του Άκη Γαβριηλίδη

Τις μέρες αυτές συνέπεσαν ο θάνατος του Διονύση Σαββόπουλου με την επέτειο των 100 χρόνων από τη γέννηση του Μάνου Χατζιδάκι. Για να τιμήσει συνδυασμένα αυτή την επικαιρότητα των ημερών, η ΕΡΤ μετέδωσε μια συναυλία που είχε γίνει προ ετών στη μνήμη του Χατζιδάκι όπου τραγουδούσε ο Σαββόπουλος και κάποιοι/-ες άλλοι/-ες. (Το σχετικό βίντεο είναι διαθέσιμο και στο διαδίκτυο). Κάποια στιγμή είπαν και τον «Κεμάλ», φυσικά με τους ελληνικούς στίχους του Γκάτσου.

Προσωπικά, για πολλοστή φορά, εκεί που λέει «κι ένας νέος από σόι και γενιά βασιλική», δεν άντεξα -όπως όλες ανεξαιρέτως τις φορές που ακούω αυτό το τραγούδι- να μην μου έρθει στο μυαλό το μποστικό «κι ένας νέος και μια νέα, ωραιότατα παιδιά» από την «Νήσο των Αζορών».

Αυτό φυσικά είναι μια δική μου ιδιοτροπία. Αλλά αυτή η αίσθηση ξενότητας με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι οι στίχοι του Γκάτσου με ξενερώνουν και με εκνευρίζουν, διότι καπελώνουν το τραγούδι με τις δικές του εμμονές. Ο Χατζιδάκις έχει δηλώσει ότι το τραγούδι το εμπνεύσθηκε από έναν νεαρό Τούρκο που συνάντησε στη Νέα Υόρκη Συνέχεια →