του Άκη Γαβριηλίδη

Εδώ και χρόνια έχουμε εξοικειωθεί με την ιδέα ότι τα τραγούδια, ιδίως τα ποπ τραγούδια, ακόμη ιδιαίτερα τα τραγούδια που προορίζονται για τον διαγωνισμό της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης, δεν τα ακούμε μόνο αλλά και τα βλέπουμε· μεταξύ άλλων σε βίντεο.

Λιγότερο διαδεδομένη είναι η πρακτική να προστίθενται σε αυτό το οπτικό μέρος κείμενα, γραμμένες λέξεις ή φράσεις, όπως συνέβαινε στις ταινίες του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, τα οποία κομίζουν νέα στοιχεία σε σχέση με όσα είχαμε δει ή ακούσει μέχρι τότε.

Η πρακτική αυτή ακολουθείται στο βίντεο που δόθηκε στη δημοσιότητα για το «Ζάρι» με την Μαρίνα Σάττι. Στο τελευταίο του πλάνο, όπου απεικονίζεται η Ακρόπολη της Αθήνας, επιπροστίθεται μια διαφάνεια η οποία περιέχει Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Όπως πληροφορούμαστε από τον τύπο, (με κάποιο ψάξιμο διότι τα δημοσιεύματα αραιώνουν σημαντικά μετά τις 7-8 Μαΐου), ο 22 ετών άνδρας που απεικονιζόταν στο βίντεο από την είσοδο πολυκατοικίας στη Νέα Σμύρνη είχε ήδη αφεθεί ελεύθερος χωρίς περιοριστικούς όρους λίγες μέρες μετά τη σύλληψή του· η δίκη του στο αυτόφωρο, που είχε οριστεί για τις 14, τελικά δεν έγινε, ούτε ορίστηκε κάποια άλλη ημερομηνία για τακτική εκδίκαση, ο δε κατηγορούμενος επέστρεψε στο σπίτι του, εφόσον δεν είχε τεθεί υπό προσωρινή κράτηση.

Αυτή η δίκη, βέβαια, όποτε γίνει, δεν θα γίνει μόνο, ούτε καν κυρίως, για το περιστατικό της Νέας Σμύρνης, αλλά (και) για άλλες τρεις περιπτώσεις προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας. Δεν φαίνεται να έχει δημοσιευθεί κάπου επακριβώς το κατηγορητήριο, αλλά στο πρώτο περιστατικό η κατηγορία πιθανότατα αφορά απλώς απόπειρα προσβολής. Τουλάχιστον αυτό προέκυψε από μία έντονη, αλλά διεξοδική σχετική συζήτηση μετά τη δημοσιοποίηση του βίντεο: ότι, με βάση τις διαθέσιμες πληροφορίες, στη χειρότερη περίπτωση έχουμε απόπειρα και όχι τετελεσμένο αδίκημα.

Με βάση τον ποινικό κώδικα (42 σε συνδυασμό με 337), η απόπειρα προσβολής της γενετήσιας αξιοπρέπειας τιμωρείται το πολύ με μερικούς μήνες φυλάκιση, ενώ το δικαστήριο, κατά την κρίση του, μπορεί να την αφήσει και ατιμώρητη.

Για την ελληνική δικαιοσύνη, λοιπόν, φαίνεται ότι ο άνθρωπος αυτός δεν είναι ο «τέλειος θύτης», όπως Συνέχεια →