του Άκη Γαβριηλίδη

Απ’ τη στιγμή που καθιερώθηκε διά νόμου η «ποντιακή γενοκτονία» ως επίσημη κρατική αλήθεια, ήταν ζήτημα χρόνου η πράξη αυτή να έχει τα δικά της θύματα στο πεδίο των ελευθεριών και των δικαιωμάτων. Ο χρόνος αυτός παρήλθε ήδη. Καταγράφω μόνο δύο από τις απώλειες που προκάλεσε συναφώς ο φετινός εορτασμός της ημέρας μνήμης· είναι πολύ πιθανό να υπήρξαν –και είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν στο μέλλον- και άλλα.

– Ως γνωστόν, όλα τα πετσωμένα ελληνικά ΜΜΕ –καθώς και όσα τα μιμούνται αφιλοκερδώς, ακολουθώντας το παράδειγμα της Ποντίας σεξεργάτριας του ανεκδότου- πασχίζουν ανελλιπώς να έχουν τουλάχιστον έναν τίτλο την εβδομάδα, αν όχι συχνότερα, στον οποίο να συνδυάζεται η λέξη «Τουρκία» και τα παράγωγά της με τη λέξη «πρόκληση» και τα παράγωγά της. Έτσι λοιπόν, για προχθές βγάλανε το ψωμί τους ανακαλύπτοντας τη νέα «πρόκληση του Ερντογάν» στο μήνυμα που έστειλε ο πρόεδρος για την εθνική γιορτή της χώρας του. Χάρη σε ένα συνδυασμό ανοησίας, αμορφωσιάς και μισαλλοδοξίας, και κατά μία χονδροειδή διαστρέβλωση, οι ΑΡΔ παρουσίασαν το μήνυμα αυτό ως … μήνυμα «για τη γενοκτονία των Ποντίων». Όποιος όμως διαβάσει το κείμενο του επίμαχου μηνύματος[1], διαπιστώνει ότι σε αυτό δεν απαντά ούτε μία φορά η λέξη «Πόντιοι», ούτε φυσικά η λέξη «γενοκτονία». (Πράγμα που θα ήταν και αντίθετο προς την κοινή λογική: τα ίδια αυτά ΜΜΕ, και γενικά όλοι οι εκφραστές της επίσημης κρατικής αλήθειας, καταγγέλλουν την Τουρκία που δεν αναγνωρίζει γενοκτονία. Πώς λοιπόν θα έστελνε οποιοσδήποτε μήνυμα για κάτι του οποίου δεν αναγνωρίζει την ύπαρξη;).

Η 19η Μαΐου ήταν εθνική γιορτή της Τουρκίας εδώ και σχεδόν έναν αιώνα. Η μέρα αυτή τιμούνταν, και τιμάται, ως ημέρα έναρξης του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα που οδήγησε στην ίδρυση του τουρκικού κράτους, όπως περίπου συμβαίνει με όλα τα σύγχρονα έθνη κράτη –και πρώτα απ’ όλα με την Ελλάδα. Οι σκανδαλισμένοι ΑΡΔ είτε παριστάνουν ότι δεν ξέρουν, είτε είναι τόσο αμαθείς που πράγματι δεν ξέρουν το στοιχειώδες αυτό γεγονός, και βρίσκουν … προκλητικό να επαναλαμβάνει κανείς για πολλοστή φορά κοινοτοπίες του στυλ

Το νόημα του να στέκεσαι απέναντι στις δυσκολίες και να αγωνίζεσαι μαζί με αποφασιστικότητα και πίστη κρύβεται σε αυτό το πνεύμα. Μπορούμε να συνεχίσουμε τον αγώνα της χώρας μας για ανάπτυξη, μεγέθυνση και ενδυνάμωση παρά τις κάθε είδους πιέσεις και προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα μας, μόνο αν ενστερνιστούμε το πνεύμα, την ουσία, τις αρχές, τα ιδανικά και τους στόχους της 19ης Μαΐου

… κ.λπ. κ.λπ. Τις ίδιες δηλαδή πανηγυρικές κοινοτοπίες που λένε και οι έλληνες πολιτικοί αρχηγοί στις 25 Μαρτίου, χωρίς κανείς να τους θεωρεί προκλητικούς. (Μολονότι δεν θα ήταν ίσως αδικαιολόγητο).

– Με αυτό τον τρόπο, το ελληνικό ρηχό ή βαθύ κράτος και παρακράτος εμπεδώνουν στην ελληνική κοινωνία μια διαρκή αίσθηση πολιορκίας και απειλής και ένα κλίμα εχθρότητας. Η πεποίθηση αυτή ισοδυναμεί με μία οιονεί κατάσταση εξαίρεσης που δικαιολογεί διακρίσεις και στερήσεις δικαιωμάτων. Και το δεύτερο παράδειγμα δείχνει ότι σε αυτές τις διακρίσεις μπορεί να υπάρχει αγαστή συνεργασία ιδιωτικών φορέων, και δη μεγάλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων. ΣΔΙT, σα να λέμε. Όπως γράφτηκε στις ειδήσεις, ο Τούρκος ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού Σαμέτ Ακαϊντίν αποκλείστηκε από την αποστολή της ομάδας του για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και πιθανότατα πρόκειται να εκδιωχθεί οριστικά από την ΠΑΕ «μετά την ανάρτησή του για τη γενοκτονία των Ποντίων».
Όπως όμως προκύπτει και εδώ, και όπως είναι αναμενόμενο, ο τίτλος –και η δικαιολογία της εκδίωξης- είναι ψευδής. Ο παίκτης δεν ανήρτησε τίποτε απολύτως για καμία γενοκτονία κανενός. Το μόνο έγκλημά του ήταν ότι ανήρτησε ένα πόστερ με την … φωτογραφία του Κεμάλ Ατατούρκ. Σε αυτό, μάλιστα, αναφέρεται ρητά ότι η 19^η Μαΐου είναι όχι μόνο ημέρα του Ατατούρκ, αλλά επίσης «ημέρα νεολαίας και αθλητισμού». Φαίνεται όμως ότι για τους ψευδοφιλελεύθερους της Lifo είναι έγκλημα ένας αθλητής να τιμά την ημέρα αθλητισμού.

Ενδεικτικό του κυνισμού και της υποκρισίας της συγκεκριμένης φυλλάδας είναι ότι οι υπεύθυνοι του «Newsroom» (αυτή την υπογραφή φέρει το άρθρο) γνωρίζουν το στοιχείο που καθιστά ψευδές το δημοσίευμά τους, και έχουν το θράσος να μας το δηλώνουν κατάμουτρα· και ταυτόχρονα, να το υπονομεύουν και να το ειρωνεύονται διά των σημείων στίξεως:

Για τους Τούρκους αυτή η μέρα αντίστοιχα είναι μέρα… Εθνικής εορτής στην οποία γιορτάζουν την «Εθνική τους απελευθέρωση».

Είναι μέρα εθνικής εορτής για τους Τούρκους, αλλά οι Τούρκοι είναι κατώτερο έθνος και δεν είναι ικανοί να αποφασίζουν μόνοι τους πότε θα εορτάζουν· η απελευθέρωσή τους ήταν εθνική απελευθέρωση εντός εισαγωγικών, δεν ήταν πραγματική απελευθέρωση. Τι ήταν άραγε; Οι ευρωπαϊστές της Lifo και του Μητσοτακιστάν θα μας πουν όταν το βρουν. Στο μεταξύ, οποιαδήποτε αφορμή είναι κατάλληλη για να χάνουν εργαζόμενοι τη δουλειά τους. Αν η απόλυση είναι για «εθνικούς λόγους», ακόμα καλύτερα· το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Κανείς δεν θα διαμαρτυρηθεί γι’ αυτή, και πάντως όχι η ελληνική αριστερά, τα κόμματα της οποίας διαγ(κ)ωνίζονται για το ποιος μπορεί να εκφράσει τον ελληνικό εθνικισμό και αλυτρωτισμό καλύτερα από τη δεξιά.

[1] Το κείμενο αυτό παρατίθεται σε όλες τις σχετικές ειδήσεις, σε πανομοιότυπη μετάφραση. Δεν αναφέρεται ποιος και από ποια γλώσσα έκανε αυτή τη μετάφραση· ίσως να διοχετεύθηκε από κάποια κρατική ή παρακρατική υπηρεσία. Όποιος κι αν ήταν, φαίνεται ότι δεν τα πάει καλά με την ελληνική γλώσσα (πράγμα διόλου σπάνιο για τους έλληνες εθνικιστές, οι οποίοι κατά τα άλλα υποτίθεται ότι θαυμάζουν και υπεραγαπούν την εν λόγω γλώσσα). Αποδίδεται λοιπόν στον Ερντογάν ότι είπε: «Συγχαίρω τον εορτασμό της 19ης Μαΐου». Όμως, στα ελληνικά δεν είναι δυνατό να συγχαρούμε έναν εορτασμό. Συγχαίρουμε ανθρώπους, όχι δραστηριότητες.