της Νορά Μπουαζζουνί

Πες μου τι τρως και θα σου πω τι είσαι. Τον αφορισμό αυτόν του γαστρονόμου Ζαν-Αντέλμ Μπριγιά-Σαβαρέν, από το 1825, τον χρησιμοποιούν διάφοροι για να αποδείξουν ό,τι του περνά καθενός απ’ το μυαλό. Αυτό το «τι είσαι» όμως τι ακριβώς σημαίνει; Παραπέμπει άραγε σε μια κατάσταση παροδική ή μόνιμη; Είμαι για πάντα δεμένη με αυτό το κουτί από κρύα ραβιόλια που κατάπια καθισμένη μπροστά στην τηλεόραση ή σε αυτό το σάντουιτς με ζαμπόν που τσίμπησα ανάμεσα σε δυο βάρδιες στο γιαπί;

Το «τι τρως» είναι αντανάκλαση πρακτικών που συνδέονται με τη γεωγραφική ζώνη, την εθνοτική καταγωγή, την ηλικία, την κοινωνικοεπαγγελματική κατηγορία, το φύλο εκείνου ή εκείνης που τρώει. Αλλά επιπλέον, οι άνθρωποι τρώνε ό,τι μπορούν ή ό,τι επιθυμούν να είναι: ζυμαρικά με πέστο επειδή είναι γρήγορο, κρέας για να είναι γεροί/-ές και μπρατσωμένοι/-ες, πουτίγκα με σπόρους τσία για να είναι σε καλή υγεία, μιλκσέικ διαίτης για να αδυνατίσουν … Από την άλλη, πιο πεζά, αφού την τροφή την ενσωματώνουμε, «αυτό που τρώμε» γίνεται «εμείς». Αλλά οι τροφές αυτές είναι απλώς ένα άθροισμα από βιταμίνες, θρεπτικά συστατικά και ιχνοστοιχεία. Ό,τι αποκαλούμε Συνέχεια →