Ανάλυση λόγου,Ιδεολογία,Κοινωνιολογία,Πολιτική

Ο ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Τσουκαλάς υπερασπίζεται τον καπιταλισμό με ανωρθωγραφείαις, αερολογίες, αμετροέπειες και βλακείες

του Θράσου Λεβαδίτη

 

  1. Κωνσταντίνος Τσουκαλάς

O Κ. Τσουκαλάς συγγραφέας, συνταξιούχος πανεπιστημιακός, πρώην σύμβουλος του ΠΑΣΟΚ, πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και νυν ακαδημαϊκός δημοσιεύει ανούσια και δύσπεπτα κείμενα. Τα παρακολουθούμε και ενίοτε τα σχολιάζουμε[1] γιατί τον θεωρούμε αντιπροσωπευτικό για το είδος επαγγελματιών της διανόησης που ο Μπρεχτ αποκάλεσε TUI.[2] Για τον Μπρεχτ, οι TUI είναι κυνικοί διανοούμενοι που πουλούν το προϊόν της σκέψης τους στην καπιταλιστική αγορά, έχοντας προηγουμένως προσαρμόσει τη «σκέψη» στα όσα απαιτεί η αγορά. Δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα. Θέλουν να πείσουν ότι ο καπιταλισμός είναι το μόνο ορθό σύστημα, οι πόλεμοί του δίκαιοι, οι ανισότητες εγγύηση προόδου και τα ανάλογα. Μετατρέπουν βλακώδεις ιδέες σε χρήμα γιατί μπορούν να ξεπλένουν τον καπιταλισμό, να τον κάνουν άσπρο ξέξασπρο (Weißwäscher).[3] Μια σημαντική υποκατηγορία είναι οι αριστεροί TUI, στους οποίους κατά γενική ομολογία εντάσσεται ο Τσουκαλάς.

  1. Ακαδημία Αθηνών

Η Ακαδημία Αθηνών είναι μια δημόσια υπηρεσία, υπαγόμενη στο Υπουργείο Παιδείας. Εκ του νόμου σκοπός της Συνέχεια

Κλασσικό
Πολιτική,Τέχνη,Φιλοσοφία

Θέσεις για τη διακοπή

 

της Ιβάνα Μομτσίλοβιτς

 

0. Μια διακοπή μπορεί να μας προκαλεί αμηχανία, αλλά είναι και πολυμήχανη.

1. Σε αυτούς τους καιρούς εκφυλισμένου καπιταλισμού, κοινωνικών παγετών, πολιτικής απολίθωσης και ατομικών σπασμών, η διακοπή αναδύεται ως επείγουσα διαίσθηση. Η διακοπή κόβει το εύθραυστο νήμα απ’ το οποίο κρατιέται το αφήγημα μιας εποχής.

1α. Η διακοπή, η διάρρηξη, η θετική οπή στη φυσική, μοιάζουν να είναι πραγματικά ο χώρος απ’ όπου το Πραγματικό μιας εποχής εμφανίζεται στη σκηνή του κόσμου, όπου το καινούριο γεννιέται, η πολιτική ξεπηδά, το ανυπολόγιστο αναδύεται.

2.α Η διακοπή ακινητοποιεί το τραίνο τής Ι(ι)στορίας πριν αυτό φτάσει στο σταθμό. Σταματά τα βαγόνια της αφήγησης στο μέσο ενός εδάφους απροσδιόριστου, είναι «εφαρμοσμένη ανυπομονησία να αδράξουμε και να αιφνιδιάσουμε το μη αποφασίσιμο».

2.β Μια διακοπή δεν ενεργοποιεί ποτέ την ξεπερασμένη διαλεκτική της αποτυχίας ή της νίκης μιας στιγμής που υποτίθεται ότι παραμένει αδιάλειπτη. Εκλύει και παράγει Συνέχεια

Κλασσικό