του Θράσου Λεβαδίτη

1. Κωνσταντίνος Τσουκαλάς

O Κ. Τσουκαλάς συγγραφέας, συνταξιούχος πανεπιστημιακός, πρώην σύμβουλος του ΠΑΣΟΚ, πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και νυν ακαδημαϊκός δημοσιεύει ανούσια και δύσπεπτα κείμενα. Τα παρακολουθούμε και ενίοτε τα σχολιάζουμε[1] γιατί τον θεωρούμε αντιπροσωπευτικό για το είδος επαγγελματιών της διανόησης που ο Μπρεχτ αποκάλεσε TUI.[2] Για τον Μπρεχτ, οι TUI είναι κυνικοί διανοούμενοι που πουλούν το προϊόν της σκέψης τους στην καπιταλιστική αγορά, έχοντας προηγουμένως προσαρμόσει τη «σκέψη» στα όσα απαιτεί η αγορά. Δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα. Θέλουν να πείσουν ότι ο καπιταλισμός είναι το μόνο ορθό σύστημα, οι πόλεμοί του δίκαιοι, οι ανισότητες εγγύηση προόδου και τα ανάλογα. Μετατρέπουν βλακώδεις ιδέες σε χρήμα γιατί μπορούν να ξεπλένουν τον καπιταλισμό, να τον κάνουν άσπρο ξέξασπρο (Weißwäscher).[3] Μια σημαντική υποκατηγορία είναι οι αριστεροί TUI, στους οποίους κατά γενική ομολογία εντάσσεται ο Τσουκαλάς.

2. Ακαδημία Αθηνών

Η Ακαδημία Αθηνών είναι μια δημόσια υπηρεσία, υπαγόμενη στο Υπουργείο Παιδείας. Εκ του νόμου σκοπός της Συνέχεια →

του Μέτε Χατάυ

Τη νύχτα της 19ης Οκτωβρίου, η Λευκωσία ήταν σιωπηλή. Δεν ακούγονταν κόρνες αυτοκινήτων, ούτε κραυγές νίκης. Οι άνθρωποι αγκαλιάζονταν, αλλά κανείς δεν φώναζε. Πολλοί είχαν δάκρυα στα μάτια, αλλά δεν υπήρχε κάποια φρενίτιδα. Γιατί αυτή δεν ήταν μια νύχτα θριάμβου, ήταν μια στιγμή απελευθέρωσης.

Ένας λαός που για χρόνια μιλούσαν άλλοι στο όνομά του, τελικά μίλησε ο ίδιος.

Ο Τουφάν Ερχιουρμάν, με 62,8% των ψήφων, νίκησε τον Ερσίν Τατάρ, τον υποψήφιο που στήριζαν με όλο τους το βάρος ο μηχανισμοί της Άγκυρας. Το 35,8% του Τατάρ δεν ήταν απλώς ένα εκλογικό αποτέλεσμα, ήταν το πορτρέτο ενός καθεστώτος. Η προστατευτική τάξη πραγμάτων που είχε οικοδομηθεί απ’ τα πάνω επί χρόνια Συνέχεια →

του Τζέισον Ρηντ

Οι δεξιοί πολέμιοι της κουλτούρας επιτέθηκαν πρόσφατα στον Ιμμάνουελ Καντ ως τον πατέρα της «κριτικής θεωρίας περί φυλών». Τώρα, προσωπικότητες όπως ο Τσάρλι Κερκ τα βάζουν με τον Μπαρούχ Σπινόζα —έναν στοχαστή του ριζοσπαστικού διαφωτισμού που μπορεί πραγματικά να μας διδάξει κάποια πράγματα για το πώς να πολεμήσουμε τη Δεξιά.

Σύμφωνα με το National Review, ο συντηρητικός τηλεπαρουσιαστής Τσάρλι Κερκ πρόσθεσε πρόσφατα το όνομα του Μπαρούχ Σπινόζα σε μια λίστα εχθρών που περιλαμβάνει τους λεγόμενους «πολιτιστικούς μαρξιστές» Ζακ Ντερριντά και Μισέλ Φουκώ.

Τα ονόματα Ντερριντά και Φουκώ είναι αρκετά γνωστά, ειδικά σε όσους θυμούνται τις συζητήσεις της δεκαετίας Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Στην ανακοίνωση με την οποία γνωστοποιεί ότι δεν θα εμφανιστεί στο φεστιβάλ της Σάνης, η τραγουδίστρια Γλυκερία (ή, ακριβέστερα, η «ομάδα της») προβάλλει μεταξύ άλλων τον ισχυρισμό ότι «Η μουσική της είχε και έχει στόχο να ενώνει, όχι να διχάζει». Και συνεχίζει ότι «Τέτοιες φανατικές πρακτικές δεν μπορούν να μειώσουν την αξία ούτε της διαδρομής της ούτε του μηνύματος που φέρει η τέχνη της». Ως «φανατικές πρακτικές» στην ανακοίνωση νοούνται κάποιες υποτιθέμενες «οργανωμένες πιέσεις και καλέσματα σε επεισόδια από το κίνημα BDS και τους υποστηρικτές του» –για τις οποίες δεν ανευρίσκεται καμία περαιτέρω εξήγηση και κανένα στοιχείο, είτε στην ανακοίνωση είτε οπουδήποτε αλλού.

Παρένθεση: την ίδια ακριβώς αιτιολογία προέβαλε προ ημερών ο πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης ως απάντηση σε διαμαρτυρίες για τη συμμετοχή της εθνικής μπάσκετ σε τουρνουά όπου Συνέχεια →

του Ζιλ Ντελέζ

Βιβλιογραφική σημείωση: πριν από λίγες εβδομάδες, είχαμε δημοσιεύσει εδώ τμήμα του παρακάτω άρθρου υπό τον τίτλο «Οι Ινδιάνοι της Παλαιστίνης». Το κείμενο αυτό, με τον συγκεκριμένο τίτλο, το είχαμε βρει στο διαδίκτυο, σε κατά τεκμήριο αξιόπιστη πηγή. Ωστόσο, όπως μας επισήμανε ο φίλος του ιστολογίου Δημήτρης Δημούλης, βιβλιογραφικά αυτό δεν ήταν ακριβές και μπορούσε να δώσει λαβή σε παρανοήσεις: το κείμενο αυτό ήταν απόσπασμα από άρθρο του Ντελέζ με τον τίτλο που χρησιμοποιείται εδώ. Ο τίτλος «Οι Ινδιάνοι της Παλαιστίνης» δεν ήταν άσχετος, ιδίως προκειμένου για το απόσπασμα που είχαμε χρησιμοποιήσει· το πρόβλημα όμως είναι ότι υπάρχει ένα άλλο κείμενο του Ντελέζ (για την ακρίβεια, συζήτησή του με τον Παλαιστίνιο ιστορικό και ποιητή Ελίας Σανμπάρ) που φέρει ακριβώς αυτόν τον τίτλο, από την ίδια περίπου περίοδο, δημοσιευμένο στην ίδια συλλογή (Deux régimes de fous, Minuit, Παρίσι 2003). Πρόκειται λοιπόν για δύο συγγενή μεν, αλλά διαφορετικά κείμενα. Για να μη συμβάλλουμε στη σύγχυση, δημοσιεύουμε σήμερα το πλήρες κείμενο του συγκεκριμένου άρθρου (το οποίο γράφτηκε το Σεπτέμβριο του 1983 και δημοσιεύτηκε στο τ. 10 της Revue d’Etudes Paléstiniennes, χειμώνας 1984, σ. 41-43) με τον ορθό του τίτλο. Μετάφραση-επιμέλεια Α.Γ. Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Σε μια πολλοστή εφαρμογή του «νόμου του Μέφρυ», ο Ηλίας Κανέλλης, στο σημείωμά του με τίτλο Αντισημιτισμός στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου, μέμφεται όσους ματαίωσαν την εκδήλωση «Μεταβαλλόμενα τοπία της εβραϊκής λογοτεχνίας» διότι «δεν ενδιαφέρθηκαν (…) ούτε για την προσωπικότητα που μιλούσε», αλλά την ίδια στιγμή ο ίδιος παραθέτει λάθος το μικρό όνομα της εν λόγω προσωπικότητας: γράφει «Οντέτ» αντί του ορθού ΟντέΝτ (Oded).

Πρόκειται προφανώς για προβολή: κατηγορεί άλλους ότι δεν έκαναν κάτι που εκείνοι ουδέποτε ισχυρίστηκαν ότι έκαναν, και έτσι αποκαλύπτει ότι ούτε ο ίδιος το έχει κάνει, και ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να ξαναβγάλει στη γύρα χιλιοειπωμένα κλισέ του ακροκεντρώου ρεπερτορίου.

Τα κλισέ αυτά διαδέχονται το ένα το άλλο στο σημείωμά του κατά τρόπο απολύτως αξιωματικό, χωρίς καμία προσπάθεια αιτιολόγησης, αντιθέτως με μια σειρά από πολύ εμφανή λογικά άλματα και πραγματολογικές αυθαιρεσίες.

Ο ίδιος ο Κανέλλης, από τη στιγμή που αναφέρεται απευθείας στο κράτος του Ισραήλ, μας απαλλάσσει και από Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Δήμητρας Τζανάκη, Ίντερσεξ: Η κατασκευή και το καθεστώς αλήθειας του φύλου στη Δύση, Επιμέλεια: Θανάσης Λάγιος – Χρίστος Μάης (;), Ψηφίδες, Αθήνα 2023

– της ίδιας (επιμ.), Υγεία, καύλα και επανάσταση, Ασίνη, Αθήνα 2021

Το δεύτερο από τα υπό κρίση βιβλία (εφεξής: ΥΚΕ) πετυχαίνει κάτι, καθόσον γνωρίζω, μοναδικό, που θα άξιζε να γραφεί στο βιβλίο Γκίνες: είναι ο μόνος συλλογικός τόμος στον οποίο η – κατά δήλωσή της – επιστημονική επιμελήτρια, και συγγραφέας του μεγαλύτερου μέρους του, καταφέρνει να γράψει λάθος τον ίδιο τον τίτλο του, και μάλιστα ακριβώς στο σημείο όπου υπόσχεται να εξηγήσει γιατί τον επέλεξε!

Προς το τέλος της Εισαγωγής του τόμου (σελίδα 110) διαβάζουμε:

Το σύνθημα «Καύλα, υγεία και επανάσταση» που επέλεξα και ως τίτλο του συγκεκριμένου τόμου …

Ο τίτλος όμως που αναγράφεται στο εξώφυλλο του βιβλίου είναι «Υγεία, καύλα και επανάσταση».

Φαίνεται κανείς δεν ξαναδιάβασε έστω και μία φορά το κείμενο.

1. Ο Αντώνης και ο Φεξής

Το πρώτο υπό κρίση βιβλίο, από την άλλη, στις πρώτες του σελίδες αναφέρει ότι είχε επιμελητή. Σύμφωνα με μία άλλη εκδοχή, κατά τεκμήριο επίσης αξιόπιστη,[1] οι επιμελητές είναι δύο.

Η ευκολία αυτή με την οποία προσθαφαιρούνται επιμελητές, αλλά κυρίως η εικόνα που αντικρίζει κανείς όταν επιχειρήσει να διαβάσει το βιβλίο, με οδηγούν να υποθέσω ότι οι υπογραφές αυτές μπήκαν μάλλον για συμβολικούς λόγους – δεν μπορώ να γνωρίζω ποιους ακριβώς – και ότι δεν υπήρξε καμία επιμέλεια. Εάν πάλι υπήρξε, τότε: α) Συνέχεια →

των Ζακ Ρανσιέρ και Αλαίν Μπαντιού

Ο αυτοοργανωμένος εκδοτικός οίκος Edicija Jugoslavija samizdat και η συνδεδεμένη με αυτόν συλλογικότητα PhD In One Night απευθύνθηκαν στους δύο παλαίμαχους γάλλους φιλοσόφους και τους ζήτησαν μια τοποθέτηση για τα γεγονότα στη Σερβία. Ακολουθούν παρακάτω τα σύντομα μηνύματά τους. Σημειωτέον ότι, όπως προκύπτει από τις ίδιες τις απαντήσεις, αυτές δόθηκαν πριν την χθεσινή διαδήλωση στο Βελιγράδι που φαίνεται ότι ήταν η μαζικότερη μέχρι τώρα. Μετάφραση (από τα αγγλικά): Α.Γ.

Το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα στη Σερβία περιέχει δύο σπουδαία μαθήματα για μένα.

Το πρώτο είναι πολύ απλό: σε μια εποχή που η παραίτηση μπροστά στις πιο βίαιες και κυνικές μορφές κυριαρχίας είναι Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Μετά και τις τελευταίες αποκαλύψεις και καταθέσεις εκθέσεων και πορισμάτων, κάθε άνθρωπος που έχει στοιχειώδη νοημοσύνη και που δεν θέλει να παριστάνει την στρουθοκάμηλο, δεν έχει άλλο δρόμο παρά να παραδεχτεί ότι ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας είναι ψεύτης και δολοφόνος.

Από όλες τις αμερόληπτες εξετάσεις της σύγκρουσης των τρένων στα Τέμπη προκύπτει με καθαρότητα ότι από την πρώτη στιγμή υπήρξε συντονισμένη, συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια να παρεμποδιστεί η έρευνα και να μην έρθει στο φως η αλήθεια.

Η προσπάθεια αυτή δεν θα ήταν δυνατό να αναληφθεί χωρίς τη γνώση και μάλιστα την ενεργό και πρωταγωνιστική συμμετοχή του πρωθυπουργού. Οδήγησε δε σε σωρεία κακουργημάτων, τα οποία δεν αποκλείεται, με καθαρά Συνέχεια →