του Μοχάμεντ Ελ-Κουρντ

Το 1971, ένας βρετανός βουλευτής ονόματι Κρίστοφερ Μέιχιου υποσχέθηκε αμοιβή πέντε χιλιάδων λιρών σε όποιον κατάφερνε να αποδείξει ότι ο δεύτερος πρόεδρος της Αιγύπτου, Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσσερ, είχε διακηρύξει την πρόθεσή του να «πετάξει τους Ισραηλινούς στη θάλασσα»[1]. Αργότερα, ο Μέιχιου διεύρυνε τα κριτήριά του ώστε να περιλάβουν οποιουδήποτε είδους τεκμηρίωση γενοκτονικού τύπου δηλώσεων που να έκανε κάποιος υπεύθυνος Άραβας ηγέτης. Όλα τα παραθέματα που του υποβλήθηκαν τα έκρινε μη αυθεντικά. Σύντομα, ένας προσφεύγων, κάποιος Εβραίος φοιτητής 22 ετών, έκανε αγωγή κατά του Μέιχιου και η αντιδικία τους έφτασε στο Ανώτατο Δικαστήριο[2]. H αγωγή απορρίφθηκε αφού ο δικηγόρος του φοιητή παραδέχθηκε ότι η δήλωση που είχε προσκομίσει ο πελάτης του, ένα παράθεμα από λεγόμενα του πρώτου Γενικού Γραμματέα του Αραβικού Συνδέσμου, «δεν ήταν γενοκτονική».

Ο Μέιχιου αποφάνθηκε ότι o ισχυρισμός αυτός ήταν μία «απόκρυφη αλληγορία». Όμως, όσο απόκρυφη και να είναι, εμένα πολύ συχνά με ρωτούν ακόμα τώρα αν θέλω να ρίξω τους Ισραηλινούς στη θάλασσα. Σχεδόν πάντα, Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Στην ανακοίνωση με την οποία γνωστοποιεί ότι δεν θα εμφανιστεί στο φεστιβάλ της Σάνης, η τραγουδίστρια Γλυκερία (ή, ακριβέστερα, η «ομάδα της») προβάλλει μεταξύ άλλων τον ισχυρισμό ότι «Η μουσική της είχε και έχει στόχο να ενώνει, όχι να διχάζει». Και συνεχίζει ότι «Τέτοιες φανατικές πρακτικές δεν μπορούν να μειώσουν την αξία ούτε της διαδρομής της ούτε του μηνύματος που φέρει η τέχνη της». Ως «φανατικές πρακτικές» στην ανακοίνωση νοούνται κάποιες υποτιθέμενες «οργανωμένες πιέσεις και καλέσματα σε επεισόδια από το κίνημα BDS και τους υποστηρικτές του» –για τις οποίες δεν ανευρίσκεται καμία περαιτέρω εξήγηση και κανένα στοιχείο, είτε στην ανακοίνωση είτε οπουδήποτε αλλού.

Παρένθεση: την ίδια ακριβώς αιτιολογία προέβαλε προ ημερών ο πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης ως απάντηση σε διαμαρτυρίες για τη συμμετοχή της εθνικής μπάσκετ σε τουρνουά όπου Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Σύμφωνα με ανακοίνωση του αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας με ημερομηνία 13-07-2025, η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών παρήγγειλε προκαταρκτική εξέταση για να διερευνηθεί αν διαπράχθηκε το έγκλημα της απειλής διάπραξης εγκλημάτων από «άτομα» που συγκεντρώθηκαν «με ενιαία ενδυμασία» την 11η Ιουλίου 2025 σε περιοχές του κέντρου της Αθήνας.

Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δηλαδή τρεις μέρες μετά, δεν έχει γίνει γνωστό αν η διερεύνηση οδήγησε κάπου. Πράγμα που με κάνει να ευελπιστώ ότι οδήγησε στο μόνο δυνατό αποτέλεσμα, δηλαδή στην αρχειοθέτηση. Κάθε εχέφρων άνθρωπος μπορεί, και οφείλει, να διαπιστώσει ότι καμία απειλή διάπραξης εγκλημάτων δεν συνιστά η ανάρτηση «αύριο θα κάνουμε παλαιστινιακές βόλτες».

Το σχετικό άρθρο του ΠΚ ορίζει ότι το συγκεκριμένο έγκλημα (πλημμέλημα) το τελεί «Όποιος δημόσια με Συνέχεια →

του Siyâvash Shahabi

Ένας πολύ γενναιόδωρος φίλος με προσκάλεσε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου για να παρακολουθήσω μια παράσταση της Αντιγόνης. Μέσα σε αυτή τη ζέστη και την απομόνωση της Αθήνας, πώς να πω όχι; Δύο ώρες στο αυτοκίνητο, με έναν παλιό φίλο, κοιτώντας την όμορφη θέα της θάλασσας και του δάσους, έδιωξαν από το μυαλό μου κάθε σκέψη πολέμου και συγκρούσεων. Όταν φτάσαμε, περπατώντας στο μονοπάτι και καθισμένοι στις ίδιες πέτρες όπου κάθονταν οι άνθρωποι πριν από 2500 χρόνια, μακριά από τον σύγχρονο κόσμο, για να παρακολουθήσουμε μουσική και θέατρο, τίποτε άλλο, ήταν κάτι μαγικό.

Ενώ το μισοφέγγαρο διέσχιζε αργά τον ουρανό από πάνω μου, βρέθηκα να κάθομαι στα σκαλιά του αρχαίου αμφιθεάτρου της Επιδαύρου. Η σκηνή του σου έκοβε την ανάσα. Στη μέση του έργου, εκεί κάτω, ανάμεσα στις πέτρες και τον άνεμο, η Αντιγόνη, με τρεμάμενη αλλά δυνατή φωνή, διακήρυξε την άρνησή της να υπακούσει στην Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Η δημοσιογράφος Ξένια Κουναλάκη, σε σημείωμά της όπου αναφερόταν σε φαινόμενα αντισημιτισμού στην ελληνική κοινωνία, χρησιμοποίησε μεταξύ άλλων την εξής επιγραμματική διατύπωση:

με θλίβει ότι δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε μεταξύ Νετανιάχου και εβραϊσμού, ούτε να διακρίνουμε τον πρωθυπουργό μιας χώρας από το λαό του.

Εγώ συμφωνώ απολύτως ότι πρέπει να κάνουμε αυτές τις διακρίσεις και ότι, αν δεν τις κάνουμε, ανοίγουμε την πόρτα στον αντισημιτισμό[1]. Το έχω άλλωστε εξηγήσει και εφαρμόσει στο παρελθόν αρκετές φορές.

Τελευταία όμως διαπιστώνω με έκπληξη ότι εκείνοι που αρνούνται να τις κάνουν είναι κάποιοι Εβραίοι συμπολίτες μας, καθώς και μη Εβραίοι οι οποίοι, για δικούς τους λόγους και με τις δικές τους ατζέντες, υψώνουν το λάβαρο του Συνέχεια →

του Γκίντεον Λεβί

Αλί και τρισαλί! Ουαί ημίν, ότι ημάρτομεν: πέντε χώρες επέβαλαν κυρώσεις στον υπουργό οικονομικών Μπεζαλέλ Σμότριτς και στον υπουργό εθνικής ασφαλείας Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ. Τώρα, ο πόλεμος στη Γάζα θα σταματήσει αμέσως. Ίσως και η κατοχή! Σίγουρα το απαρτχάιντ.

Ο Σμότριτς, ο οποίος έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη των έργων του Ίψεν και λατρεύει να περιπλανιέται στους δρόμους του Όσλο, εμπνευσμένος από τα δράματα, δεν θα μπορεί πλέον να επισκέπτεται τη Νορβηγία.

Ο Μπεν-Γκβιρ, ο παθιασμένος παρατηρητής πουλιών, δεν θα μπορεί πλέον να παρακολουθεί το κίβι, αυτό το συναρπαστικό πουλί που ο μόνος του βιότοπος είναι η Νέα Ζηλανδία. Αυτές οι δύο χώρες, μαζί με τη Βρετανία, τον Καναδά και την Αυστραλία, αποφάσισαν να επιβάλουν σε αυτούς τους δύο κυρίους μια τιμωρία που αυτοί, η κυβέρνηση και η ισραηλινή κοινωνία μάλλον δεν θα μπορέσουν να αντέξουν. Άτακτοι, άτακτοι, Μπεζαλέλ και Ιταμάρ, πω, πω! Κακά παιδιά, σταθείτε στη γωνία.

Είναι δύσκολο να καταλάβουμε αν αυτές οι χώρες είναι αφελείς ή δειλές. Μένουν απλώς στα λόγια, ή μήπως Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Ο κ. Κώστας Κούρκουλος δηλώνει νομικός. Την ιδιότητα αυτή προβάλλει μεταξύ άλλων κάτω από ένα γραμμένο στο πόδι άρθρο που δημοσίευσε στον ιστότοπο του Books’ Journal με τίτλο «Η συκοφαντία του αίματος συνεχίζεται στην Κέρκυρα».

Και πώς συνεχίζεται; Κατά τον κ. Κούρκουλο, συνεχίζεται επειδή «η ΕΛΜΕ Κερκύρας ετοιμάζει  εκδήλωση  κατά Εβραίων, με αφετηρία το αεροδρόμιο της Κέρκυρας στις 9/6/2025. (…) Που πάει να πει πως ετοιμάζεται εκδήλωση όχι κατά του κράτους του Ισραήλ αλλά κατά των εβραίων πολιτών» (η έμφαση δική μου).

Ο ίδιος, πριν παραθέσει αυτές τις «πληροφορίες», προαναγγέλλει ότι «Η είδηση μυρίζει μούχλα και αίμα».

Ωστόσο, η είδηση που δημοσιεύει εκείνος δεν «μυρίζει» απλώς, αλλά αποτελεί σκόπιμη διαστρέβλωση και συκοφαντία.

Από πουθενά (πέρα από την προβολή του αρθρογράφου) δεν προκύπτει ότι η ΕΛΜΕ «ετοιμάζει εκδήλωση κατά Εβραίων».

Πάντως όχι από την αναγγελία της εκδήλωσης.

Η ίδια η έκφραση «εβραίων πολιτών» που χρησιμοποιεί ο αρθρογράφος είναι άνευ νοήματος.
«Εβραίοι πολίτες» δεν υπάρχουν. Ή μάλλον, υπάρχουν, αλλά είναι λογικά δυνατό να είναι πολίτες οποιουδήποτε Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Η πρόσφατη δημοσιοποίηση κειμένων και τοποθετήσεων εκ μέρους Ισραηλινών διανοουμένων–κάποιες δημοσιεύσαμε και σε αυτό το μπλογκ– εναντίον της σφαγής στη Γάζα αντιμετωπίστηκε, ευλόγως, εχθρικά, με ειρωνείες και αμφισβήτηση εκ μέρους των ακροδεξιών θαυμαστών του Νετανιάχου. Κατά απρόσμενο τρόπο, όμως, (ή ίσως όχι και τόσο απρόσμενο, τελικά), με ανάλογη, αν όχι και ακόμη μεγαλύτερη αμφισβήτηση αντιμετωπίστηκε από μία άλλη κατηγορία σχολιαστών: των εξυπνάκηδων/ υπερεπαναστατών του πληκτρολογίου, οι οποίοι δεν ικανοποιούνται με «ημίμετρα» ή «υποκριτικές/ καθυστερημένες αντιδράσεις», και μάλιστα τις βλέπουν ως μέρος ενός οργανωμένου σχεδίου, ενδεχομένως συντονισμένου και από το ίδιο το Ισραήλ προκειμένου να «ρίξει στάχτη στα μάτια» και να προκαλέσει σύγχυση και αμφιβολίες στο αντίπαλο στρατόπεδο σχετικά με το ποιος είναι ο «πραγματικός» επαναστάτης και ποια η «πραγματική» επαναστατική δράση. Όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί έχουν Συνέχεια →

συνέντευξη του Άβι Μογκράμπι

Ο Ισραηλινός σκηνοθέτης Avi Mograbi γεννήθηκε στο Τελ Αβίβ το 1956. Από νωρίς πολέμιος της κατοχικής πολιτικής της χώρας του, αρνήθηκε να ενταχθεί στις μάχιμες μονάδες του στρατού όταν το Ισραήλ εισέβαλε στον Λίβανο το 1982. Οι ταινίες του –Πώς έμαθα να ξεπερνώ το φόβο μου και να αγαπώ τον Αριέλ Σαρόν (1997), Για ένα μόνο από τα δυο μου μάτια (2005) και Μέσα σε κήπο βάδισα (2012), για να αναφέρουμε μόνο μερικές- καταγράφουν την πραγματικότητα της κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών.

Οι πολυβραβευμένες ταινίες του έχουν επιλεγεί σε όλα τα μεγάλα κινηματογραφικά φεστιβάλ. Πριν από λίγες εβδομάδες βρέθηκε στο Παρίσι για να παρουσιάσει το Τα πρώτα 54 χρόνια, μια ταινία στην οποία, κοιτώντας κατά πρόσωπο την κάμερα, μπαίνει στο πετσί ενός ειδικού στη στρατιωτική στρατηγική, και στην οποία συνδυάζει τα λεγόμενα στρατιωτών για τις τραυματικές εμπειρίες τους με αρχειακό υλικό.
Στη συνέχεια ο Mograbi ταξίδεψε αεροπορικώς στη Λισαβόνα, όπου ζει πλέον. Αυτή η συνέντευξη δόθηκε από εκεί, με ηχητικές ανταλλαγές. Οι ταινίες του, μεγάλου και μικρού μήκους, είναι πλέον όλες διαθέσιμες δωρεάν στην ιστοσελίδα του www.avimograbi.org. Συνέχεια →

συλλογικό κείμενο

Εμείς, ως μέλη του ακαδημαϊκού και διοικητικού προσωπικού των ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίδευσης στο Ισραήλ, σας καλούμε να δράσετε άμεσα για να κινητοποιήσετε ολόκληρο τον ισραηλινό ακαδημαϊκό κόσμο για να σταματήσει ο ισραηλινός πόλεμος στη Γάζα.

Τα ισραηλινά ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στον αγώνα κατά της δικαστικής μεταρρύθμισης. Σε αυτό ακριβώς το φόντο προκαλεί μεγάλη εντύπωση η σιωπή τους απέναντι στις δολοφονίες, την πείνα και την καταστροφή στη Γάζα, καθώς και απέναντι στην πλήρη εξάλειψη του εκπαιδευτικού συστήματος εκεί, των ανθρώπων και των δομών του.

Από τότε που το Ισραήλ παραβίασε την εκεχειρία στις 18 Μαρτίου, σχεδόν 3.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στη Γάζα. Η συντριπτική τους πλειονότητα ήταν άμαχοι πολίτες. Από την έναρξη του πολέμου, τουλάχιστον 53.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στη Γάζα, μεταξύ των οποίων τουλάχιστον 15.000 παιδιά και τουλάχιστον 41 Ισραηλινοί όμηροι. Ταυτόχρονα, πολλοί διεθνείς φορείς προειδοποιούν για οξεία ασιτία –αποτέλεσμα της εσκεμμένης και Συνέχεια →