του Άκη Γαβριηλίδη

Οι ελληνοορθόδοξοι Ταλιμπάν έχουν κάνει από χθες θέμα στον κυβερνοχώρο την πληροφορία ότι, στην Κέρκυρα, κάποιοι … έτρωγαν σουβλάκια (!!!) στο μπαλκόνι ενός κτιρίου που ανήκει στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, τη στιγμή που κάποιοι άλλοι παρανοϊκοί περιέφεραν στο δρόμο ένα κουτί που υποτίθεται ότι περιέχει διατηρημένα τα κόκκαλα ενός ανθρώπου που πέθανε το 340 μ.Χ.

Όπως συμβαίνει συνήθως, βασικό περιεχόμενο των περισσότερων αρνητικών σχολίων στο διαδίκτυο είναι τα ίδια τα αρνητικά σχόλια που (φέρεται ότι) έγιναν στο διαδίκτυο:

Αντιδράσεις και πολλές συζητήσεις στην Κέρκυρα και όχι μόνο, προκαλούν οι εικόνες που καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια της λιτανείας. Το άφθαρτο σκήνωμα του Αγίου Σπυρίδωνα βρισκόταν στην καρδιά του νησιού, αλλά κάποιοι δεν έδειχναν να ασχολούνται. Τα βλέμματα κέντρισαν οι νεαροί που είχε στήσει τραπέζια στο μπαλκόνι του Ιονίου Πανεπιστημίου και έτρωγαν σουβλάκια.

Τα δημοσιεύματα αυτά δηλαδή, όπως συνήθως, προορίζονται να λειτουργήσουν ως «αεροπλανάκι», σωρευτικά, για να δημιουργήσουν μία εικόνα πλαστής ομοφωνίας προκαλώντας θόρυβο γύρω από τον θόρυβο: γράφεται ότι άλλοι αντέδρασαν και συζήτησαν, και μάλιστα ότι όλοι αντέδρασαν αρνητικά, χωρίς να αναφέρεται καθόλου το συγκεκριμένο περιεχόμενο αυτών των αντιδράσεων ώστε να τεθεί σε νέα συζήτηση.

Σε αυτό το πλαίσιο, το σάιτ corfutvnews.gr, κάνοντας είδηση την ίδια του τη δραστηριότητα, ενημερώνει τους αναγνώστες του ότι

ζήτησε απάντηση από τον Πρύτανη κ. Φλώρο, ο οποίος δεν γνώριζε το θέμα, αν δηλαδή πρόκειται για καποιους που παραβίασαν τον χώρο, τονίζοντας ότι θα ενημερωθεί[1].

Προφανώς όμως το πρόβλημα των Ορθόδοξων Ταλιμπανιστών δεν ήταν αν παραβιάστηκε ο χώρος –άλλωστε, από το υποτυπώδες «ρεπορτάζ» δεν προκύπτει κάποια υπόνοια ότι συνέβη κάτι τέτοιο. Ακόμα και αν ήταν αυτό το ζήτημα, θα έπρεπε να έχει ήδη λυθεί και να είχαν σταματήσει οι «αντιδράσεις και συζητήσεις» που προκλήθηκαν. Διότι, ακριβώς κάτω από αυτή την ανάρτηση, έχει ήδη διευκρινιστεί επώνυμα από αναπληρωτή καθηγητή του Ιονίου, ο οποίος από τη μεριά του γνώριζε το θέμα από πρώτο χέρι, ότι όχι, δεν παραβιάστηκε ο χώρος. Παραθέτω αυτούσιο το σχόλιο, χωρίς περαιτέρω δικό μου σχόλιο ή παρέμβαση:

Η ερευνητική ομάδα gaming and gamification, την οποία έχω την χαρά και την τιμή να διευθύνω, στεγάζεται στα παλαιά ανάκτορα και λειτουργεί πέραν των των τυπικών ωραρίων και αργιών. Δεν υπήρξε καμία πρόθεση εκ μέρους μας να προσβάλουμε την λιτανεία του Αγίου μας. Εάν η παρουσία μας εκεί ήταν για κάποιους επιλήψιμη, ας το κρίνουν οι Κερκυραίοι πολίτες, που σήμερα γιόρταζαν όλοι μαζί τη σωτηρία του νησιού μας από την Πανώλη…

Δρ. Γιάννης Δεληγιάννης, Αναπληρωτής Καθηγητής του Ιονίου Πανεπιστημίου

Αυτό που ενόχλησε λοιπόν τους αντιδρώντες και συζητούντες δεν ήταν η ακεραιότητα του πανεπιστημιακού χώρου, για τον οποίο κατά τα λοιπά πεντάρα δεν δίνουν τον υπόλοιπο χρόνο. Ήταν η απόλαυση του άλλου, η οποία τους ήταν και τους είναι ανυπόφορη.

Γιατί τους είναι ανυπόφορη;

Διότι ζουν μέσα σε μια δυσοίωνη και θλιβερή δεισιδαιμονία, όπως μας έχει δείξει εδώ και κάτι αιώνες ο Σπινόζα.

Τίποτε ασφαλώς δεν απαγορεύει την απόλαυση, πέρα από μία δυσοίωνη και θλιβερή δεισιδαιμονία. Πραγματικά, όσο είναι εύλογο να χορταίνουμε την πείνα και τη δίψα, άλλο τόσο είναι και να αποδιώχνουμε τη μελαγχολία. Αυτή είναι η δική μου λογική, έτσι έχω μάθει να βλέπω τα πράγματα. Καμία θεότητα, ούτε κανείς άλλος, παρεκτός ο φθονερός, δεν χαίρεται από τη δική μου αδυναμία και δυσκολία, ούτε θεωρεί αρετή τα δάκρυα, τους λυγμούς, το φόβο μας και άλλα ανάλογα, τα οποία είναι σημεία αδυναμίας της ψυχής· αντιθέτως, όσο περισσότερο αισθανόμαστε χαρά, τόσο μεταβαίνουμε σε μεγαλύτερη τελειότητα, δηλαδή τόσο περισσότερο μετέχουμε αναγκαία στη θεία ουσία. Διότι είναι ίδϊον ενός σοφού ανθρώπου να χρησιμοποιεί τα πράγματα και, όσο είναι δυνατό, να τα απολαμβάνει (όχι βέβαια μέχρι του σημείου να αηδιάζει, διότι αυτό δεν είναι απόλαυση). Είναι, λέω, ίδϊον σοφού ανθρώπου να τρέφεται και να ψυχαγωγείται με λελογισμένες και εύγευστες τροφές και ποτά, καθώς και με τα αρώματα, την ομορφιά των φυτών, τα στολίδια, τη μουσική, τις αθλοπαιδιές, το θέατρο και άλλα πράγματα αυτού του είδους που μπορεί ο καθένας να χρησιμοποιεί χωρίς να καθόλου να βλάπτει τους άλλους (Ηθική, Σχόλιο μετά το θ. 45 του Δ΄ μέρους).

Από καταβολής κόσμου, οι άνθρωποι –και μεταξύ αυτών οι Έλληνες- προσέγγιζαν το θείο (μεταξύ άλλων και) με θυσίες ζώων, των οποίων το κρέας φυσικά στη συνέχεια έψηναν και έτρωγαν. Αυτό κάνουν άλλωστε και οι ίδιοι οι πιστοί αυτού του Σπύρου, ίσως όχι ταυτόχρονα με τη βόλτα που βγάζουν το πτώμα του, αλλά πάντως λίγες μέρες αργότερα. Κάποιος πρέπει να τους κόψει τη φόρα που έχουν πάρει, πριν στήσουν αστυνομία ηθών και αρχίσουν να εισβάλλουν στα σπίτια μας και στα δημόσια κτίρια για να ελέγξουν αν συμμορφωνόμαστε με το παραλήρημα του πουριτανισμού τους.

[1] Όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, το κείμενο είναι ασύντακτο –προφανώς ο συντάκτης του το έγραψε στο πόδι χωρίς να του ξαναρίξει ούτε μια ματιά. Ποιος είναι αυτός που τόνισε ότι θα ενημερωθεί; Νοηματικά, προφανώς ο πρύτανης. Συντακτικά, όμως, υποκείμενο της πρότασης –άρα και της μετοχής- είναι το σάιτ. Και αυτό διότι, στη φράση «ο οποίος δεν γνώριζε το θέμα», προφανώς παραλείφθηκαν οι λέξεις π.χ. «ο οποίος μας ανέφερε ότι δεν γνώριζε το θέμα».