Συλλογικό κείμενο

Το κείμενο που ακολουθεί, με πρωτότυπο τίτλο Ανοιχτή επιστολή προς την επιτροπή αναθεώρησης του Ποινικού Κώδικα σχετικά με την αναθεώρηση ορισμένων νομοθετικών κειμένων που αφορούν τις σχέσεις μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων, υπογεγραμμένο από σχεδόν το σύνολο των στοχαστ(ρι)ών που σήμερα συνηθίζουμε να συνοψίζουμε υπό την ομπρέλα τής French theory, δημοσιεύθηκε στον Μonde στις 23 Μαΐου 1977.

Οι σχέσεις μεταξύ παιδιών, εφήβων και ενηλίκων υποβάλλονται από το νόμο σε σημαντικούς περιορισμούς: είτε μέσω της έννοιας της «σεξουαλικής παρενόχλησης» (η οποία μπορεί να συνίσταται στην απλή φιλοξενία ενός ανηλίκου για μια νύχτα), είτε μέσω της γενικής απαγόρευσης να διατηρεί κανείς σεξουαλικές σχέσεις με όσους είναι κάτω των 15 ετών, ή μέσω της ειδικής απαγόρευσης που αφορά τις ομοφυλόφιλες σχέσεις στις οποίες εμπλέκονται ανήλικοι από 15 ως 18 ετών, τις οποίες ορίζει ως «ακόλαστες» ή «παρά φύσιν».

Η αχρηστία των εννοιών που θεμελιώνουν αυτά τα εγκλήματα ή πλημμελήματα («αιδώς», Συνέχεια →

της Σοράγια Λουνάρντι και του Δημήτρη Δημούλη

Οι δημοσιογράφοι που σχολιάζουν τον επικείμενο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών στη Βραζιλία επισημαίνουν τον φασιστικό κίνδυνο, τον ανερχόμενο «νεοφασισμό», τον κίνδυνο δικτατορίας και άλλα ανάλογα.  Επικρατέστερος υποψήφιος είναι ο Ζαΐρ Μεσσίας Μπολσονάρο (sic για το Μεσσίας). Πρόκειται για απόστρατο, στην ουσία απότακτο, λοχαγό του βραζιλιανού στρατού, ο οποίος από το 1988 κάνει πολιτική καριέρα. Πέρασε από εννέα κόμματα και υποστήριζε πάντα την εκάστοτε κυβέρνηση, αρεσκόμενος σε εμπρηστικά λογίδρια και σε φράσεις καφενείου.

Η προεκλογική του εκστρατεία το 2018 βασίστηκε στο τρίπτυχο Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια, με έμφαση:

• στην καταπολέμηση της εγκληματικότητας (αύξηση των ποινών, περαιτέρω Συνέχεια →

συνέντευξη της Μωντ Σιριό στο σάιτ Basta!

 Basta!: Οι ψηφοφόροι του Ζαΐρ Μπολσονάρο αμφισβητούν την ετικέτα του ακροδεξιού που βάζουμε εδώ στην Ευρώπη. Τι νομίζετε γι’ αυτό;

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία: ο Μπολσονάρο είναι σαφέστατα ακροδεξιός, και μάλιστα με κάποια φασίζουσα τονικότητα. Η δυσκολία να το αναγνωρίσουν οι οπαδοί του εξηγείται από το γεγονός ότι οι όροι «δεξιά» και «ακροδεξιά» δεν έχουν σχεδόν ποτέ διεκδικηθεί από κανέναν στην πολιτική σκηνή της Βραζιλίας. Οι χαρακτηρισμοί αυτοί είχαν απαξιωθεί από την εποχή της μεταπολίτευσης και της αποκατάστασης της μη στρατιωτικής διακυβέρνησης, πριν τριάντα χρόνια. Ακόμα και το στρατιωτικό καθεστώς έτεινε να μην πολυχρησιμοποιεί τον προσδιορισμό «δεξιά», διότι η χούντα παρουσιαζόταν ως μη πολιτική. Μόνο εδώ και κάποια χρόνια οι πολίτες επανοικειοποιήθηκαν αυτή τη λέξη. Πριν, προτιμούσαν τους όρους «πατριώτης», «εθνικιστής» ή «χριστιανός», σε αναφορά με την προάσπιση κάποιων ηθικών αξιών.

– Κατά ποίον τρόπο επηρέασαν την προεκλογική εκστρατεία οι φήμες, τα ψέματα, η παραπληροφόρηση και λοιπές διαδόσεις αναληθών ειδήσεων; Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Προ καιρού, σε ανύποπτο χρόνο, είχα υποστηρίξει εδώ ότι η μακεδονικότητα είναι μία έκφραση της τέχνης τού να μην κυβερνάσαι· μια τέχνη που έχει θεωρητικοποιήσει ο Αμερικανός αναρχικός ανθρωπολόγος Τζέιμς Σκοττ υπό τον όρο μῆτις, τον οποίο βέβαια δανείστηκε από τις αναλύσεις των Γάλλων (και Βέλγων) αρχαιοελληνιστών του τέλους του 20ού αιώνα.

Η ισχύς μίας ιδέας κρίνεται και από την ικανότητά της να εφαρμόζει σε πράγματα που δεν είχαν προκύψει όταν πρωτοδιατυπώθηκε και να τα ερμηνεύει. Πιστεύω λοιπόν ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη δημοκρατία της Μακεδονίας θέτει μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόκληση και ευκαιρία επαλήθευσης και εμβάθυνσης εκείνου του Συνέχεια →