του Κάρλο Ροβέλλι

Η κβαντική θεωρία είναι ίσως η πιο επιτυχημένη επιστημονική ιδέα που υπήρξε ποτέ. Μέχρι στιγμής, δεν έχει αποδειχθεί εσφαλμένη ούτε μία φορά. Μας βοηθά να κάνουμε απίστευτες προγνώσεις, έχει αποσαφηνίσει τη δομή του περιοδικού πίνακα, τον τρόπο λειτουργίας του ήλιου, το χρώμα του ουρανού, τη φύση των χημικών δεσμών, το σχηματισμό γαλαξιών και πολλά άλλα. Οι τεχνολογίες που καταφέραμε να δημιουργήσουμε χάρη σ’ αυτήν κυμαίνονται από υπολογιστές μέχρι λέιζερ και ιατρικά όργανα.

Ωστόσο, έναν αιώνα μετά τη γέννησή της, κάτι παραμένει βαθιά αινιγματικό με την κβαντική θεωρία. Σε αντίθεση με τον επιφανή προκάτοχό της, την κλασική μηχανική του Νεύτωνα, δεν μας λέει πώς συμπεριφέρονται τα φυσικά συστήματα. Περιορίζεται απλώς να προβλέπει την πιθανότητα ότι ένα φυσικό σύστημα θα μας επηρεάσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Όταν για παράδειγμα εκτοξεύεται ένα ηλεκτρόνιο από τη μία πλευρά ενός τοίχου με δύο τρύπες, η κβαντική θεωρία μάς λέει πού θα καταλήξει στην άλλη πλευρά, αλλά αρνείται πεισματικά να μας πει από ποια τρύπα πέρασε. Αντιμετωπίζει οποιοδήποτε φυσικό Συνέχεια →