Συλλογικό

Η παρακάτω σταχυολόγηση ξεκίνησε από μία ιδέα του φιλόλογου Γιώργου Θαλάσση, στον οποίο οφείλονται και οι περισσότερες συνεισφορές τις οποίες δημοσίευσε στο λογαριασμό του στο facebook «για να μάθουν οι νέοι μας τον νεοελληνικό ποιητικό λόγο», καλώντας τυχόν ενδιαφερομένους να προσθέσουν τις δικές τους. Όπως και έγινε/ γίνεται (και μπορεί να συνεχίσει να γίνεται, εδώ ή οπουδήποτε). Αναδημοσιεύουμε παρακάτω την ανθολογία που έχει προκύψει μέχρι στιγμής.

Τ’ άλογο, τ’ άλογο, Ομέρ Βρυώνη,

μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι!

(ελληνική ποίηση)

Όλα ‘ναι υφάδια της κοιλιάς και το ψωμί στημόνι,

μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι!

(λαϊκή σοφία)

Το μπόι σου ’ναι λεμονιά και τα βυζά σου κλώνοι,

Χαρά στον νιο που θ’ ανεβεί να κόψει το λεμόνι!

μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι!

(δημώδες)

Οι άνθρωποι μ’ αρνήθηκαν, κανείς δε με σιμώνει,

μόνο μου κάνει συντροφιά της νύχτας το τριζόνι

μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι!

(σύγχρονη ποίηση)

Αν δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνει,

μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.

Και τον αγέρα, ξέχειλον απο ηδονές, ματώνει.

μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.

Είμαστε μόνοι μας, είμαστε μόνοι

Κι ό,τι θυμόμαστε σκληρά θα μας πληγώνει

μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι

Πάνω στο κάστρο το ψηλό, μια ανεμώνη

στολίζει με τα άνθη της παλιό κανόνι

μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι

Για πιάσε γύφτο σφυρί κι αμόνι,

μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι

Νύχτα σελώνει τ’ άλογο, νύχτα το καλιγώνει,

μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.

Μα ο άσπλαχνος ο ταύρος τον σκοτώνει και στη γης τόνε ξαπλώνει,

μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι

Στη μέση βάζουν τον αϊτό, στην άκρη το παγώνι,
Νάνι του Ρήγα το παιδί, του βασιλιά τ’ αγγόνι,
Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι

Για δέστε τον αμάραντο σε τι γκρεμό φυτρώνει,
Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι

Όπου και να ταξιδέψω,
η Ελλάδα με πληγώνει
Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι

Το κάστρο της Αστροπαλιάς έχει κλειδί κλειδώνει
Έχει κορίτσια όμορφα, μα δεν τα φανερώνει
Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι

Στην ποταμιά σωπαίνει το κανόνι,
στην ερημιά φτεροκοπάει ένα αηδόνι

ΜΓΔ

Εγώ είμαι εκείνο το πουλί που στη φωτιά ζυγώνει,

καίγεται, στάχτη γίνεται, και πάλι ξανανιώνει

ΜΓΔ

Αχ, η αγάπη
Που χάθηκε στη σκόνη

ΜΓΔ

Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει

για να ζυγίσει μιαν «ελλειπή» μερίδα,

θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι,

ΜΓΔ

και τού ’λεγα πως το χασίς τον άνθρωπο σκοτώνει

ΜΓΔ

θεέ των μαύρων, τον καλό συγχώρεσε Γουίλ,

και δώσ’ του εκεί που βρίσκεται λίγη απ’ την άσπρη σκόνη!

ΜΓΔ

Στου ήλιου τ’ αλώνι

αυγή ξημερώνει

ΜΓΔ

Παίρνω διπλό, παίρνω τριπλό, μένα με λένε Αντώνη,

κι αν είσαι άντρας, έλα εδώ

στο μαρμαρένιο αλώνι.

ΜΓΔ

Τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι κι αγωνία μου φουντώνει

ΜΓΔ

Κάνε τον πόνο σου άρπα.
Και γίνε σαν αηδόνι,
μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.

Είµαι ο δουλευτής χαλκιάς
που άλλα θέλησε και που άλλα κατορθώνει.
μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.

Με τις σκιές μαζί γυρίζω.
Η μοναξιά πλατιά με ζώνει,
μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.

Πότε θ’ ανοίξουμε πανιά να κάτσω στο τιμόνι,

να δω της Λέρος τα βουνά να μου διαβούν οι πόνοι

…

μα είναι και κάτι πιο βαθύ που με λερώνει,

ΜΓΔ