του Άκη Γαβριηλίδη
Το ρήμα «προσκυνώ» δεν χρησιμοποιείται ιδιαίτερα συχνά στον νεοελληνικό δημόσιο λόγο, ιδίως τον επιστημονικό· πάντως όχι με θετική σημασία. Η μόνη γνωστή σχετική φράση που μου έρχεται στο νου είναι το «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους», σύνθημα που αποδίδεται στον Κολοκοτρώνη και σήμερα το λένε κυρίως ακροδεξιοί ή/ και εθνικιστές. Σε αυτήν, το «προσκυνώ» έχει την έννοια της δουλοπρέπειας, της υποταγής (στον «προαιώνιο εχθρό του έθνους»)[1].
Το ρήμα αυτό αντιθέτως αφθονεί σε συγκείμενα θρησκευτικής λατρείας, στα οποία και μόνο έχει θετική έννοια.
Όταν κάποιος δίνει σε μια τηλεοπτική εκπομπή τον τίτλο «Σὲ προσκυνῶ, γλώσσα», αυτό αποτελεί προφανώς Συνέχεια