργού και σεναριογράφος τηλεοπτικών ντοκυμανταίρ Στάθης Καλύβας αναρωτιέται με κάθε ειλικρίνεια ποιος είναι ο λόγος της επιτυχίας που συναντά υπό την τελευταία του αυτή ιδιότητα. Και η απάντηση που δίνει είναι η εξής: αιτία είναι μία «μυστική σάλτσα». Η αγγλική αυτή έκφραση, όπως μας εξηγείται,

χρησιμοποιείται για να περιγράψει το πώς μια ελάχιστη παρέμβαση μπορεί να απογειώσει μια συνταγή. Και είναι μυστική, γιατί η αξία της είναι ανυπολόγιστη. Η έκφραση αυτή έχει ενδιαφέρον διότι παραπέμπει σε ένα είδος σοφίας που προκύπτει περίπου μαγικά μέσα από την υπέρβαση των αυτοματισμών και της τυποποποίησης [sic –η τελευταία λέξη με τρία «πο» στο πρωτότυπο. Προσλάβετε επιτέλους έναν επιμελητή κειμένων εκεί στην Καθημερινή, θα είναι cost effective].

Ένα στοιχείο κάπως απρόσμενο, και ίσως αθέλητο, στο λεξιλόγιο αυτής της εισαγωγής, είναι ότι ο Συνέχεια →

Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Σε όλα τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα δημοσιεύονται σήμερα οι δηλώσεις του υπουργού Αδώνιδος Γεωργιάδη σχετικά με το νέο αυστηρό λοκντάουν. Για όποιον δεν τις έχει υπόψη του, αναφέρομαι ειδικότερα στις εξής:

[…] κάποιοι λοιμωξιολόγοι μάς έλεγαν ότι θα έπρεπε να γίνει καραντίνα στη Θεσσαλονίκη πριν την εορτή του Αγίου Δημητρίου. Εμείς από σεβασμό στην παράδοση, στην Ορθοδοξία στην πίστη, δεν βάλαμε καραντίνα πριν τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου. Κατά την ημέρα αυτή συνέρρεαν οι πιστοί, δεν μπόρεσε η εκκλησία να ελέγξει τη συρροή, και μετά η Θεσσαλονίκη έγινε η πόλη που θρήνησε τα περισσότερα θύματα. Αυτή η εικόνα του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη, προβαλλομένη στην εικόνα των Θεοφανείων που είναι μια πάνδημη, πανηγυρική λειτουργία μας οδήγησε στο λοκντάουν.

Εάν δεν έχουμε ξεχάσει τα ελληνικά μας, με τις δηλώσεις αυτές, από τα πιο επίσημα χείλη, έχουμε τη Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Δικαιολογημένα επικρίθηκε η κάπως ιδιόμορφη λεκτική επιτέλεση του αντιπροέδρου της ΝΔ Αδώνιδος Γεωργιάδη σχετικά με τον μπασκετμπολίστα Γιάννη Αντετοκούνμπο. Αξίζει όμως λίγο να αναρωτηθούμε, ποιοι ακριβώς είναι οι δίκαιοι αυτοί λόγοι; Φραστικά, η δήλωση δεν έχει κάτι μειωτικό για τον παίκτη, ούτε καν κάτι ανακριβές –πέραν βέβαια του ότι δεν γεννήθηκε «στη Νιγηρία» αλλά στα Σεπόλια. Αλλά αυτό το ανασκεύασε ήδη ο Γεωργιάδης. Οπότε, κατά τα λοιπά έχει τυπικά δίκιο να λέει ότι τον σέβεται και τον αγαπά. Λέω όμως «τυπικά» διότι η τοποθέτησή του ενείχε –προφανώς σκοπίμως- ένα διπλό μήνυμα: με τον τρόπο εκφοράς της, υπονόμευε αυτό που έλεγε με το περιεχόμενό της. Το να εκφωνείς λάθος δύο και τρεις φορές το όνομα κάποιου, και ιδίως ένα όνομα Συνέχεια →