του Μιχάλη Ντινόπουλου
Η οικογένεια του Γεώργιου Μπαμπινιώτη έλκει την καταγωγή της από το χωριό Μπαμπίνη (η) /Μπαμπίνι (το) της Αιτωλοακαρνανίας. Όπως συμβαίνει συχνότατα στον ελλαδικό χώρο, το οικωνύμιο Μπαμπίνη/Μπαμπίνι δεν είναι ελληνογενές, αλλά σλαβογενές. Προέρχεται από το σλάβικο επίθετο «babin» = «της γριάς, της γιαγιάς», επίθετο που υπάρχει και στα βουλγάρικα και στα μακεδονικά και στα σέρβικα (βλ. και τη μελέτη του σλαβολόγου Max Vasmer ‘Die Slaven in Griechenland’ (1941)). Το «babin» έρχεται από το ουσιαστικό «baba» = γριά, γιαγιά. Στους Νοτιοσλάβους «baba» δεν σήμαινε μόνο τη γριά και τη γιαγιά, αλλά παλιότερα και τη Μητέρα Γη. Τόσο το επίθετο «babin», όσο και το ουσιαστικό «baba», αποτελούν τη βάση πάμπολλων τοπωνυμίων στις περιοχές όπου κατοικούν ή κατοικούσαν Νότιοι Σλάβοι. Θα παραθέσουμε μερικά παραδείγματα: Babino Polje («Πεδίο/Χωράφι της Γιαγιάς/Γριάς»), χωριά στη Σλοβενία και Κροατία, Babin Zub («Δόντι της Γιαγιάς/Γριάς»), κορυφή στη Σερβία, Babina Glava («Κεφάλι της Γιαγιάς/Γριάς»), κορυφή στη Σερβία, Babin Potok («Ρυάκι της Γιαγιάς/Γριάς»), δύο χωριά στη Βοσνία & Ερζεγοβίνη, Babin Nos («Μύτη της Γιαγιάς/Γριάς»), βουνό στα σύνορα Βουλγαρίας-Σερβίας, Babin Vrh («Κορυφή της Γιαγιάς/Γριάς»), δύο κορυφές στη Κροατία, Babino Selo («Χωριό της Γιαγιάς/Γριάς»), χωριό στη Βοσνία & Ερζεγοβίνη, Babino (ουδέτερη μορφή του επιθέτου babin), χωριά στη Βουλγαρία, Β. Μακεδονία και στο Μαυροβούνιο, Mala Baba («Μικρή Γιαγιά/Γριά»), κορυφή στη Σερβία, Baba («Γιαγιά/Γριά»), βουνά στη Β. Μακεδονία και Βοσνία & Ερζεγοβίνη, κτλ.
Nomadic universality 
Τι εννοείτε γράφοντας Μακεδονικά;
Εννοούμε αυτό που καταλαβαίνουν επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο όταν ακούν αυτή τη λέξη, εκτός από όσους συνεχίζουν να παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν.
Εξαιρετικό άρθρο! Υπάρχει άλλωστε και το μαρτυρικό Бабий Яр(Babiy Yar) στν Ουκρανία…
Και αυτό πιθανότατα να προέρχεται από το λατινικό babbus=πατέρας: «O mio babbino caro» δεν ακούμε στον Gianni Schicchi του Giacomo Puccini;
Την ίδια ερμηνεία υποστηρίζω στο βιβλίο μου Η Ικαρία στον θρύλο και στην Ιστορία, Εταιρεία Ικαριακών Μελετών, 2013, σελ. 51 κ.επ., ειδ. σελ. 68-71, αναφορικά με τα ελληνικά τοπωνύμια «..της γριάς…» (της Γριάς του Πήδημα», κ.ά.). Το μόνο που δεν περίμενα είναι να προέλθει μια επιβεβαίωση της ερμηνείας μου από την ετυμολογία του πατρωνύμου του «ἐθνικού»μας γλωσσολόγου!
Πολύ ενδιαφέρον. Αλλά όταν λέτε «την ίδια ερμηνεία», ποια ακριβώς ερμηνεία;
Ανάλογα τοπωνύμια, δηλωτικά της παρουσίας ελληνοαλβανικου στοιχείου υπάρχουν κ στην Τήλο. Της Γριάς το πήδημα, της Γριάς το τυλιγαδι, του Γέροντος το βουνό, συνήθως σε εξαρτάται ή όγκους ορεινούς. Επομένως κ η εργασία του Γιάννη Βλάχου στην οποία συνδέει αυτά με την Ρεα-Κυβελη και τον Αττα-Παππα, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για προϊστορικές επιβιώσεις ονοματοθεσιων.
Εννοώ ότι όπως τα νοτιοσλαβικά τοπωνύμια που, αναφερόμενα σε Γραίες, υποκρύπτουν την λατρεία μιας αρχαίας Θεάς Μητέρας, έτσι και τα αντίστοιχα ελληνικά (της Γριάς το Πήδημα στην Άνδρο, για παράδειγμα) συνδέονται με την λατρεία της Μεγάλης θεάς Μητέρας, της Κυβέλης.
Παράθεμα: Η Τουρκία ισχυρίζεται πως βρέχεται κι αυτή από το Αιγαίο | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές