του Άκη Γαβριηλίδη

Στο σημαντικό του έργο Το έθνος και τα ερείπιά του, ο Γιάννης Χαμηλάκης εισήγαγε την έννοια σαμάνος του έθνους για τον Μανόλη Ανδρόνικο. Η έννοια αυτή, και η συναφής ανάλυση, αποτελεί έναν χρήσιμο τρόπο να προσέξουμε και να αναδείξουμε μια διάσταση ανορθολογισμού και, ειδικότερα, πίστης στην επικοινωνία με τους νεκρούς (προγόνους) η οποία συνοδεύει ιδρυτικά την κατασκευή της φαντασιακής κοινότητας του έθνους ακόμη και όταν αυτή επενδύεται σε λόγους που επικαλούνται την επιστήμη και τις ορθολογικές μεθόδους έρευνας. Από την άλλη, ο ισπανός ελληνιστής Άλβαρο Γκαρθία Μαρίν, σε ένα έργο που αποσπάσματά του έχουμε δημοσιεύσει μεταφρασμένα εδώ στο παρελθόν, θεματοποιεί το βαμπιρικό στοιχείο που συνοδεύει την «παλιγγενεσία» της Ελλάδας στις αρχές του 19^ου αιώνα και τη διάσταση του ανοίκειου που ανακύπτει όσον αφορά την επίκληση των αρχών του διαφωτισμού από τους πρωταγωνιστές της αναβίωσης αυτής.

Η δύναμη ενός θεωρητικού σχήματος έγκειται στην παραγωγικότητά του, δηλαδή στη δυνατότητα να ερμηνεύσει Συνέχεια →