Tag Archives: Michael Herzfeld

Πολιτική,αντισημιτισμός

Το ΠΑΣΟΚ μάς κλέβει την απόλαυση

του Άκη Γαβριηλίδη

Ο Ζίζεκ παρατηρεί κάπου ότι ένα από τα υψηλότερα ποσοστά αντισημιτισμού στην Ευρώπη παρατηρείται στην Πολωνία, όπου ωστόσο μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο έχουν μείνει ελάχιστοι Εβραίοι.

(Παρένθεση δική μου: χρησιμοποιεί ως παράδειγμα την Πολωνία επειδή προφανώς δεν ήξερε τι συμβαίνει στην Ελλάδα∙ αν ήξερε, σίγουρα θα χρησιμοποιούσε αυτήν).

Με το παράδειγμα αυτό ο Ζίζεκ θέλει να δείξει ότι ο αντισημιτισμός δεν οφείλεται σε κάποια υπαρκτή ενόχληση που προκύπτει από την υλική παρουσία των Εβραίων, ούτε σε κάποια υποτιθέμενη κοινή ιδιότητα που μοιράζονται ουσιοκρατικά όλοι οι υπαρκτοί Εβραίοι· οφείλεται στο ότι, μέσα από διάφορες ενδεχομενικές διαδρομές και παιχνίδια σημαινόντων, η λέξη «Εβραίος» κατέληξε να αποτελεί το όνομα που δίνουμε σε αυτό που μας ενοχλεί, που φανταζόμαστε ότι μας απειλεί, μας υπονομεύει, ότι κρύβεται παντού, ενδεχομένως και μέσα μας, και πρέπει να το εξαλείψουμε.

Αν είναι έτσι, τότε οι σημασίες αυτές είναι δυνατό κατά καιρούς να μετατεθούν και να επενδυθούν (και) σε άλλα σημαίνοντα. Πράγμα που θα μας έδινε έναν «αντισημιτισμό χωρίς Εβραίους».

Αυτό ακριβώς έχει γίνει στην Ελλάδα τελευταία με το όνομα «ΠΑΣΟΚ». Την περίοδο όπου στην Ελλάδα υπάρχουν λιγότεροι πραγματικοί Συνέχεια →

Κλασσικό
Anthropology,Greek crisis,Politics

Political intimacy –or, why the Greek vote was not a capitulation

by Akis Gavriilidis

Being in Greece the days during and after the last elections, and reading most of the comments written about them abroad, (but also some written within Greece), gives me a feeling of uncanniness, of a discrepancy; to the point that I wonder if these texts are really talking about the same event I have just experienced.

I guess this should come as no surprise, since the situation we are living is extremely multi-faceted and unprecedented, and the models we have at our disposal in order to conceive it and account for it are inadequate. So in this text I am not pretending to give «the real truth» or «the full image» as opposed to a «falsification»; I will just try to provide one additional vantage point from where to read this complexity.

In view of the outcome of the elections, many commentators seem to express a sense of despair for what they perceive as «a macabre affair, conducted in the funeral of Europe’s first radical Left government in a generation». Others, not willing to give up to pessimism, try to delve into the Συνέχεια →

Κλασσικό
national identity,Performativity,Politics,Translation

Name trouble: the «so-called people» and the communism of language

by Akis Gavriilidis

I. Introduction

In an interview to the Macedonian Television in February 2011, the British diplomat Robin O’Neil declared:

“The Greece-Macedonia name row is the most bizarre diplomatic dispute in Europe today. No one outside of Greece can perceive why should Macedonia change its name. What is Greece’s national interest in doing this? Greece has not suffered in any way as a result of Macedonia’s existence under the current name in the past 20 years, and Greece never opposed Macedonia’s existence as part of SFR Yugoslavia»[1].

He also said that “the consistent Greek opposition to Macedonia’s NATO and EU accession is especially difficult to understand” (ibid.).

O’Neil here states the obvious as regards diplomatic practice and international relations, but what he says is also valid epistemologically. I think that his statement is a very useful way to start a treatment of the issue from a political theory point of view as well: in fact, if diplomats had a hard time to figure out what Greece is trying to achieve or to avoid by its reaction, social theorists did not do much better up to Συνέχεια →

Κλασσικό