του Άκη Γαβριηλίδη

Σύμφωνα με ανακοίνωση του αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας με ημερομηνία 13-07-2025, η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών παρήγγειλε προκαταρκτική εξέταση για να διερευνηθεί αν διαπράχθηκε το έγκλημα της απειλής διάπραξης εγκλημάτων από «άτομα» που συγκεντρώθηκαν «με ενιαία ενδυμασία» την 11η Ιουλίου 2025 σε περιοχές του κέντρου της Αθήνας.

Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, δηλαδή τρεις μέρες μετά, δεν έχει γίνει γνωστό αν η διερεύνηση οδήγησε κάπου. Πράγμα που με κάνει να ευελπιστώ ότι οδήγησε στο μόνο δυνατό αποτέλεσμα, δηλαδή στην αρχειοθέτηση. Κάθε εχέφρων άνθρωπος μπορεί, και οφείλει, να διαπιστώσει ότι καμία απειλή διάπραξης εγκλημάτων δεν συνιστά η ανάρτηση «αύριο θα κάνουμε παλαιστινιακές βόλτες».

Το σχετικό άρθρο του ΠΚ ορίζει ότι το συγκεκριμένο έγκλημα (πλημμέλημα) το τελεί «Όποιος δημόσια με Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Ο κ. Κώστας Κούρκουλος δηλώνει νομικός. Την ιδιότητα αυτή προβάλλει μεταξύ άλλων κάτω από ένα γραμμένο στο πόδι άρθρο που δημοσίευσε στον ιστότοπο του Books’ Journal με τίτλο «Η συκοφαντία του αίματος συνεχίζεται στην Κέρκυρα».

Και πώς συνεχίζεται; Κατά τον κ. Κούρκουλο, συνεχίζεται επειδή «η ΕΛΜΕ Κερκύρας ετοιμάζει  εκδήλωση  κατά Εβραίων, με αφετηρία το αεροδρόμιο της Κέρκυρας στις 9/6/2025. (…) Που πάει να πει πως ετοιμάζεται εκδήλωση όχι κατά του κράτους του Ισραήλ αλλά κατά των εβραίων πολιτών» (η έμφαση δική μου).

Ο ίδιος, πριν παραθέσει αυτές τις «πληροφορίες», προαναγγέλλει ότι «Η είδηση μυρίζει μούχλα και αίμα».

Ωστόσο, η είδηση που δημοσιεύει εκείνος δεν «μυρίζει» απλώς, αλλά αποτελεί σκόπιμη διαστρέβλωση και συκοφαντία.

Από πουθενά (πέρα από την προβολή του αρθρογράφου) δεν προκύπτει ότι η ΕΛΜΕ «ετοιμάζει εκδήλωση κατά Εβραίων».

Πάντως όχι από την αναγγελία της εκδήλωσης.

Η ίδια η έκφραση «εβραίων πολιτών» που χρησιμοποιεί ο αρθρογράφος είναι άνευ νοήματος.
«Εβραίοι πολίτες» δεν υπάρχουν. Ή μάλλον, υπάρχουν, αλλά είναι λογικά δυνατό να είναι πολίτες οποιουδήποτε Συνέχεια →

συνέντευξη του Άβι Μογκράμπι

Ο Ισραηλινός σκηνοθέτης Avi Mograbi γεννήθηκε στο Τελ Αβίβ το 1956. Από νωρίς πολέμιος της κατοχικής πολιτικής της χώρας του, αρνήθηκε να ενταχθεί στις μάχιμες μονάδες του στρατού όταν το Ισραήλ εισέβαλε στον Λίβανο το 1982. Οι ταινίες του –Πώς έμαθα να ξεπερνώ το φόβο μου και να αγαπώ τον Αριέλ Σαρόν (1997), Για ένα μόνο από τα δυο μου μάτια (2005) και Μέσα σε κήπο βάδισα (2012), για να αναφέρουμε μόνο μερικές- καταγράφουν την πραγματικότητα της κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών.

Οι πολυβραβευμένες ταινίες του έχουν επιλεγεί σε όλα τα μεγάλα κινηματογραφικά φεστιβάλ. Πριν από λίγες εβδομάδες βρέθηκε στο Παρίσι για να παρουσιάσει το Τα πρώτα 54 χρόνια, μια ταινία στην οποία, κοιτώντας κατά πρόσωπο την κάμερα, μπαίνει στο πετσί ενός ειδικού στη στρατιωτική στρατηγική, και στην οποία συνδυάζει τα λεγόμενα στρατιωτών για τις τραυματικές εμπειρίες τους με αρχειακό υλικό.
Στη συνέχεια ο Mograbi ταξίδεψε αεροπορικώς στη Λισαβόνα, όπου ζει πλέον. Αυτή η συνέντευξη δόθηκε από εκεί, με ηχητικές ανταλλαγές. Οι ταινίες του, μεγάλου και μικρού μήκους, είναι πλέον όλες διαθέσιμες δωρεάν στην ιστοσελίδα του www.avimograbi.org. Συνέχεια →

συλλογικό κείμενο

Εμείς, ως μέλη του ακαδημαϊκού και διοικητικού προσωπικού των ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίδευσης στο Ισραήλ, σας καλούμε να δράσετε άμεσα για να κινητοποιήσετε ολόκληρο τον ισραηλινό ακαδημαϊκό κόσμο για να σταματήσει ο ισραηλινός πόλεμος στη Γάζα.

Τα ισραηλινά ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στον αγώνα κατά της δικαστικής μεταρρύθμισης. Σε αυτό ακριβώς το φόντο προκαλεί μεγάλη εντύπωση η σιωπή τους απέναντι στις δολοφονίες, την πείνα και την καταστροφή στη Γάζα, καθώς και απέναντι στην πλήρη εξάλειψη του εκπαιδευτικού συστήματος εκεί, των ανθρώπων και των δομών του.

Από τότε που το Ισραήλ παραβίασε την εκεχειρία στις 18 Μαρτίου, σχεδόν 3.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στη Γάζα. Η συντριπτική τους πλειονότητα ήταν άμαχοι πολίτες. Από την έναρξη του πολέμου, τουλάχιστον 53.000 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στη Γάζα, μεταξύ των οποίων τουλάχιστον 15.000 παιδιά και τουλάχιστον 41 Ισραηλινοί όμηροι. Ταυτόχρονα, πολλοί διεθνείς φορείς προειδοποιούν για οξεία ασιτία –αποτέλεσμα της εσκεμμένης και Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Μετά και τις τελευταίες αποκαλύψεις και καταθέσεις εκθέσεων και πορισμάτων, κάθε άνθρωπος που έχει στοιχειώδη νοημοσύνη και που δεν θέλει να παριστάνει την στρουθοκάμηλο, δεν έχει άλλο δρόμο παρά να παραδεχτεί ότι ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας είναι ψεύτης και δολοφόνος.

Από όλες τις αμερόληπτες εξετάσεις της σύγκρουσης των τρένων στα Τέμπη προκύπτει με καθαρότητα ότι από την πρώτη στιγμή υπήρξε συντονισμένη, συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια να παρεμποδιστεί η έρευνα και να μην έρθει στο φως η αλήθεια.

Η προσπάθεια αυτή δεν θα ήταν δυνατό να αναληφθεί χωρίς τη γνώση και μάλιστα την ενεργό και πρωταγωνιστική συμμετοχή του πρωθυπουργού. Οδήγησε δε σε σωρεία κακουργημάτων, τα οποία δεν αποκλείεται, με καθαρά Συνέχεια →

του Δημήτρη Λένη

Μέσα στην τραγικότητα της κατάστασης με τόσους νεκρούς, το πιο ακατανόητο είναι το πόσο μικρό είναι το μέγεθος της μπίζνας με το τολουόλιο, αν ήταν τολουόλιο.

Τα νούμερα απλώς δεν έχουν καμία λογική.

Για αρχή, είναι προφανές ότι κάθε νόμιμη χρήση αυτού του τολουολίου αποκλείεται. Θα υπήρχαν παραστατικά, τιμολόγια, θα είχαν ακολουθηθεί κανονισμοί ασφαλείας κ.λπ. Αν υπήρχε τολουόλιο ήταν για παράνομη χρήση.

Τι χρήση; Οι αρωματικοί υδρογονάνθρακες της οικογένειας αυτής μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη χημεία πάρα πολλών πραγμάτων. Πχ, τα χρώματα διαλύτη (οι λαδομπογιές) έχουν τολουόλιο. Μεταξύ των πολλών χημικών διεργασιών που τους χρησιμοποιούν είναι και μερικές μέθοδοι παρασκευής ναρκωτικών της οικογένειας της (μεθ)αμφεταμίνης. Αποκλείεται να ήταν αυτό: η απαιτούμενη ποσότητα θα ήταν λίγα λίτρα, όχι τόνοι. Το αγοράζεις από το χρωματοπολείο κι έχεις ήσυχο το κεφάλι σου.

Τι άλλο υπάρχει;

Νοθεία καυσίμων.

Πώς χρησιμοποιείται στη νοθεία: συμπληρώνεις απλή βενζίνα με τολουόλιο ως 50% περίπου. Το τολουόλιο Συνέχεια →

της κοινωνίας των πολιτών

Πριν από έναν περίπου χρόνο, ο πανεπιστημιακός –και πρωθυπουργικός σύμβουλος- Στάθης Καλύβας, ο ίδιος που διαφήμιζε ως «μυστική σάλτσα» του την υπόδειξη να «μην εστιάζουμε στις αποτυχίες μας» και που ελεεινολογούσε τους καλλιτέχνες της συναυλίας στο Καλλιμάρμαρο για τα Τέμπη επειδή δεν συμμορφώθηκαν προς αυτή, είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο με τίτλο «Πού είναι η κοινωνία των πολιτών;».

Στην εισαγωγή του άρθρου του, έλεγε τα εξής:

Πριν από περίπου τριάντα χρόνια εμφανίστηκε ο όρος «κοινωνία των πολιτών», για να περιγράψει συλλογικές δράσεις εκτός κράτους και κομμάτων. Η ελληνική κοινωνία χαρακτηρίζεται από μια στενή διαπλοκή τόσο με το κράτος, μέσω του πελατειακού συστήματος, όσο και με τα κόμματα, που συνήθως «καπελώνουν» την κοινωνία. Ομως, η αναποτελεσματική λειτουργία τους προσφέρει ένα μεγάλο πεδίο δράσης για οργανισμούς με σαφές εύρος δραστηριοτήτων, που κινητοποιούν την κοινωνία ανεξάρτητα από κράτος και κόμματα. Θα σταθώ σε δύο παραδείγματα.

Καταρχάς, καλό είναι να σημειώσουμε ότι ο όρος «κοινωνία των πολιτών» δεν εμφανίστηκε βεβαίως πριν από Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Με ιδιαίτερη υπερηφάνεια, οι υπεύθυνοι της ΕΛΑΣ ανακοίνωσαν ότι, «μετά από μεθοδική και επισταμένη έρευνα» (μία μεθοδικότητα την οποία αντιθέτως δεν επιδεικνύουν όταν πρόκειται π.χ. να οδηγήσουν στο αυτόφωρο Κρητίκαρους παρατρεχάμενους δεξιών πολιτευτών που δολοφονούν ασχέτους ανθρώπους με Πόρσε), εντόπισαν τον νεαρό ο οποίος εικονίζεται σε βίντεο να ειρωνεύεται και να φτύνει άγαλμα του Κατσαντώνη σε πλατεία του Κορδελιού στη δυτική Θεσσαλονίκη. Εις βάρος του νεαρού σχηματίστηκε δικογραφία για προσβολή συμβόλων ή τόπων ιδιαίτερης εθνικής ή θρησκευτικής αξίας.

Η διατύπωση αυτή είναι παρμένη από το άρθρο 191 ΠΚ. Σύμφωνα με αυτό, «με φυλάκιση έως δύο έτη ή χρηματική ποινή […] τιμωρείται όποιος τελεί πράξεις ρύπανσης ή φθοράς σε τόπους ιδιαίτερης εθνικής ή θρησκευτικής σημασίας καθώς και σε χώρους φύλαξης νεκρών ή νεκροταφεία και προκαλεί έτσι φόβο ή ανησυχία σε αόριστο αριθμό ανθρώπων».

Από την παράθεση και μόνο γίνεται σαφές ότι το αδίκημα αυτό δεν τελέστηκε. Διότι: α) καμία πράξη ρύπανσης ή Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Γνωστός ποινικολόγος, μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή για άλλο ποινικολόγο, μέχρι τώρα λιγότερο γνωστό αλλά ήδη γνωστότερο λόγω διαφόρων ανδροπρεπών κατορθωμάτων του, ισχυρίστηκε μεταξύ άλλων ότι ο εν λόγω συνάδελφός του «ήταν υποχρεωτικό» να αφεθεί ελεύθερος μετά την απολογία του για τον ξυλοδαρμό της συζύγου του, αιτιολόγησε δε τον ισχυρισμό του αυτόν ως εξής:

Μου ετέθη υπόψιν μου και η δικογραφία και η ιατροδικαστική έκθεση και είδα ότι (…) νομικά ήταν υπερβολική η ποινική δίωξη που ασκήθηκε. Ήταν προκατειλημμένο αυτό που έγινε εις βάρος του· σε κάθε περίπτωση έπρεπε να ασκηθεί ποινική δίωξη για το αδίκημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης, το οποίο τιμωρείται μέχρι πέντε χρόνια φυλάκιση, όμως συγχρόνως συμπαρασύρει και το αδίκημα της ενδοοικογενειακής βίας, το οποίο αυτομάτως υποβαθμίζεται από κακούργημα σε πλημμέλημα, γιατί και αυτό, όπως έχει χαρακτηριστεί με την ποινική δίωξη, είναι κακούργημα. Και έτσι, ο κύριος Λύτρας, παρεπέμφθη στην κυρία ανακρίτρια –σε κορυφαία ανακρίτρια, να το τονίσω, και σε κορυφαίο εισαγγελέα, που γνωμοδοτούν κάθε μέρα σε δεκάδες υποθέσεις-, με δύο κακουργήματα. Εδώ λοιπόν στην προκειμένη περίπτωση αν ήταν το αδίκημα επικίνδυνη σωματική βλάβη, θα είχαμε το ίδιο για το αδίκημα της ενδοοικογενειακής βίας, τα οποία, και τα δύο αδικήματα, σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούν προσωρινή κράτηση.

Οι τοποθετήσεις αυτές παρουσιάζουν εμφανή λογικά άλματα. Πριν πάμε σε αυτά, όμως, υπάρχει και ένα ερώτημα Συνέχεια →