του Άκη Γαβριηλίδη

Σήμερα, περνώντας μπροστά από ένα μικρό βιβλιοπωλείο, είδα στη βιτρίνα μια μικρή έκδοση με τα εξής στοιχεία: Jacques Rancière, Ο χώρος των λέξεων. Από τον Mallarmé στον Broodthaers. Δεν γνώριζα το έργο αυτό, γνώριζα όμως τον Ρανσιέρ, τον Μαλλαρμέ εμμέσως και εξ ονόματος, και επίσης γνώριζα τον Μαρσέλ Μπροτάαρς –υπέθεσα ότι θα πρόκειται περί αυτού εφόσον δεν ξέρω άλλον με αυτό το επώνυμο-, τον σημαντικό βέλγο εικαστικό (και ποιητή, και κινηματογραφιστή) του μεταπολέμου, ο οποίος μπορεί να μην έγινε τόσο παγκοσμίως διάσημος όσο ο Ντελβώ και ο Μαγκρίτ, αλλά αποτελεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία του «επαναστατικού σουρεαλισμού».

Μπήκα μέσα και ήθελα να το ανοίξω για να βεβαιωθώ ότι το βιβλίο μιλά γι’ αυτόν, αλλά επειδή ο χώρος ήταν Συνέχεια →