Ανάλυση λόγου,Τέχνη

«Aντέγραψε» ο Λάνθιμος τον Λανγκ;

του Άκη Γαβριηλίδη

Απάντηση: προφανώς όχι, ο Λάνθιμος δεν «αντέγραψε» τον Λανγκ. Φαίνεται όμως ότι περί αυτού είναι ακράδαντα πεπεισμένοι αρκετές χιλιάδες άνθρωποι, αν κρίνουμε από την μεγάλη διάδοση που γνωρίζει τελευταία στον ελληνόφωνο κυβερνοχώρο μια ανάρτηση που υποστηρίζει ακριβώς αυτό. Και είναι πραγματικά συγκινητικό να πληροφορείσαι έτσι ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ακούσει τίποτε για την διακειμενικότητα στις αναπαραστατικές τέχνες.

Η ανάρτηση συγκεκριμένα συνίσταται σε ένα βιντεάκι διάρκειας 26 συνολικά δευτερολέπτων, από το οποίο υποτίθεται προκύπτει ότι το Poor Things αποτελεί «αντιγραφή πλάνο προς πλάνο» της ταινίας Metropolis του Φριτς Συνέχεια

Κλασσικό
φεμινισμός,Τέχνη

Για έναν λιγότερο ηθικιστικό φεμινισμό

της Σοράγιας Λουνάρντι

Η ταινία Poor Things έχει προκαλέσει αντιφατικές εντυπώσεις, συναισθήματα και απόψεις. Τόσες πολλές συζητήσεις μεταξύ ανθρώπων που δεν είναι κριτικοί κινηματογράφου δείχνουν ότι η ταινία προβληματίζει, δημιουργεί απορίες και, σε πολλούς, δυσφορία. Αυτό είναι από μόνο του ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Η ταινία ασχολείται με ένα θεμελιώδες ζήτημα για τον σημερινό κόσμο. Την κατάρριψη πατριαρχικών προτύπων. Κατά τη γνώμη μου το κάνει με ένα μη ηθικιστικό τρόπο, χωρίς «στράτευση» και «πολιτική ταυτότητας».

Η Μπέλα είναι μια νεαρή και όμορφη γυναίκα που μετά την αυτοκτονία της δέχεται μεταμόσχευση εγκεφάλου ενός μωρού και ζει μια νέα ζωή. Βλέπουμε στην οθόνη  μια γυναίκα με νοημοσύνη και συμπεριφορές παιδιού.  Σαφώς Συνέχεια

Κλασσικό
Τέχνη,Φύλο

Poor Things, ή το θηλυκό βλέμμα

του Άκη Γαβριηλίδη

Η γαλλίδα θεωρητικός του κινηματογράφου Ιρίς Μπρε αρχίζει το βιβλίο της Το θηλυκό βλέμμα. Μια επανάσταση στην οθόνη, γραμμένο το 2020, με τα εξής λόγια:

Υπάρχει ένα θηλυκό βλέμμα, ή female gaze, ένα βλέμμα που μας κάνει να νιώθουμε την εμπειρία ενός θηλυκού σώματος στην οθόνη. Δεν είναι ένα βλέμμα δημιουργημένο από γυναίκες καλλιτέχνιδες, είναι ένα βλέμμα που υιοθετεί την οπτική γωνία ενός θηλυκού προσώπου για να ασπαστεί την εμπειρία του. Για να το κάνουν να αναδυθεί, οι κινηματογραφιστές χρειάστηκε να συστρέψουν [tordre] το σώμα της κάμερας, να επινοήσουν και να ξαναεπινοήσουν μία φιλμική μορφή προκειμένου να πλησιάσουν όσο το δυνατόν εγγύτερα στην εμπειρία των γυναικών.

Eίναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς καλύτερη περιγραφή για την ταινία Poor Things του Γιώργου Λάνθιμου. Μια ταινία που, ακριβώς, δεν είναι φτιαγμένη από γυναίκες[1], αλλά υιοθετεί την οπτική ενός γυναικείου χαρακτήρα (ή Συνέχεια

Κλασσικό