της Κατερίνας Χαιρέτη
Στην πλατφόρμα Avaaz -και σε άλλα σημεία στον κυβερνοχώρο- έχει αναρτηθεί προς συλλογή υπογραφών ψήφισμα με τίτλο «Όχι στην υποχρεωτική συνεπιμέλεια».
Το κείμενο του ψηφίσματος αυτού είναι προβληματικό από αρκετές απόψεις. Καταρχάς, σε αυτό δεν αναγνωρίζεται, ούτε κατ’ ελάχιστον, ότι υπάρχει μια κοινωνική νοοτροπία σύμφωνα με την οποία οι μητέρες είναι κατάλληλες για την ανατροφή των παιδιών, ενώ οι πατέρες όχι, και, λόγω αυτής της νοοτροπίας, οι δικαστές δίνουν σχεδόν πάντα την επιμέλεια των παιδιών στις μητέρες μετά το διαζύγιο.
Από την άλλη, βέβαια, δεν αναφέρεται πουθενά ρητά ότι οι γυναίκες είναι περισσότερο κατάλληλες για την ανατροφή του παιδιού και, επομένως, δικαίως παίρνουν την επιμέλεια των παιδιών αφού χωρίσουν από τον σύζυγο ή σύντροφο. Η μη αναφορά μιας τέτοιας θέσης, καθώς και η θέση υπέρ της συναινετικής συνεπιμέλειας, καταδεικνύουν ότι οι «Μαμάδες ενάντια στην υποχρεωτική συνεπιμέλεια» (όπως υπογράφεται το κείμενο του ψηφίσματος), εμμέσως πλην σαφώς, παραδέχονται ότι οι πατέρες είναι εξ ίσου κατάλληλοι με τις μητέρες για την ανάληψη της επιμέλειας των παιδιών.
Για να καλύψουν την αντίφαση, ισχυρίζονται ότι όλοι όσοι διεκδικούν την συνεπιμέλεια είναι πατέρες κακοποιητές που έχουν χάσει την επιμέλεια των παιδιών τους με δικαστικές αποφάσεις. Αποσιωπούν ότι υπάρχουν και γυναίκες που διεκδικούν τη συνεπιμέλεια (προφανώς για να αποφύγουν να δηλώσουν το ίδιο και για εκείνες, δηλαδή ότι πρόκειται -ψευδώς ή αληθώς- για κακοποιήτριες που έχασαν την επιμέλεια των παιδιών δικαστικά).
Στη συνέχεια, παραθέτω συγκεκριμένα αποσπάσματα από το ψήφισμα μέσα σε παρένθεση και δίπλα τη θέση μου:
- «Ποιοι είναι αυτοί που ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ συνεπιμέλεια, θέλουν δηλαδή να εξαναγκάσουν συνήθως την πρώην σύζυγο σε συνεπιμέλεια; Προφανώς αυτοί που έχουν χάσει ή δεν έχουν καμία ελπίδα για συναινετική συνεπιμέλεια λόγω συμπεριφοράς; Μήπως είναι αυτοί οι ίδιοι πατεράδες που δεν διστάζουν να κακοποιήσουν την πρώην σύζυγο στο προαύλιο του σχολείου μπροστά στα μάτια όλων των γονέων αλλα και των ίδιων τους των παιδιών;» Αν γνωρίζουν τέτοιες περιπτώσεις μπορούν να τις κατονομάσουν. Με ποια λογική το μέρος επεκτείνεται στο όλον; Με ποια λογική αυτές οι περιπτώσεις αφορούν μόνο πατέρες και όχι και μητέρες; Γιατί εστιάζουν μόνο στην σωματική και όχι και στην ψυχολογική βία; Πρόκειται για ανοιχτά ρατσιστική θέση κατά του συνόλου των αντρών.
- «Καταγγέλλουμε ότι έχουν δοθεί ψευδή στοιχεία όσον αφορά τα ποσοστά που έχει εφαρμοστεί η συνεπιμέλεια σε πρώην ζευγάρια με θετικά αποτελέσματα, αφού τα ποσοστά αυτά αφορούν μόνο περιπτώσεις οπου η συνεπιμέλεια γίνεται συναινετικά από τους δύο γονείς και όχι υποχρεωτικά, εξαναγκάζοντας τον έναν εκ των δύο.» Καταφανώς παράλογο. Αφού η υποχρεωτική (όπως την αποκαλούν) συνεπιμέλεια δεν ισχύει, πως γνωρίζουν τα αποτελέσματά της; Αν και αναφέρονται και στους δύο γονείς, εκ των πραγμάτων και αυτή η θέση είναι ρατσιστική κατά του συνόλου των αντρών, αφού εμπεριέχει τον υπαινιγμό ότι, όταν ο πατέρας είναι καλός, η μητέρα πάντα προσφέρει συνεπιμέλεια, αφού οι μητέρες είναι εκ φύσεως φορείς αγιότητας.
- «Καταγγέλλουμε το ότι στο προτεινόμενο νομοσχέδιο η άποψη του παιδιού σχετικά με τις σημαντικές αποφάσεις που αφορούν τη ζωή του, θα λαμβάνεται υπόψη, αποκλειστικά και μόνο με την προϋπόθεση πως δεν αποτελεί προϊόν καθοδήγησης ή υποβολής, ενώ καλώς γνωρίζουμε πως οι μπαμπάδες χτίζουν εδώ και καιρό το αφήγημα της υποτιθέμενης αποξένωσης εκ μέρους των μαμάδων, μηνύοντάς τες ψευδώς, με σκοπό να επηρεάσουν τους δικαστές και να καλύψουν με αυτό τον τρόπο την βία που οι ίδιοι ασκούν.» Με ποια λογική οι πατέρες χτίζουν το αφήγημα της γονικής αποξένωσης; Όποια γυναίκα έχει αποξενώσει τον πατέρα από το παιδί του το έχει κάνει γιατί εκείνος είναι κακοποιητής; Επίσης καθαρά ρατσιστική θέση κατά των αντρών, αφού και εδώ δηλώνεται ότι οι γυναίκες είναι φορείς αγιότητας και παντού και πάντα εν δικαίω.
- «Η υποχρεωτική συνεπιμέλεια θα παρεμπόδιζε και θα απέτρεπε τα διαζύγια διαταραγμένων γάμων μιας και η μητέρα και στις δύο περιπτώσεις δεν θα μπορεί να προστατέψει τα παιδιά της από το κακοποιητικό περιβάλλον και επιπλέον θα πρέπει στην περίπτωση που προβεί σε διαζύγιο να το πληρώσει με τον χρόνο της, ψυχική εξουθένωση και χρήμα που το πιθανότερο να μην έχει.» Και πάλι η μητέρα και μόνον η μητέρα. Ρατσισμός κατά των αντρών, μια ακόμη φορά.
- «Το υποψήφιο νομοσχέδιο που δεν προνοεί και έχει τόσα μελανά σημεία και γνωρίζοντας ότι θα προκαλέσει αναρίθμητα προβλήματα, καλεί τους πολίτες να τα λύσουν στις αίθουσες των δικαστηρίων και εδώ θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι αυτόματα μετατρέπει τις μητέρες σε θύματα, οι οποίες συνήθως είναι οι πιο ευάλωτες οικονομικά και δεν θα έχουν κανένα εφόδιο να ορθώσουν το ανάστημά τους και να ζητήσουν δικαιοσύνη βάζοντάς τες να υποκύπτουν και να ανέχονται είτε σωματική είτε ψυχολογική είτε άλλης μορφής κακοποίηση.» Οι μητέρες είναι θύματα, επομένως, οι πατέρες είναι θύτες, ενώ η προσφυγή στα δικαστήρια μετατρέπει τις γυναίκες σε θύματα, αφού είναι παντού και πάντα οικονομικά ασθενέστερες.
- «…οι πατεράδες στο μεγαλύτερο ποσοστό τους θυμούνται την ιδιότητά τους μόνο για τα δικαιώματά τους ενώ την ξεχνούν παντελώς για τις υποχρεώσεις τους. Οι περισσότεροι επικαλούνται υποτιθέμενη ανεργία ή δηλώνουν ελάχιστο εισόδημα ώστε να αποφύγουν να συνεισφέρουν με μια αξιοπρεπή διατροφή για το πολυαγαπημένο τους όπως λένε τέκνο. Βρισκόμαστε λοιπόν στη δύσκολη θέση να πρέπει να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με καμία ή σχεδόν καμία οικονομική βοήθεια, ενώ παράλληλα πρέπει να ανταπεξέλθουμε σε όλον αυτόν τον οικονομικό πόλεμο που μας κάνουν οι στοργικοί πατεράδες μέσω δικαστηρίων με ψευδείς κατηγορίες (σε μια νύχτα γίναμε όλες οι μητέρες αποξενώτριες γιατί όπως λένε είμαστε δικτάτορες των παιδιών μας που τους απαγορεύουμε να δουν τους πατέρες τους ενάντια στην θέλησή τους). Καταγγέλουμε αυτές τις ομάδες αντρών σαν lobby αντρών που το κίνητρό τους είναι η εκδίκηση προς τις μητέρες και φυσικά το να μην πληρώνουν έστω και αυτήν την πενιχρή διατροφή. Τέλος, οι οικονομικά ευάλωτες μητέρες θα στερηθούν ακόμη και αυτά τα μικρά επιδόματα που έπαιρναν μέχρι τώρα. Επιμένουμε στον καθορισμό της διατροφής βάσει εισοδημάτων και όχι με άλλα παραπλανητικά κριτήρια. Η διατροφή είναι δικαίωμα του παιδιού στην ευμάρεια και κάλυψη αναγκών του καθώς και την εκπλήρωση επιθυμιών του.» Αφού ο πατέρας, κατά την υπόθεση, θέλει να έχει μαζί του το παιδί αθροιστικά έξι μήνες το χρόνο, πώς είναι δυνατό ταυτόχρονα να «επικαλείται ανεργία»; Είναι παράλογο να υποθέτουμε ότι δεν θέλει να πληρώνει για το παιδί -ότι «θέλει να αποφύγει να καταβάλει και αυτά τα μικρά επιδόματα»- και ταυτόχρονα ότι θέλει να το έχει μαζί του. Επαναλαμβάνονται δε και εδώ τα περί εκδίκησης προς τη μητέρα. Καταφανώς παράλογες και ρατσιστικές δηλώσεις.
- «Σχετικά με το επιχείρημα ότι οι μητέρες θα κερδίσουν χρόνο από τη ζωή τους εάν στην ουσία τους πάρουν τα παιδιά τους, έχουμε να απαντήσουμε ότι είμαστε ικανές να διεκδικήσουμε ό,τι επιθυμούμε και εδώ φαίνεται πόσο φασιστικά θέλουν να μας επιβάλλουν ακόμη και το τι να θέλουμε!» Μια καθόλα λογική παρατήρηση απορρίπτεται ως προσπάθεια των αντρών να επιβάλουν φασιστικά όρους ζωής στις πρώην γυναίκες τους.
- «Έχουμε μπροστά μας ένα λόμπι «σημαντικών» ανδρών.» Από που συνάγεται αυτό; Και τι εννοούν «σημαντικών»;
- «Εμείς γνωρίζουμε καλά ότι οι ‘’ενεργοί μπαμπάδες’’ ουδέποτε κινητοποιήθηκαν για τα παιδιά τους, είναι στείρο μίσος και έχθρα απέναντι σε κάθε μάνα που παλεύει καθημερινά να επιβιώσει στο σήμερα. Είναι οι άνθρωποι που αρνούνται χρόνια να συμμετέχουν στην φροντίδα και προστασία των παιδιών. Είναι εκείνοι που μας χτυπούν αλύπητα με την κοινωνική κατακραυγή για κάθε βήμα που κάνουμε μακριά τους. Είναι εκείνοι που μας βλέπουν ως αντικείμενα αναπαραγωγής και κτήμα τους για μια ζωή αφού για μια στιγμή βρεθήκαμε στην ζωή τους. Εκείνοι που χρησιμοποιούν υβριστικό λόγο και δεν έχουν καμία εκτίμηση στον ρόλο της μητέρας.» Ρατσιστικό παραλήρημα, με όλη τη σημασία της λέξης. Με ποια λογική το μέρος (αν υπάρχει ως το περιγράφουν) επεκτείνεται στο όλον; Με ποια λογική αυτές οι περιπτώσεις αφορούν μόνο πατέρες και όχι και μητέρες; Πρόκειται για ανοιχτά ρατσιστική θέση κατά του συνόλου των αντρών.
Εν κατακλείδι, κατά την αντίληψη της συγγραφέως ή των συγγραφέων του ψηφίσματος:
- δικαίωμα να διεκδικούν έχουν μόνο οι γυναίκες ως γυναίκες, όχι και οι άντρες ως άντρες, καθώς στην πρώτη περίπτωση έχουμε έναν ευγενή αγώνα κατά της πατριαρχίας (όπως ονομάζουν τους όρους ύπαρξης των αντρών για να βάζουν στο ίδιο τσουβάλι τον Τραμπ με τον καφετζή της γειτονιάς και γενικώς όποιον έχει πέος), ενώ στη δεύτερη κακόβουλες επιθέσεις κατά των γυναικών
- οι γυναίκες ως μητέρες είναι παντού και πάντα φορείς αγιότητας, σε αντίθεση με τους πατέρες που υποκρίνονται ότι αγαπούν τα παιδιά τους μόνον και μόνο γιατί θέλουν να μην πληρώνουν διατροφή, να εκδικούνται τις μητέρες των παιδιών τους και άλλα συναφή που απορρέουν από την κακή αντρική φύση
- δεν αναφέρουν τίποτε απολύτως για το ίδιο το νομοσχέδιο, προφανώς γιατί δεν τις ενδιαφέρει, τις ενδιαφέρει να συντηρήσουν -χωρίς να το ομολογούν- μια αρκετά ξεπερασμένη πλέον αντίληψη «Οι γυναίκες είναι καλές και ευαίσθητες και επομένως κατάλληλες για την ανατροφή των παιδιών και οι άντρες σκληροί, κατάλληλοι για ζωώδες σεξ, τον στρατό και τον πόλεμο»
- εστιάζουν στη διάζευξη «συναινετική επιμέλεια-υποχρεωτική επιμέλεια», χωρίς να δηλώνουν τί εννοούν ως συνεπιμέλεια, για να μην παραδεχθούν ανοιχτά ότι την συνεπιμέλεια στον πατέρα θέλουν να την παραχωρούν εκείνες, όταν και αν θέλουν
- δεν υπάρχει υποχρεωτική ή μη υποχρεωτική συνεπιμέλεια, υπάρχει η αναγκαιότητα του να μην αποκλείεται ο ένας γονέας από την επί ίσοις όροις ανατροφή των παιδιών.
Nomadic universality 
πραγματι το κειμενο ειναι προβληματικο και είναι χρησιμη η κριτικη των αναφερόμενων πτυχών.
θα με ενδιαφέρε να ακουσω ποια ειναι η άποψη του αρθρογραφου ως προς το ζητημα της συγκεκριμενης νομοθετικης ρυθμισης που εχει κατατεθει στη βουλη και ως προς το ισχυον νομικο καθεστως περι συνεπιμέλειας.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το ισχύον νομικό καθεστώς αντιμετωπίζει τους γονείς ως ίσους ανεξαρτήτως φύλου. Κατά περίπτωση, η επιμέλεια δίνεται και στους δύο γονείς, είτε με συνεπιμέλεια, είτε με καθορισμό αρμοδιοτήτων στον καθένα ή μόνο στον ένα γονέα με δικαίωμα επικοινωνίας με τον άλλο. Σε κάθε περίπτωση καθορίζεται μια και μοναδική κατοικία του παιδιού. Το πρόβλημα είναι, ότι, λόγω της νοοτροπίας που υπάρχει, ότι οι γυναίκες είναι περισσότερο κατάλληλες από τους άντρες στο ν’ ανατρέφουν παιδιά, οι δικαστές στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, αναθέτουν την επιμέλεια στη μητέρα.
Το νομοσχέδιο που έχει αναρτηθεί για διαβούλευση μέχρι και την 1.4.21 (ιστότοπος: http://www.opengov.gr/ministryofjustice/?p=14617) διαφοροποιείται από τον ισχύοντα νόμο, ως προς το ότι καθιερώνει την επί ίσοις όροις άσκηση επιμέλειας που εκφράζεται, κυρίως, με τον καθορισμό εναλλασσόμενης κατοικίας, αφού το παιδί θα πρέπει να μένει και με τους δύο γονείς, με πλήρη ανάληψη ευθύνης των σχετικών με την ανατροφή του από τον γονέα με τον οποίο διαμένει.
Το θετικό στοιχείο του νομοσχεδίου είναι, ότι δίνει λύση στο πρόβλημα τόσο της μονομερούς άσκησης της επιμέλειας από την μητέρα, όχι, επαναλαμβάνω, βάσει του νόμου, αλλά, βάσει της νοοτροπίας που θέλει την μητέρα τροφό και τον άντρα πληρωτή, όσο και της καταστρατήγησης των δικαιωμάτων του ενός γονέα από τον άλλο (π.χ. καταγγελίες για κακοποίηση του παιδιού που δεν είναι πάντα αληθείς).
Διευκρινίζω, ότι δεν είμαι ειδικός (νομικός, ψυχολόγος ή κοινωνική λειτουργός).
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
από όσο βλέπω, το θέμα της εναλλασσόμενης κατοικίας δεν αναφέρεται καθόλου στο νομοσχέδιο. Έχοντας παρακολουθήσει και σχετικές συζητήσεις, πρόκειται μάλιστα για προβληματική πρόταση, καθότι στην πρακτική καθημερινότητα του παιδιού (σχολείο, φροντιστήριο κοκ) είναι αδύνατο να αλλάζει σπίτι κάθε Χ μέρες στα μεγάλα αστικά κέντρα. Μόνο σε μικρές επαρχιακές πόλεις θα είχε νόημα αυτή η ρύθμιση ενδεχομένως, αν και η συχνή αλλαγή «σπιτιού» για ένα παιδί οποιασδήποτε ηλικίας μου φαίνεται δύσκολο να θεωρηθεί ότι είναι προς το συμφέρον του. Περισσότερο αναστάτωση θα προκαλεί για ένα παιδί να πρέπει να ζει σε διαφορετικό χώρο, μετακινόντας τα πράγματα του.
Δεν μου είναι σαφής αυτή η πρόταση: «Το θετικό στοιχείο του νομοσχεδίου είναι, ότι δίνει λύση στο πρόβλημα τόσο της μονομερούς άσκησης της επιμέλειας από την μητέρα, όχι, επαναλαμβάνω, βάσει του νόμου, αλλά, βάσει της νοοτροπίας «. Πως δηλαδή το νέο νομικό πλαίσιο δίνει λύσει «βάσει νοοτροπίας» και όχι «βάσει του νόμου»;
Τέλος, ως προς την «καταστρατήγηση των δικαιωμάτων του ενός γονέα από τον άλλο (π.χ. καταγγελίες για κακοποίηση του παιδιού που δεν είναι πάντα αληθείς).» μου φαίνεται πολύ προβληματικό ζήτημα. Δεδομένου ότι η τελεσιδικία μιας ποινικής υπόθεσης μπορεί να πάρει περισσότερα από 5-6 χρόνια, η πρόβλεψη του νόμου για τελεσίδικες υποθέσεις, είναι προβληματική, καθότι αφήνει εκκρεμές το ζήτημα ως τότε..
Ιδιαίτερα στο σημερινό κοινωνικό πλαίσιο, το πρόβλημα δεν είναι ο ιψευδείς καταγγελίες περί βίας, αλλά η απουσία καταγγελιών, λόγω φόβου, στερεοτύπων κοκ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τα όσα λέτε δε ένα κενό πεδίο μπορεί να ήταν αντικείμενο κουβέντας και προβληματισμού και ήταν και για μένα μέχρι πρότινος. Το να κρίνετε τα ίσως προβληματικά σημεία ενός ψηφίσματος δεν σημαίνει ότι δικαιώνεται το νομοσχέδιο και μιας και δεν είστε ειδικός εσείς αλλά ούτε κι εγώ ας δούμε τι λέει ένας άντρας νομικός και ειδικός. https://www.dikastiko.gr/articles/georgios-plagakos-merikes-skepseis-gia-tin-apo-koinoy-epimeleia-synepimeleia-ton-anilikon-teknon-meta-ti-diastasi-kai-ti-lysi-toy-gamoy-ton-goneon-toys/?fbclid=IwAR2ZMlTa9Yl7YEGuvSBUjZemYaQjKmiryQpbhbn-chvG_WeJw0TY69C943M
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
“Το θετικό στοιχείο του νομοσχεδίου είναι, ότι δίνει λύση στο πρόβλημα τόσο της μονομερούς άσκησης της επιμέλειας από την μητέρα, όχι, επαναλαμβάνω, βάσει του νόμου, αλλά, βάσει της νοοτροπίας που θέλει την μητέρα τροφό και τον άντρα πληρωτή.” Εννοώ, ότι με τον ισχύοντα νόμο την επιμέλεια την παίρνουν κατά κανόνα γυναίκες, λόγω της νοοτροπίας που υπάρχει, ότι οι γυναίκες είναι πλέον κατάλληλες για την επιμέλεια. Το σε διαβούλευση νομοσχέδιο δεν δίνει αυτό το περιθώριο, καθώς κατοχυρώνει την συνεπιμέλεια.
Το νομοσχέδιο δεν αναφέρει τίποτε για εναλλασσόμενη κατοικία, όντως, αλλά δεν αναφέρει τίποτε και για σταθερή κατοικία του παιδιού. Κατά τη γνώμη μου η έννοια συνεπιμέλεια συνεπάγεται και εναλλασσόμενη κατοικία. Η συμφωνία ή όχι σε αυτό είναι άλλο θέμα.
Σε κάθε περίπτωση, το κίνητρό μου για τη συγγραφή του κειμένου ήταν το ψήφισμα και όχι το νομοσχέδιο. Μου ετέθη ερώτημα για το νομοσχέδιο και απάντησα.
Θα προτιμούσα δε, όπως υπογράφω εγώ με το οναματεπώνυμό μου, να υπογράφουν και όσοι/ες σχολιάζουν τα γραφόμενά μου.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κυρία Χαιρέτη, σας γράφω και το πλήρες όνομα μου αν θέλετε(Το παραπάνω σχόλιο ως Γιάννης είναι το άλλο δικό μου), αν και το επίπεδο του σχολιασμού δεν είναι τέτοιο που η ανωνυμία χρησιμοποιείται σαν οχυρό προσβολών και επιθετικότητας δίχως επιχειρήματα. Πέρα απ’ αυτό επιτρέψτε μου να πω ότι και το δικό σας κείμενο είναι καθόλα προβληματικό, από τον τίτλο του μέχρι την διαρκή σύγχυση μεταξύ της κρίσης του ψηφίσματος σε αντιπαραβολή με το κατατεθέν νομοσχέδιο, οπότε μην τονίζετε πως ασχολείστε με το ψήφισμα όταν δεν βάζετε κάτω το απλό πρακτικό ερώτημα ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που χωρίζουνε. Τι είναι συνεπιμέλεια; και τι σημαίνει υποχρεωτική; Το ψήφισμα με πολλά προβλήματα το αναγνωρίζω απευθύνεται επιθετικά στις αντρικές εκείνες οργανώσεις που ζητούν/απαιτούν υποχρεωτική συνεπιμέλεια και όχι στο σύνολο των αντρών και πιθανά να ξέρουν καλύτερα ποιοι είναι αυτοί οι τύποι που ζητούν υποχρεωτική συνεπιμέλεια και το να τους κατονομάσουν με τα ονόματά τους, μόνο προβλήματα θα τους δημιουργήσει. Το άρθρο που σας παρέθεσα παραπάνω από των εν λόγω δικαστικό θα σας δώσει και την δικαστική εικόνα(η επιμέλεια δίνεται οικιοθελώς από τους πατέρες στις μητέρες στις περισσότερες των περιπτώσεων) αλλά και τα δικονομικά επιχειρήματα για το ότι δεν υφίσταται καμμία ανάγκη αλλαγής της νομοθεσίας αλλά περαιτέρω επανεξέταση της νομολογίας. Και εκτός από τις τρελαμένες μητερούλες που λένε πως κάποιοι συγκεκριμένοι φραγκάτοι προωθούν αυτό το νομοσχέδιο αφήνει σοβαρές υπόνοιες και ο ίδιος(τι έχει στο μυαλό του άραγε;Και πως να κατονομάσεις σημαντικά πρόσωπα χωρίς βροχή μυνήσεις στην εποχή που ζούμε). Η διαδικασία νομοπαρασκευαστικής του νομοσχεδίου για παράδειγμα άφησε έξω εκπροσώπους από σωματεία γυναικών, πατρικοί σύλλογοι δηλώνουν ότι το νομοσχέδιο γράφει ακριβώς όπως τα είπαμε κτλ κτλ. Οπότε επειδή είμαστε ενήλικοι άνθρωποι και δεν γράφουμε εκθέσεις ιδεών πάνω σε θέματα που μας δίνουν την ώρα του διαγωνίσματος καλό θα είναι τους μια χαρά προβληματισμούς μας(αρκετά αντίστοιχους με εσάς είχα κι εγώ) να τους ζυμώνουμε και να τους ερευνούμε και στην κοινωνική και ιστορική πραγματικότητα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Να διευκρινίσω ένα ζήτημα ως προς την συνεπιμέλεια: με το ισχύον καθεστώς τα δικαστήρια μπορούσαν να δώσουν την συνεπιμέλεια σε έναν μόνο από τους γονείς ή και στους δύο.
Με το νέο καθεστώς συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, δεν υπάρχει καμία διαφοροποίηση (!), επί των δυνατοτήτων του δικαστή και των ορίων ελευθερίας του να αποφασίσει.
[Στα νομικά υπάρχει διάκριση μεταξύ γονικής μέριμνας (που κατά 99% των περίπτώσεων έχουν και οι δύο γονείς και επιμέλειας (που έχει ο γονέας με τον οποίο μένει το τέκνο. Το νέο νομοσχέδιο συνεχίζει την ίδια λογική με το προηγούμενο]
Η μόνη αλλαγή είναι ως προς την επικοινωνία του γονέα που δεν έχει την επιμέλεια, καθώς ο νόμος ορίζει ως βάση για την απόφαση το 1/3 του χρόνου, το οποίο όμως μπορεί κάλλιστα να μεταβληθεί βάσει των συγκεκριμένων περιστάσεων. Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μικρής σημασίας ρύθμιση, καθώς αφορά αποκλειστικά τις ώρες επικοινωνίας, όπου τα δικαστήρια αν ένας γονέας έχει διάθεση και ζητάει ώρες και το παιδί έχει ελεύθερο χρόνο τις δίνουν.
Όλος ο ντόρος για το θέμα αυτό έχει προκληθεί απο αρχικές διαρροές της κυβέρνησης και πίεσης κάποιων συντηρητικών λόμπι μπαμπάδων μέσα απο ΜΜΕ που μιλούσαν για εναλασσόμενη κατοικία και υποχρεωτική εκ του νόμου συνεπιμέλεια.
Πρόκειται για ρυθμίσεις, οι οποίες εκτός απο συντηρητικές είναι αδύνατες στην πρακτική τους εφαρμογή, και μετά από σκληρή κριτική από το σύνολο σχεδόν των καθηγητών νομικής αποσύρθηκαν. Δεν θα προχωρήσω σε επί της ουσίας κριτική τους καθότι εν τέλει και ευτυχώς δεν τίθεται κανένα ζήτημα να εισαχθούν ως νομικό καθεστώς.
Το προτεινόμενο νομοσχέδιο που κατατέθηκε δεν συνιστά κάποια τομή σε σχέση με το προηγούμενο καθεστώς και κατά την προσωπική κρίση μου δεν είναι κακό. Το μόνο αρνητικό σημείο που διακρίνω είναι αυτό που απαιτεί τελεσιδικία ποινικής απόφασης για τον περιορισμό δικαιωμάτων του γονέα, αλλά δεν είναι δεσμευτικό ως προς το δικαστή. Θα έπρεπε επίσης ο νόμος να αναφέρει ότι τα δικαιώματα του ενός γονέα περιορίζονται και λόγω παράνομης συμπεριφοράς του εις βάρος του άλλου, εκτός κατά του τέκνου, νομολογιακά όμως δίνεται η δυνατότητα να επιλυθεί το ζήτημα.
Στην σημερινή δημόσια συζήτηση συμβαίνουν τα εξής εξ όσων έχω λάβει υπόψη: τα λόμπι των μπαμπάδων έχουν υποστεί μεγάλη ήττα και είναι οργισμένα με το κατατεθέν νομοσχέδιο, αφού δεν ικανοποιεί κανένα, μα κανένα, αίτημα τους, ενώ οι ομάδες που ασκούσαν κριτική στην υποχρεωτική συνεπιμέλεια δεν έχουν αντιληφθεί (;) τι λέει το κατατεθέν κείμενο και ασκούν αρνητική κριτική, δυσανάλογη ως προς την πραγματικότητα του νόμου, σαν να μιλάει πράγματι για εναλλασσόμενη κατοικία ή υποχρεωτική συνεπιμέλεια.
Στην ουσία το «κίνημα» κατά της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας έχει κερδίσει, αφού δεν τίθεται κανένα ζήτημα για αυτήν καθώς και ούτε για εναλασσόμενη κατοικία [ο νόμος λέει ότι απλά αν αλλάξει τόπο διαμονής το τέκνο πρέπει να συμφωνήσει και ο γονεάς που δεν έχει επιμέλεια, ένα ζήτημα δύσκολο στην αντιμετώπισή του, αλλά η προτεινόμενη ρύθμιση έχει μια λογική βάση].
Συνεπώς, είναι παράλογο και κρίμα που αντί να πανηγυρίζει τη νίκη του το κίνημα κατά της συνεπιμέλειας, παρερμηνεύει τις προτεινόμενες διατάξεις καλόντας σε κινητοποίησεις, υπογραφές κλπ κατά ανύπαρκτων, επί της ουσίας ζητημάτων, τρομάζοντας μάλιστα ευρύτερες μάζες γυναικών ότι αν χωρίσουν θα χάσουν την επιμέλεια του παιδιού τους ή δεν θα δικαιούνται διατροφή κοκ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αγαπητέ κ. «Ένα».
Ευχαριστούμε για αυτό το πολύ ουσιαστικό και πειστικό σχόλιο.
Αναρωτιέμαι εάν θα θέλατε να το επιμεληθείτε λίγο περισσότερο, ενδεχομένως να προσθέσετε λίγες παραπομπές όπου χρειάζεται, και να μας το δίνατε για αυτοτελή δημοσίευση, ενδεχομένως με το ονοματεπώνυμό σας αλλά εάν δεν θέλετε και με ψευδώνυμο.
Όσα λέτε δεν ακούγονται στον δημόσιο διάλογο και θα ήταν σημαντικό να ακουστούν.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«Ο ανήλικος που τελεί υπό γονική μέριμνα έχει κατοικία την κατοικία των γονέων του ή του γονέα που
ασκεί μόνος του τη γονική μέριμνα. Αν τη γονική μέριμνα ασκούν και οι δύο γονείς χωρίς να έχουν
την ίδια κατοικία, ο ανήλικος έχει κατοικία την κατοικία του γονέα με τον οποίο συνήθως διαμένει.» Τι σημαίνει συνήθως διαμένει; Δεν αναφέρεται ρητά μια και μοναδική κατοικία, όπως στον προηγούμενο νόμο και αυτό συνιστά μια σημαντική διαφοροποίηση. Κατά την γνώμη μου, αφήνει περιθώριο για εναλλασσόμενη κατοικία.
«Ο χρόνος επικοινωνίας του τέκνου με φυσική παρουσία με τον γονέα, με
τον οποίο δεν διαμένει, τεκμαίρεται στο ένα τρίτο (1/3) του συνολικού χρόνου επικοινωνίας, εκτός
αν ο γονέας αυτός ζητά μικρότερο χρόνο επικοινωνίας, ή επιβάλλεται να καθορισθεί μικρότερος ή
μεγαλύτερος χρόνος επικοινωνίας για λόγους που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης ή στο
συμφέρον του τέκνου, εφόσον, σε κάθε περίπτωση, δεν διαταράσσεται η καθημερινότητα του
τέκνου. Αποκλεισμός ή περιορισμός της επικοινωνίας είναι δυνατός μόνο για εξαιρετικά σοβαρούς
λόγους, ιδίως όταν ο γονέας με τον οποίο δεν διαμένει το τέκνο έχει καταδικαστεί αμετάκλητα για
ενδοοικογενειακή βία ή για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή εγκλήματα οικονομικής
εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής.» Το τεκμήριο του 1/3 δεν υπήρχε στον προηγούμενο νόμο. Καθοριζόταν ελεύθερα απο το δικαστήριο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Από λάθος η απάντηση δεν ολοκληρώθηκε: με δεδομένο το ότι ένα μεγάλο μέρος του χρόνου του παιδιού δαπανάται σε σχολείο, φροντιστήριο, γυμναστήριο, επαφές με φίλους/ες κλπ. (χρόνος ουδέτερος για τους γονείς) δεν είναι σίγουρο, ότι το τεκμήριο του 1/3 δεν συμπεριλαμβάνει αναγκαστικά και σημαντικό αριθμό διανυκτερεύσεων που σημαίνει εναλλασσόμενη κατοικία. Ακόμη, όμως και αν η δαπάνη χρόνου του παιδιού προσμετράται στον γονέα που το έχει στο σπίτι του, πάλι απαιτείται σημαντικός αριθμός διανυκτερεύσεων στο σπίτι του γονέα του 1/3 που σημαίνει και πάλι εναλλασσόμενη κατοικία.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ως προς το σημειο που λετε, ο νόμος όπως τον παρεθέτετε και εσείς λέει:»Αν τη γονική μέριμνα ασκούν και οι δύο γονείς χωρίς να έχουν
την ίδια κατοικία, ο ανήλικος έχει κατοικία την κατοικία του γονέα με τον οποίο συνήθως διαμένει»
Η διάταξη την οποία αναφέρεται έχει να κάνει με την κατοικία του ανηλίκου υπό την νομική της σημασία. Στα νομικά είναι άλλο το ζήτημα της διαμονής ενός ατόμου, όπου μπορεί να έχει πολλές οικίες, εξοχικά, σπίτια κλπ και άλλο της κατοικίας, η οποία είναι μόνο μία και έχει να κάνει με τις σχέσεις του συνολικά με το κράτος (φορολογικές αρμοδιότητες κοκ). Η συνήθης διαμονή που χρησιμοποιεί ο νομοθέτης είναι νομική έννοια η οποία χρησιμοποιείται σε περιπτώσεις όπου το άτομο δεν έχει μόνιμη κατοικία (βλ. για παράδειγμα αρ. 52 του Αστικού Κώδικα).
Ο προτεινόμενος νόμος όπως και ο προηγούμενος προβλέπει ακριβώς τα ίδια, αφήνει περιθώρια για εναλλασσόμενη κατοικία, όπως ακριβώς αφήνει και ο ισχύον. Και στο προτεινόμενο και στο προηγούμενο, το δικαστήριο επιλέγει ελεύθερα το πώς θα αναθέσει την επιμέλεια του τέκνου, εξειδικεύοντας ad hoc. Π.χ. μπορεί να δοθεί η συνεπιμέλεια και στους δύο γονείς και να μην έχει εναλασσόμενη κατοικία ή να κοιμάται μόνο τα Σ/Κ στον ένα γονέα.
Ως εκ τούτου, κατηγορηματικά πρέπει να πούμε ότι δεν υπάρχει καμία νέα δυνατότητα ως προς ζητήματα συνεπιμέλειας / εναλλασσόμενης κατοικίας κλπ με τον νέο νόμο. Μάλιστα, για τα ζητήματα αυτά υπάρχει ήδη μεγάλη νομολογία από όλες τις βαθμίδες των ελληνικών δικαστηρίων, έχοντας θέσει τα κριτήρια για τα οποία μπορεί να υπάρχει εναλλασσόμενη κατοικία και τα οποία (καλώς) είναι πολύ αυστηρά (καλές σχέσεις γονέων, κοντινές αποστάσεις οικίας, καμία δυσχέρεια επί αυτού στο παιδί κλπ).
Ως προς το 1/3 του χρόνου είναι προφανές ότι δεν αφορά σε καμία περίπτωση διανυχτευρεύσεις, έχει να κάνει με δικαιώμα επικοινωνίας, όπως δικαιώμα επικοινωνίας δεν έχει μόνο ο πατέρας του παιδιού, αλλά και άλλοι στενοί συγγενείς (παππούδες κλπ). Έχει να κάνει αποκλειστικά με το δικαίωμα αυτού που το έχει να πηγαίνει στο σπίτι του τέκνου ή να το παίρνει από αυτό και να περνάει κάποιες ώρες δημιουργικά μαζί του.
Παρατηρώ με θλίψη ότι και οι δύο πλευρές, οι ομάδες κατά της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας και οι ομάδες υπέρ της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας παρερμηνεύουν τον νόμο. Η μια ομάδα προσπαθεί να ισχυριστεί ότι ανοίγει επιτέλους ο δρόμος για την συνεπιμέλεια και απλά πρέπει να γίνουν βαθύτερες αλλαγές (όταν επί δεκαετίες υπάρχει δυνατότητα επί της συνεπιμέλειας και νομολογία επ’ αυτής) και η δεύτερη (όσοι είναι κατά της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας) δεχόμενη «αμάσητη» αυτή την προπαγάνδα, ότι τάχα έρχεται η υποχρεωτική συνεπιμέλεια και συζητά για το νόμο σαν να έχουν προταθεί πράγματι τέτοιες αλλαγές, καλόντας σε κίνημα κατά του νόμου για πράγματα που επουδενί δεν κάνει.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κύριε Σταυρόπουλε, σας ευχαριστώ που σεβαστήκατε τη θέση μου περί επωνύμων σχολίων. Προφανώς και δεν ήταν προσβλητικό το σχόλιό σας. Κάθε άλλο. Απλά εκείνη τη στιγμή ένιωσα κάποιο φόβο, ότι πιθανόν να υποστώ επιθέσεις από άλλους/ες σχολιαστές/σχολιάστριες (όχι αναγκαστικά με απρεπή φρασεολογία) και έκανα την συγκεκριμένη έκκληση.
Επί της ουσίας: διάβασα το κείμενο του νομικού που αναρτήσατε, είναι ενδιαφέρον. Σε ό,τι αφορά τα επιχειρήματά σας υπέρ αυτού: δεν αρνούμαι, ότι οι περισσότεροι πατέρες δίνουν την επιμέλεια οικειοθελώς στις μητέρες, είτε γιατί δεν θέλουν να αντιδικήσουν ή γιατί θεωρούν, ότι η μητέρα από τη φύση της είναι πιο κατάλληλη για την επιμέλεια. Αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν έχουν δικαίωμα ν’ αλλάξουν γνώμη εκ των υστέρων και να ζητήσουν ένα άλλο νομοσχέδιο, είτε γιατί αισθάνθηκαν άβολα με το ρόλο του «μπαμπά του Σαββατοκύριακου» ή γιατί η επιμέλεια χρησιμοποιήθηκε καταχρηστικά από τη μητέρα. Το υπάρχον νομοσχέδιο, το έχω αναφέρει, όντως, δίνει τη δυνατότητα της συνεπιμέλειας, εφ’όσον συμφωνήσουν οι γονείς «ιδιωτικά», οπότε ο/η δικαστής επικυρώνει τη συμφωνία των πρώην συζύγων ή συντρόφων. Εδώ προκύπτουν δύο ερωτήματα: τί γίνεται, όταν οι γονείς δεν θέλουν να συμφωνήσουν; Πως ακριβώς νοείται η συνεπιμέλεια; Όπως παραδέχεται και ο νομικός που επικαλείστε, ο όρος είναι αρκετά ασαφής.
Ακριβώς, επειδή, όπως αναφέρετε, είμαστε ενήλικοι και δεν γράφουμε εκθέσεις ιδεών, θα μου επιτρέψετε να επιμείνω στη θέση μου υπέρ του νομοσχεδίου που έχει τεθεί σε διαβούλευση για τους λόγους που έχω ήδη αναφέρει.
Και για να το πω απλά και «λαϊκά»: αν για εσάς η πραγματικότητα είναι, ότι οι περισσότεροι πατέρες δίνουν τα παιδιά τους οικειοθελώς κι επομένως καλό είναι το ισχύον νομοσχέδιο, για εμένα η πραγματικότητα είναι άλλη: ότι έφτασα 62 χρονών και κουράστηκα να βλέπω έναν μεγάλο αριθμό ανδρών, ακόμη και στην ηλικία μου, ακόμη και παντρεμένους με παιδιά, προσκολλημένους στην «αγία μητέρα» τους.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
https://www.facebook.com/events/929730791176780/?acontext=%7B%22event_action_history%22%3A%5B%7B%22mechanism%22%3A%22search_results%22%2C%22surface%22%3A%22search%22%7D%5D%7D
Συζήτηση σήμερα στις 8 η ώρα για το νομοσχέδιο (οργάνωση από singleparent.gr)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κύριε,»Ενα», διαπιστώνω,μια ιδιαίτερη χαιρεκακία που το νομοσχέδιο δεν αλλάζει τίποτε στη συνεπιμέλεια. Διαπιστώνω, επίσης, ότι, ενώ έχετε τόσο καλές νομικές γνώσεις, δεν τοποθετηθήκατε ευθύς εξαρχής επί του νομοσχεδίου (σχόλιο 23/3 ώρα 16.51),αλλά ζητήσατε τη γνώμη μου επ’ αυτού, προφανώς γιατί εκτιμήσατε, ότι με την απάντησή μου θα εκτεθώ (χωρίς να εκτεθείτε εσείς, αφού γράφετε με ψευδώνυμο). Το καταφέρατε! Μπράβο! Άλλωστε και οι υπεύθυνοι της σελίδας σας έβγαλαν το καπέλο!
Κύριε «Ένα», εγώ μπορεί να μην έχω τις δικές σας νομικές γνώσεις, αλλά τουλάχιστον δεν βάζω τρικλοποδιές στους ανθρώπους.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
κ. Χαιρετη,
διάβασα το κείμενο σας και βρήκα ορισμένες όψεις γόνιμες (ως σημεία κριτικής μιας διαιρέτικης προσέγγισης άνδρες vs γυναίκες ως προς την συνεπιμελεια, ενώ και εσείς η ίδια ως γυναίκα υπέρ του νόμου υπονομεύεται αυτή τη διάκριση) και για αυτό ενδιαφέρθηκα να μάθω την άποψη σας συνολικά για το νομοσχέδιο. Δεν με ενδιέφερε να εκτεθεί κάποιος από τη συζήτηση και δεν καταλαβαίνω πως αυτό έχει γίνει αφού δεν είμαστε σε κάποιο τηλεοπτικό σόου που κυνηγάμε εντυπώσεις (ούτε καν στο fb να μαζέψουμε like ).
Εγώ από τη μεριά μου σχολίασα πτυχές του νόμου που θέσατε, γιατί ανεξάρτητα αν κάποιος είναι υπέρ ή κατά αυτού , είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τι ακριβώς λέει και τι διαφορές έχει με τον προηγούμενο προς διεύρυνση των ζητημάτων που συζητάμε.
Υ. γ δεν βρίσκω κάποιο πρόβλημα στην ανωνυμία επί των συζητήσεων στο ίντερνετ. είναι ο χώρος όπου ο καθένας ανώνυμα και ανεξάρτητα των λοιπών κοινωνικών του ιδιοτήτων μπορεί να συζητά ελεύθερα.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Από τη μεριά της διαχείρισης, διευκρινίζουμε ότι η χρήση ψευδωνύμου, μολονότι δεν απαγορεύεται στην διαδικτυακή πρακτική, όντως είναι μία επιλογή κάπως συζητήσιμη, ιδίως σε περίπτωση που με το ψευδώνυμο αυτό διατυπώνονται απόψεις για ένα δημόσιο ζήτημα και όχι κάτι το οποίο αφορά π.χ. την ιδιωτική ζωή οποιουδήποτε ή κάτι που θα μπορούσε να επάγεται συνέπειες για τον ενδιαφερόμενο. Επιπλέον, οδηγεί σε μια συνθήκη όντως άνιση στο βαθμό που ισχύει μόνο για κάποιους συζητητές αλλά όχι για τους άλλους.
Επίσης: ο λόγος για τον οποίο απευθυνθήκαμε στον κ. «Ένα» δεν ήταν για να του απευθύνουμε κάποιον έπαινο, αλλά ακριβώς για να τον ενθαρρύνουμε να διατυπώσει τις σκέψεις του άμεσα και αυτοτελώς, όχι σε συνάρτηση με όσα λένε άλλοι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μήπως είναι η στιγμή να αναδείξουμε και το θέμα του ρατσισμού κατά των Ελλήνων;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Γιατί όχι, εάν είστε π.χ. Ολλανδοί.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Νομικός δεν είμαι. Ούτε έχω διαβάσει το νομοσχέδιο. Ενδιαφέρουσα η αντιπαράθεση του «ενός» και του άλλου με την συγγραφέα του άρθρου πάνω σε νομικοτεχνικά ζητήματα. Φαντάζομαι κάπως έτσι είναι στο faceboook. Πάντως τα επιχειρήματά της για το οτι το εν λόγω προς υπογραφές ψήφισμα στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά, ακόμα και αν δεν το λέει, στο σαθρό και φυλετικά ρατσιστικό επιχείρημα it’s different to be a mother, είναι αδιαμφισβήτητο. Όπως αδιαμφισβήτητο είναι και οτι και οι δικαστές αυτής της χώρας όταν υπάρχει διεκδικήσιμη επιμέλεια, ασπάζονται το ίδιο μότο (αν και αυτοί δεν το λένε…)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!