Commons,Crisis,History,Politics,Refusal,Revolution

Η άρνηση να κυβερνήσεις, ή πώς αριστερά ξαναβρήκε το αρχικό της νόημα στην Ελλάδα

του Jean-François Gava

Το πραγματικά νέο γεγονός που προέκυψε από τις ελληνικές εκλογές δεν είναι τόσο ότι ένας συνασπισμός της ριζοσπαστικής αριστεράς (ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.) εκτοξεύτηκε στη θέση της δεύτερης πολιτικής δύναμης, αλλά το ότι ο σχηματισμός αυτός αρνείται να κυβερνήσει, τουλάχιστο με αντίτιμο τις αναπόφευκτες θυσίες των πληθυσμών. Το ΠΑΣΟΚ, το οποίο δεν στερείται θράσους, τον κατηγορεί ότι δεν είχε το σθένος να συμβάλει στην εθνική σωτηρία και αναδιπλώθηκε σε στενά κομματικά συμφέροντα. Στο στόμα του ΠΑΣΟΚ, και του κρατικού προσωπικού εν γένει, «εθνική σωτηρία» σημαίνει Συνέχεια

Κλασσικό
agency,Crisis,Politics

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποδεχθεί την πρόταση Μέρκελ

του Άκη Γαβριηλίδη

Το βράδυ της 18/5, διέρρευσε η πληροφορία ότι η Άνγκελα Μέρκελ «πρότεινε» στην Ελλάδα να διεξαγάγει δημοψήφισμα με θέμα την παραμονή ή όχι της χώρας στο ευρώ –για να ημι-διαψευσθεί αμέσως μετά.

Όπως είναι βέβαια γνωστό, την ιδέα του δημοψηφίσματος είχε προτείνει και ο Γ. Παπανδρέου περί τα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου, με αποτέλεσμα να τον κατακεραυνώσουν όλοι –μεταξύ των οποίων και η ίδια η Μέρκελ- και να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την αποπομπή του. Στο ζήτημα αυτό είχαμε τότε αναφερθεί εκτενώς από αυτό εδώ το μπλογκ.

Οπωσδήποτε υπάρχει ζήτημα ανακολουθίας, και οπωσδήποτε υπάρχει ζήτημα ανάμιξης στα εσωτερικά του κράτους. Ωστόσο, τι μας ενδιαφέρει εμάς τι είναι εσωτερικό και τι εξωτερικό στο κράτος; Μεγαλύτερη Συνέχεια

Κλασσικό
exception,Human rights,Law,Philosophy,Politics

Os direitos humanos como regra e exceção

Akis Gavriilidis[1]

1. A « exclusão inclusiva » do crime político

No período de redação desse trabalho (junho-julho 2003), o debate jurídico e político da Grécia continua sendo dominado pelas controvérsias em torno do processo de 19 pessoas acusadas como membros da organização «17 de novembro», organização terrorista, segundo a terminologia oficial, ou de « propaganda armada », segundo uma denominação que parece mais adequada.

Essa organização de extrema esquerda atuou por mais de 25 anos, tendo executado 22 pessoas, entre as quais se encontravam torturadores que atuaram durante a ditadura militar grega (1967-1974), policiais, militares, grandes empresários, agentes da CIA e diplomatas turcos.

Durante todos esses anos, a polícia grega não conseguiu prender nenhum dos membros da organização. Repentinamente, em 2002 foram presas, sucessivamente e de forma espetacular, 19 pessoas.

Alguns acusados negaram terminantemente seu envolvimento com a organização ; outros confessaram, para, em seguida, revogar suas declarações, alegando que foram extorquidas Συνέχεια

Κλασσικό
Crisis,Politics,Social Movements

Η Τυνησία είναι το μέλλον του κόσμου

Του Serge Quadruppani

Μουντός ορίζοντας και σύννεφα σκοτεινά, όλα αποκλεισμένα, η ελπίδα νεκρή;

Μα όχι. Επαναστατώντας και ανατρέποντας μια αυταρχική εξουσία, οι Τυνήσιοι θύμισαν σε όλους πόσο δεν υπάρχει τίποτα πιο επίκαιρο από την δίκαια οργή και τον υγιή θυμό. Είναι τα αδέλφια μας, οι όμοιοί μας και μας δείχνουν το δρόμο: το δρόμο των λαϊκών αντιστάσεων ενάντια στην αυτοκρατορία. Η Τυνησία είναι το μέλλον του κόσμου. Συνέχεια

Κλασσικό
Citizenship,Crisis,Politics

Η πολιτική σημασία της ενοχής

του Άκη Γαβριηλίδη

Τα τελευταία χρόνια, στις κοινωνικές επιστήμες, μετά τη «γλωσσική», ακολούθησε η λεγόμενη «συναισθηματική στροφή»: οι ερευνητές λαμβάνουν περισσότερο υπόψη την επίδραση παραγόντων οι οποίοι ως τώρα θεωρούνταν αδιάφοροι για τη συλλογική δράση, ενταγμένοι στον «ιδιωτικό χώρο» ή στον «εσωτερικό κόσμο» και υπαγόμενοι στην αρμοδιότητα των ψυχολόγων.

(Και) από αυτή την άποψη, η ελληνική κοινωνία αποτελεί ένα πραγματικό και αδίκως αγνοημένο χρυσωρυχείο, πρόσφορο για να δοκιμαστούν και να εμπλουτιστούν παρόμοιες θεωρίες.

Ένα από τα πολλά παραδείγματα αυτής της δυνατότητας είναι το συναίσθημα της ενοχής.

Ένα ερωτηματικό που προκύπτει στην μετά-ΔΝΤ Ελλάδα, είναι αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε «αφωνία (ή αδράνεια) των μαζών». Με βάση το εύρος των μέτρων που λήφθηκαν ή θα ληφθούν, η αντίδραση φαίνεται δυσανάλογα μικρή. Ο κόσμος μοιάζει συγχυσμένος, αποπροσανατολισμένος, δεν καταφέρνει να αποκρυσταλλώσει σε κάποια θετική διέξοδο και να μορφοποιήσει την οργή, τη δυσαρέσκεια και το φόβο του. Συνέχεια

Κλασσικό