των Εμβρόντητων Γλωσσολόγων

Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, γλωσσολόγοι από τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ελβετία και τον Καναδά, είμαστε πραγματικά εμβρόντητοι που στα σχολικά προγράμματα σπουδών και τον χώρο των ΜΜΕ κυκλοφορούν τόσο πολλές εσφαλμένες ιδέες γύρω από τη γαλλική γλώσσα, ενώ συναντάμε ελάχιστες αναφορές στα πιο στοιχειώδη κεκτημένα της επιστήμης μας. Οι αξιολογικές τοποθετήσεις, που επισημαίνουν το υποτιθέμενο «ορθό», κατακλύζουν τον σύγχρονο έντυπο και ηλεκτρονικό χώρο, προκαλώντας τη συρρίκνωση κάθε στοχασμού γύρω απ’ τη γλώσσα σε μια απλοϊκή αναζήτηση τύπων χωρίς σφάλμα. Αυτό όμως που διαφοροποιεί ένα σφάλμα από μια εξέλιξη, είναι η θέση που θα καταλάβει μακροπρόθεσμα στην πλειονοτική χρήση, τη δική σας, τη δική μας, που επικυρώνει την αλλαγή. Και η χρήση είναι κάτι που μελετάται με προσοχή.

Η συσσώρευση καταστροφολογιών γύρω από την τρέχουσα κατάσταση της γλώσσας μας έχει καταλήξει να μας Συνέχεια →

 του Άκη Γαβριηλίδη

Τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοτικών εκλογών έκρυβαν αρκετές εκπλήξεις, άλλες ευχάριστες και άλλες δυσάρεστες (μερικές και τα δύο ταυτόχρονα). Από τις δεύτερες, η πιο χαρακτηριστική ήταν η εκλογή του Αχιλλέα Μπέου στο δήμο Βόλου, η οποία προκάλεσε αποτροπιασμό και πολλά αρνητικά σχόλια.

Τα σχόλια αυτά ήταν βέβαια δικαιολογημένα. Στο παρόν κείμενο, όμως, θα ήθελα να επικεντρωθώ στο ρητορικό μέρος της υπόθεσης και να εξετάσω μήπως απέναντι στο λόγο του Μπέου αισθανόμαστε σοκ και σκανδαλισμό όχι (μόνο) καθόσον μας είναι πρωτάκουστος και ξένος, αλλά ακριβώς αντίθετα επειδή μας είναι (επίσης/ ως ένα βαθμό) οικείος, επειδή σε αυτόν «αναγνωρίζουμε αντεστραμμένο το ίδιο μας το μήνυμα» όπως έλεγε ο Λακάν.

Αμέσως μετά την εκλογή του, μεταδόθηκε από πολλά μέσα ένα απόσπασμα ομιλίας του Μπέου προς τους πανηγυρίζοντες οπαδούς Συνέχεια →