του Άκη Γαβριηλίδη

Εδώ και χρόνια, αναλύοντας το μόρφωμα του νεοποντιο-μακεδονισμού που έχει αναπτυχθεί και εδραιωθεί τις τελευταίες δυο-τρεις δεκαετίες με επίκεντρο τη Θεσσαλονίκη, είχα επισημάνει ότι οι επιτελέσεις του χαρακτηρίζονται από μία πολύ σαφή ομοσεξουαλικότητα/ ομοκοινωνικότητα, συνδυασμένη με μία έκδηλη ή λανθάνουσα διάσταση παρωδίας, μια ηθελημένη ή ακούσια κωμικότητα. Και είχα επιχειρήσει να αναλύσω αυτή τη διάσταση με επίκεντρο δύο εμβληματικές φιγούρες Ποντιομακεδονιστών, τον Παναγιώτη Ψωμιάδη και τον Χάρρυ Κλυνν.

Η σουρεαλιστική εμφάνιση ενός άνδρα αγνώστων στοιχείων και προθέσεων ο οποίος, συμμετέχοντας στο αντι-μακεδονικό συλλαλητήριο της 8ης Σεπτεμβρίου, επέδειξε με υπερηφάνεια γυμνό το κάτω ήμισυ του σώματός του, ανεβάζει σε νέα επίπεδα τη διάσταση αυτή και θέτει ένα ενδιαφέρον ζήτημα –ή ίσως περισσότερα- για την κοινωνική Συνέχεια →