του Μαρκ Αλιζάρ

Η απο-αποικιοποίηση δεν είναι κάτι που αφορά μόνο τον οριενταλισμό, ούτε την ιστορία της Αμερικής, βόρειας και νότιας, ή το βλέμμα μας για τις αφρικανικές κουλτούρες. Δεν είναι μόνο το μακρινό. Υπάρχει επίσης το εγγύς, το ψευδώς οικείο. Υπάρχει επίσης η αρχαία Ελλάδα και οι ανθρωπιστικές σπουδές. Ειδικότερα, υπάρχει ο Όμηρος, που τα έργα του τα έχουν αξιοποιήσει όλοι όσοι απέβλεπαν στη χειραγώγηση και το ξαναγράψιμο της ιστορίας της Δύσης από τότε που συγκροτήθηκαν –δηλαδή τουλάχιστον από τον 6^ο αιώνα πριν τη χρονολογία μας.

Αυτό ξεκίνησε με το πανελλήνιο πρόταγμα επινόησης της Ελλάδας. Το νέο έθνος θέλει τον δικό του Μεγάλο Άνδρα. Αυτός θα είναι ο Όμηρος, του οποίου η βιογραφία θα κατασκευαστεί για την περίσταση και του οποίου τα ποιήματα θα μεταμορφωθούν σε θεμελιωτικά αφηγήματα οικοδόμησης. Ο ήρωας της Οδύσσειας, ο Οδυσσέας, θα χρειαστεί να αποτελέσει υπόδειγμα ηθικότητας: θα πούμε γι’ αυτόν ότι μαθαίνει μέσα από κόπους την αξία της Συνέχεια →