του Άκη Γαβριηλίδη

Ο Αχιλλέας Μπέος όλοι ξέρουμε από πού έρχεται και τι εκπροσωπεί: εκπροσωπεί την αντιδραστική εκδοχή της λαϊκής κουλτούρας (διότι, ακριβώς, υπάρχει και τέτοια· η λαϊκή κουλτούρα δεν είναι πάντα/ απαραίτητα προοδευτική-δημοκρατική). Ως ένας (ακόμη) επίδοξος έλληνας Μπερλουσκόνι, εκφράζει το πνεύμα του μικροεπιχειρηματία, του απατεώνα, του μπράβου των γηπέδων και των σκυλάδικων, μετατρέποντας όλα τα παραπάνω σε δίκτυα εκλογικής πελατείας με το κοινό του. Όπως έλεγε εγκαίρως και ο Τόνι Νέγκρι για τον προαναφερθέντα και πρώτο διδάξαντα, «είναι ένα αφεντικό, μία μορφή συλλογικού κεφαλαιοκράτη, μια λειτουργία της κεφαλαιοκρατικής διεύθυνσης της κοινωνίας, καθότι σε αυτόν επικοινωνία και παραγωγή είναι το ίδιο πράγμα (…) δεν είναι όμως φασισμός, είναι κοινωνική, οικονομική, πολιτιστική και πολιτική δεξιά».

Αν είναι έτσι, πώς μπορεί να αντιπαρατεθεί κανείς με επιτυχία στη συγκρότηση και την αποτελεσματικότητα αυτών των δικτύων;

Δεν ισχυρίζομαι ότι έχω την απάντηση σε αυτό. Γνωρίζω όμως με βεβαιότητα ότι αυτό δεν μπορεί κανείς να το κάνει καταγγέλλοντας την «κυριαρχία του θεάματος» –όπως άλλωστε ήδη επισήμαινε στο ίδιο προ τριακονταετίας Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

To 1813, o Tζον Γκαλτ, σε επιστολή του από τον Πειραιά προς τον ρώσο διπλωμάτη πρίγκιπα Πέτρο Κοσλόφσκυ, έγραφε μεταξύ άλλων τα εξής:

Στο λιμάνι ήταν αγκυροβολημένα δύο πλοία. Το ένα προοριζόταν να παραλάβει τα λάφυρα του Παρθενώνα· το άλλο είχε φτάσει πρόσφατα με ένα φορτίο ανθρώπινων όντων από τις ακτές της Αφρικής. Οι Αθηναίοι ήταν πάντα μεγάλοι αγοραστές δούλων· τη στιγμή αυτή υπάρχουν από διακόσιους μέχρι τριακόσιους στην πόλη[1].

Είναι γνωστή, και πολυδιαφημισμένη, η συμβολή της ελληνικής ναυτοσύνης στον πόλεμο για το σχηματισμό ενός εθνικά καθαρού κράτους των Ρωμιών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η κατάσταση των οποίων στο λόγο των ελλήνων και των ευρωπαίων διαφωτιστών κατασκευάστηκε ως «σκλαβιά» (ή «δουλεία»). Φαίνεται όμως ότι, Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Η εν ψυχρώ δολοφονία του 36 Αντώνη Καρυώτη έχει ασφαλώς συγκεκριμένους φυσικούς αυτουργούς, που ελπίζω να εντοπίσει και να τιμωρήσει όπως τους αξίζει η δικαιοσύνη (χωρίς να το δένω και κόμπο).

Έχει όμως και κάποιες γενικότερες αιτίες. Αρκετές, σχετικά ανεξάρτητες μεταξύ τους, οι οποίες συνδυάστηκαν σε αυτή την περίπτωση και οδήγησαν στο δολοφονικό αποτέλεσμα.

Η πιο στοιχειώδης επιταγή των θαλάσσιων ταξιδιών λέει ότι, όταν ένας άνθρωπος έχει πέσει στη θάλασσα, παρατάμε ό,τι άλλο κάνουμε, οσοδήποτε σημαντικό ή επείγον, και προσπαθούμε με όσες δυνάμεις διαθέτουμε να τον συντρέξουμε. Μου φαίνεται προσβλητικό και σκανδαλώδες ακόμα και που χρειάζεται να ξαναλέμε αυτά τα βου-α βα. Φανταζόμουν ως τώρα ότι πρόκειται για αυτονόητο κανόνα που πηγαίνει μαζί με την ιδιότητα του μέλους οποιασδήποτε ανθρώπινης κοινότητας, της ανθρώπινης συμβίωσης γενικά. Ο απερίγραπτος κυνισμός των ναυτών, των σεκουριτάδων ή ό,τι ήτανε, του πλοιάρχου, και παντός άλλου υπευθύνου της εταιρίας, να αδιαφορήσουν απέναντι σε αυτόν τον κανόνα δεν είναι παθολογικός, δεν είναι αποτέλεσμα «έλλειψης παιδείας», ούτε είναι κεραυνός εν αιθρία. Εκκολάφθηκε αργά και μεθοδικά όλα αυτά τα χρόνια, και ακόμη περισσότερο τους Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Το παρακάτω δημοσίευμα είναι από την ελληνοκυπριακή εφημερίδα Φιλελεύθερος και, όπως γίνεται αντιληπτό, αναφέρεται σε όσα έγιναν πριν και μετά το πρόσφατο ρατσιστικό πογκρόμ στη νότια Κύπρο.

Όπως επίσης μπορεί να αντιληφθεί η αναγνώστρια με μια πιο αποστασιοποιημένη ματιά, το δημοσίευμα συνιστά μία μεγαλοπρεπή –και εξαιρετικά διασκεδαστική- επιτελεστική αντίφαση.

Το πραγματικά αριστουργηματικό λοιπόν σε αυτό είναι το εξής. Τα ξενοφοβικά ΜΜΕ στην Κύπρο, τα οποία, όπως Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Το σημαντικότερο, και το πιο απτό, επίτευγμα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ (γράφω «του ΣΥΡΙΖΑ» διότι, ακριβώς, οι ΑΝΕΛ αποχώρησαν από την κυβέρνηση αμέσως μετά το επίτευγμα αυτό και εξαιτίας του) ήταν ως γνωστόν η συμφωνία των Πρεσπών.

Μετά την υπογραφή της, το κόμμα δέχθηκε πολλές κατηγορίες και επικρίσεις περί «προδοσίας» από επαγγελματίες πατριώτες, ενώ κάποια μέλη του ατομικά υπέστησαν bullying και πολλές φραστικές επιθέσεις που ενίοτε έφταναν μέχρι την παρακίνηση σε σωματικές επιθέσεις. Ωστόσο, τα σκυλιά γαυγίζουν αλλά το καραβάνι περνάει: η συμφωνία πέρασε και εφαρμόζεται πιστά στην πράξη από τη ΝΔ, αν εξαιρέσουμε κάποιες αντιστάσεις που είναι στα όρια της γραφικότητας.

Ακριβώς γι’ αυτό, δεν υπάρχει κανένας λόγος ο χώρος του συγκεκριμένου κόμματος, και της αριστεράς γενικά, να αναζητά κάποιου είδους «ρεβάνς» ψάχνοντας φαντασιακές μειοδοσίες της τωρινής κυβέρνησης για να ανταποδώσει Συνέχεια →

των Εμβρόντητων Γλωσσολόγων

Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, γλωσσολόγοι από τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ελβετία και τον Καναδά, είμαστε πραγματικά εμβρόντητοι που στα σχολικά προγράμματα σπουδών και τον χώρο των ΜΜΕ κυκλοφορούν τόσο πολλές εσφαλμένες ιδέες γύρω από τη γαλλική γλώσσα, ενώ συναντάμε ελάχιστες αναφορές στα πιο στοιχειώδη κεκτημένα της επιστήμης μας. Οι αξιολογικές τοποθετήσεις, που επισημαίνουν το υποτιθέμενο «ορθό», κατακλύζουν τον σύγχρονο έντυπο και ηλεκτρονικό χώρο, προκαλώντας τη συρρίκνωση κάθε στοχασμού γύρω απ’ τη γλώσσα σε μια απλοϊκή αναζήτηση τύπων χωρίς σφάλμα. Αυτό όμως που διαφοροποιεί ένα σφάλμα από μια εξέλιξη, είναι η θέση που θα καταλάβει μακροπρόθεσμα στην πλειονοτική χρήση, τη δική σας, τη δική μας, που επικυρώνει την αλλαγή. Και η χρήση είναι κάτι που μελετάται με προσοχή.

Η συσσώρευση καταστροφολογιών γύρω από την τρέχουσα κατάσταση της γλώσσας μας έχει καταλήξει να μας Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Εδώ και αρκετά χρόνια, η ιστορικός Μαρία Ευθυμίου έχει αποδυθεί σε έναν μαραθώνιο διαλέξεων, διά ζώσης, τηλεοπτικών, διαδικτυακών και με κάθε άλλο δυνατό τρόπο, γύρω από την ιστορία και από διάφορα άλλα θέματα, οι οποίες, χωρίς να είναι απολύτως σαφές γιατί, γνωρίζουν τεράστια διάδοση και προβολή. Φαντάζομαι διότι με αυτό τον τρόπο υποτίθεται ότι εκλαϊκεύει ένα σώμα γνώσεων και τις μεταδίδει σε ανθρώπους οι οποίοι τις στερούνται. Αυτό βέβαια επί της αρχής είναι θαυμάσιο. Ποιος θα είχε αντίρρηση; Αρκεί αυτά που μεταδίδονται να είναι πράγματι γνώσεις, και όχι απλώς επιστημονικοφανείς αρλούμπες.

Το ότι το δεύτερο είναι αυτό που συμβαίνει, θα το αποδείξω κατωτέρω με ένα μόνο παράδειγμα. Κάποιες από αυτές τις ομιλίες της είναι διαθέσιμες ως podcast στον ιστότοπο της Athens Voice, υπό τη μορφή «συζήτησης» με έναν Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Σαράντα παλικάρια από τη Λιβαδειά πήγαν και πάτησαν την Τροπολιτσά.

Μετά το πάτημα, κατέσφαξαν όλους τους Μουσουλμάνους (και Εβραίους) κατοίκους της, άντρες, γυναίκες, παιδιά και γέρους.

Άλλα σαράντα παλικάρια, πλάσματα της φαντασίας του Νίκου Γκάτσου –λάτρη της τρισχιλιετούς ελληνικής ιστορίας, της λαογραφίας, αλλά και της διακειμενικότητας- παίξανε στα ζάρια μία μικρή για να δούνε «ποιος θα την κερδίσει». Το ερώτημα αυτό, όπως αναφέρεται στο συγκεκριμένο τραγούδι, προκάλεσε μεγάλη αγωνία –αλλά καμία απορία ή προβληματισμό- «σ’ Ανατολή και Δύση, σε κόσμο και ντουνιά».

Κανείς, ούτε ο στιχουργός ούτε οι ήρωες της ιστορίας του, δεν φαίνεται να αναρωτήθηκε: τι είδους «κέρδος» άραγε θα ήταν αυτό; Τι είδους συνήθεια, και τίνος, ήταν αυτή η πρακτική, να χρησιμοποιείται ως έπαθλο τυχηρού παιγνίου ή στοιχήματος ένα ανθρώπινο πλάσμα, και μάλιστα νεαρής –αν και μη ακριβώς προσδιοριζόμενης- Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Την επαύριο της συμφωνίας των Πρεσπών, ο περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Απόστολος Τζιτζικώστας δήλωσε, με πρωτοφανή αναίδεια:

Δεν υπάρχει περίπτωση σε δρόμο ευθύνης δικής μας, της Περιφέρειας, να μπει πινακίδα, που να αναγράφει τον όρο Βόρεια Μακεδονία. Ξεκάθαρες κουβέντες, όσο είμαι περιφερειάρχης, οι πινακίδες στους δικούς μας δρόμους θα γράφουνε Σκόπια.

Με άλλα λόγια, δήλωσε απερίφραστα ότι γράφει στα αρχίδια του την διεθνή αλλά και εσωτερική νομιμότητα, και ότι θεωρεί τους διεθνείς αυτοκινητοδρόμους χωράφι του. Ακόμη περισσότερο, στην ερώτηση τι θα γίνει αν υποστεί πιέσεις από την κυβέρνηση, απάντησε: «Έχω αποδείξει νομίζω στην πορεία μου μέχρι σήμερα ότι δεν υποκύπτω σε τέτοιου είδους πιέσεις». Όπου φυσικά οι «τέτοιου είδους» πιέσεις δεν είναι άλλες από την πίεση της νομιμότητας, η οποία προφανώς είναι στενός κορσές ανυπόφορος για τον βιτζιλάντε περιφερειάρχη και κατά φαντασίαν πρωθυπουργό του ψευδοκράτους της Θεσσαλονίκης.

Αυτήν άλλωστε την υπερήφανη υπόσχεσή του ότι θα παρανομήσει πράγματι την τήρησε. Δεν έχω εικόνα για το τι συμβαίνει στο σύνολο της περιφέρειας, αλλά π.χ. στον διεθνή αυτοκινητόδρομο που οδηγεί από τη Θεσσαλονίκη Συνέχεια →