του Άκη Γαβριηλίδη

Τον Ηλία Ζάικο δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Φυσικά, καθώς έζησα στη Θεσσαλονίκη όλη τη δεκαετία του 80 και μέρος της δεκαετίας του 90 και ήμουν (είμαι) μουσικόφιλος, (αν και όχι φανατικός μπλουζόφιλος), τον γνωρίζω από την δημόσια παρουσία του, εφόσον αποτελούσε βασικό στοιχείο στο γενικότερο καλλιτεχνικό «οικοσύστημα» της πόλης· oύτε θυμάμαι πόσες φορές τον έχω παρακολουθήσει –μαζί με τους Blues Wire (031)/ Blues Gang- σε διάφορα λάιβ, κυρίως σε φεστιβάλ νεολαιών/ αντιρατσιστικά ή σε συναυλίες συμπαράστασης σε κρατουμένους.

Φέτος ο Ζάικος εξέδωσε ένα βιβλίο, μία «μυθιστορηματική αυτοβιογραφία» όπως ο ίδιος το χαρακτηρίζει, με τίτλο «Ντόμπρα blues». Το βιβλίο αυτό το πήρα, καθότι οι βιογραφίες μουσικών και γενικότερα καλλιτεχνών, όσων μου αρέσουν αλλά και όχι απαραίτητα μόνο αυτών, αποτελούν σταθερά ένα ουσιώδες τμήμα των αναγνωσμάτων μου εδώ και χρόνια.

Από την τρίτη ήδη σελίδα του βιβλίου, συνειδητοποίησα με έκπληξη κάτι που ωστόσο θα έπρεπε να είχα μαντέψει Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Σύμφωνα με μία ερμηνεία που πρότεινε προσφάτως η κα Περιστέρη, ο μεγαλοπρεπής τάφος της Αμφίπολης κατασκευάστηκε προς τιμήν του Ηφαιστίωνα, κατόπιν εντολής εκ μέρους του Αλέξανδρου, του εραστή του.

(Αυτό το τελευταίο δεν το είπε ακριβώς έτσι, είπε «αδελφικού φίλου»).

Αν επιβεβαιωθεί η ερμηνεία αυτή, (αλλά και αν δεν επιβεβαιωθεί· μήπως όλοι οι άλλοι εορτασμοί και τελετές μνήμης που κάνουμε βασίζονται στην επιστημονική ακρίβεια;), θεωρώ ότι το στοιχείο αυτό αποτελεί μια χρυσή ευκαιρία για τον ελληνικό τουρισμό: θα πρέπει τα υπουργεία πολιτισμού, ενδεχομένως παιδείας και θρησκευμάτων, και σίγουρα τουρισμού, να συστήσουν μια task force η οποία τάχιστα να καταθέσει τεκμηριωμένες εισηγήσεις για το πώς μπορεί καλύτερα να καθιερωθεί η Αμφίπολη ως παγκόσμιος γκέι προορισμός.

Όπως είναι γνωστό, η χώρα μας είχε ήδη έναν τέτοιο προνομιακό προορισμό για γυναίκες πελάτισσες που ακολουθούν ομοερωτικό προσανατολισμό: τη νήσο Λέσβο, και ειδικότερα την Ερεσό. Η εδραιωμένη αυτή παράδοση, τι πιο φυσικό από το να συνοδευτεί τώρα με ένα αντίστοιχο hotspot που να αφορά τους άνδρες ομοφυλόφιλους. Ιδού μία λαμπρή ιδέα για την ελληνική επιχειρηματικότητα, και ταυτόχρονα για Συνέχεια →

 του Άκη Γαβριηλίδη

Πριν από περίπου δυο-τρία χρόνια, σε μια αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου εδώ στις Βρυξέλλες, είχε γίνει μία ακρόαση στο πλαίσιο μιας Επιτροπής Μειονοτικών Δικαιωμάτων, που είχε ως θέμα το σεβασμό των μειονοτήτων στην Ελλάδα. Η εκδήλωση ήταν δημόσια, και έτσι είχα παραστεί και εγώ. Στην ακρόαση αυτή κατέθεσαν άτομα που δήλωσαν ότι εκπροσωπούν τη μακεδονική, την τουρκική και νομίζω τη βλάχικη μειονότητα στην Ελλάδα, οι οποίοι ανέφεραν τα γνωστά παράπονά τους, και κυρίως ότι το ελληνικό κράτος δεν τους επιτρέπει ούτε καν να αποκαλούνται με τον τρόπο που επιλέγουν αυτοί, και διάφορα άλλα στοιχεία προς τεκμηρίωση των ισχυρισμών τους.

Επίσης, παρέστησαν φυσικά και εκπρόσωποι του ελληνικού κράτους οι οποίοι προσπάθησαν να αντικρούσουν τις κατηγορίες.

Την ομάδα αυτή των Ελλήνων υπαλλήλων του ΥπΕξ συνόδευε μία αδύνατη μελαχρινή γυναίκα, η οποία σε όλη τη διάρκεια της διαδικασίας Συνέχεια →