του Άκη Γαβριηλίδη

Την διανοητική παραγωγή της ΚΝΕ ομολογώ ότι δεν την παρακολουθώ συστηματικά. Κατά καιρούς, διάφορα προϊόντα της προσγειώνονται και στον δικό μου υπολογιστή λίγο-πολύ τυχαία.

Τελευταία, σε ένα απ’ αυτά, και συγκεκριμένα σε φυλλάδιο της ΚΝΕ Παντείου που τιτλοφορείται «Οι νέοι επιστήμονες παλεύουμε για να κατακτήσουμε την πραγματική επιστημονική γνώση, δεν ανεχόμαστε τον ανορθολογισμό!», διάβασα μεταξύ άλλων την εξής φράση.

Σε ένα εργαστήριο που πραγματεύεται πώς πρέπει να διεξάγουμε έρευνα είναι αδιανόητο να διατυπώνεται πως η γλώσσα δεν μπορεί να αντικατοπτρίσει την αντικειμενική πραγματικότητα.

Όμως, το ότι η γλώσσα μπορεί, και οφείλει, να «αντικατοπτρίσει την αντικειμενική πραγματικότητα», είναι μία Συνέχεια →

Σε πείσμα των καιρών, το ΜÉΓΚΛΕΝ φέρνει πίσω τα λόγια

του Τζέρρυ Κίσσλιντζερ

«Η γλώσσα είναι κατοικία της ύπαρξης», έγραψε ο φιλόσοφος Μάρτιν Χάιντεγκερ. (Ή έτσι λένε κάποιοι –μήπως έχω διαβάσει Χάιντεγκερ νομίζετε;). Αν είναι έτσι, τότε οι παραδοσιακά σλαβόφωνοι πληθυσμοί της βόρειας Ελλάδας εδώ και καιρό είναι άστεγοι, η γλώσσα τους καταπιεσμένη, η συλλογική τους ταυτότητα κατεψυγμένη.

Είναι αλήθεια πως κατά περιόδους υπήρξε μια απόψυξη, ειδικά μετά την αμφιλεγόμενη Συμφωνία των Πρεσπών του 2018 μεταξύ της Ελλάδας και τη Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Μερικές φορές μπορείτε ν’ ακούσετε τη μακεδονική τους γλώσσα να τραγουδιέται δημόσια στα χωριά και τις πόλεις της περιοχής αυτές τις μέρες, παρ’ όλα αυτά όμως, οι δημόσιες επιτελέσεις μπορεί να διακοπούν ανά πάσα στιγμή. Τώρα, ένα σημαντικό πρότζεκτ, το ΜΈΓΚΛΕΝ: Τραγούδια με λόγια από την περιοχή Μογλενών-Καρατζόβας, δημιούργησε έναν νέο δημόσιο χώρο για Συνέχεια →

του Καμέλ Νταούντ

Όταν ένας Δυτικός σκέπτεται ενάντια στους δικούς του, τον χαρακτηρίζουμε οικουμενικό διανοούμενο. Είναι το «κέντρο» του κόσμου, ο ομφαλός του γεννοβολά σε κάθε λέξη. Τον χειροκροτούμε. Τον ερωτούμε περί του μέλλοντος όλων. Είναι ο ήρωας του Λόγου, ο επανορθωτής των αδικιών, το φως που συνοδεύει κάθε ύπαρξη.

Όταν ένας διανοούμενος του Νότου σκέπτεται ενάντια στη Δύση, αποφαίνεται ως αιώνιος απο-αποικιστής. Έχει μία μόνο ιστορία να διηγηθεί, αυτό το μικρό θραύσμα του σύμπαντος που του αναλογεί. Αυτή είναι η μόνη του νίκη. Οπότε, την αφηγείται ασταμάτητα· σε αυτήν ζει, σε αυτήν πεθαίνει, μετά ξανασηκώνεται και ξαναρχίζει. Σκοτεινιάζει όταν τον επερωτούν σχετικά με άλλα ίχνη της ανθρωπότητας απ’ ό,τι τα δικά του κόκκαλα και τα σκουριασμένα του όπλα. Αυτά είναι η πρόσοδός του. Θέλει να ζει ως μια ανάμνηση. Διεκδικεί να ζει μέσα στη μνήμη όπως ο ανθός της στάχτης. Όμως, η μνήμη δεν είναι σπίτι· είναι δρόμος. Την διασχίζουμε για να θέσουμε Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Σύμφωνα με την κάτωθι αφίσα, και με δημοσιεύματα σε ιστοσελίδες του ιδίου φυράματος, «Με αισθήματα χαράς, τιμής, συγκίνησης και πνευματικής ανάτασης με την ευλογία και την διαρκή μέριμνα του σεπτού ποιμενάρχου μας Μητροπολίτου Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς κ. Ιουστίνου, η ενορία του Αγίου Στεφάνου και Αγίων Αναργύρων παραλίας Νέων Επιβατών υποδέχεται στις 26 Ιανουαρίου και ώρα 17:00 στον Ιερό Ναό Αγίων Αναργύρων και Παντελεήμονος, το χαριτόβρυτο Λείψανο της ιεράς ποδός του Αγίου πρωτομάρτυρος και αρχιδιακόνου Στεφάνου».

Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, οι πολλές φιοριτούρες και η πάση θυσία αναζήτηση χαριτόβρυτων εκφράσεων συνοδεύονται από χονδροειδή λάθη στα απλά. Όπως μπορεί να δει κανείς σε Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές, δεν είναι ξεκάθαρο αν θα γίνει/ έγινε η εκδήλωση που είχε αναγγελθεί στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας με τίτλο «The Republic of North Macedonia and Greece: Perspectives of Cultural Collaboration: The Macedonian Language». Είναι γνωστή η λυσσαλέα αντίδραση των γνωστών αντιδραστικών κύκλων της Θεσσαλονίκης, του «σκοτεινού Βαρδάρη», εδώ και κάποιες μέρες. Χθες έγινε γνωστή η θλιβερή ανακοίνωση των πρυτανικών αρχών του ΠΑΜΑΚ, η οποία στην ουσία δικαιώνει τους τραμπούκους και τους Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Στις αρχές αυτού του μήνα, αρκετά ελληνικά ηλεκτρονικά μέσα έκριναν σκόπιμο να μας ενημερώσουν, με ένα πανομοιότυπο «άρθρο», ότι ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Μανώλης Κεφαλογιάννης έκανε παρέμβαση κατά τη συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών της Βόρειας Μακεδονίας με την επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Στην παρέμβαση αυτή, απευθυνόμενος στον υπουργό, μεταξύ άλλων είπε:

Σας βλέπω ότι όταν μιλούν οι Βούλγαροι συνάδελφοί μου φοράτε τα ακουστικά σας. Ας κάνουμε ένα πείραμα, μιλήστε εσείς στη γλώσσα σας για να δούμε εμείς οι Ευρωπαίοι βουλευτές, αν οι συνάδελφοί μας από τη Βουλγαρία βάλουν τα ακουστικά τους να ακούσουν τη μετάφραση από όσα πείτε.

Γιατί ακόμα και πολλά στελέχη από τη χώρα σας έχουν δεχθεί ότι η γλώσσα σας είναι κατά 90% ίδια με τη βουλγαρική. Αν αυτά που σας λέω είναι αλήθεια, πως [sic] τα σχολιάζετε και σε ποιες ενέργειες προτίθεστε να προβείτε για να προχωρήσει η ενταξιακή σας πορεία;

Σε κανένα από αυτά τα δημοσιεύματα δεν αναφέρεται εάν και τι απάντησε ο κ. υπουργός· ούτε, γενικώς, Συνέχεια →

του Πέτρου Καρατσαρέα

Στην Ελλάδα, όταν κάποιος·α πει ότι είναι γλωσσολόγος, οι περισσότεροι άνθρωποι θα σκεφτούν το Γιώργο Μπαμπινιώτη, ειδικά αν δεν έχουν σχέση με τις ανθρωπιστικές επιστήμες ή γενικότερα τον ακαδημαϊκό χώρο. «Α, σαν το Μπαμπινιώτη;», ίσως ρωτήσουν. Η εύκολη λύση και διαφυγή είναι να απαντήσει κανείς «ναι» και να αλλάξει θέμα συζήτησης. «Εσείς με τι ασχολείστε;», έχω ρωτήσει στο παρελθόν όταν με παρομοίασαν με τον πανεπιστημιακό μου δάσκαλο. Η ειλικρινής απάντηση όμως είναι «όχι· δεν έχω και δε θέλω ποτέ να έχω καμία σχέση με ό,τι λέει και ό,τι κάνει».

Για το ευρύ κοινό, το όνομα Μπαμπινιώτης συνδέθηκε με την επιστήμη της γλωσσολογίας στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν λίγο καιρό μετά την έκδοση του Λεξικού της Νέας Ελληνικής Γλώσσας, ο Μπαμπινιώτης βρέθηκε Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Η Ιερά Μητρόπολις Φιλίππων Νεαπόλεως & Θάσου είχε την καλοσύνη –ή την αφέλεια, όπως το δει κανείς- να αναρτήσει στο κανάλι της στο Υoutube ένα βίντεο μέσω του οποίου μεταξύ άλλων διατίθεται στο φιλοθεάμον κοινό, όπως αναφέρεται στην περιγραφή, «Η ΑΝΑΓΟΡΕΥΣΙΣ τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ εἰς Ἐπίτιμον Διδά­κτορα ὑπὸ τοῦ τμήματος Φυσικῆς Καβάλας τοῦ Δημοκριτείου Παν­επιστημίου Θράκης» (ακολουθώ την σύνταξη και την ορθογραφία του πρωτοτύπου, κατά την οποία η αναγόρευσις κ.λπ. γράφεται με πολυτονικό ενώ η ιερά μητρόπολις με μονοτονικό).

Παρακολουθώντας κανείς στο βίντεο την ομιλία του δοτού «διδάκτορα», διαπιστώνει ότι είναι απολύτως ανάξιος να διδάξει οτιδήποτε, (πόσο μάλλον φυσική), και ότι αυτός είναι που χρειάζεται διδαχή. Πρέπει να ξαναπάει επειγόντως στο σχολείο, να μάθει πρώτα απ’ όλα ελληνικά, και δεύτερον να οργανώνει στοιχειωδώς τη σκέψη του.

Παραθέτω κάτω απομαγνητοφωνημένα –και ασχολίαστα- τα πρώτα λίγα λεπτά της Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Εδώ και χρόνια έχω επισημάνει, μεταξύ άλλων και από αυτό εδώ το μπλογκ, αναλογίες ανάμεσα στο παλαιστινιακό και το μακεδονικό ζήτημα. Δεν είχα όμως φανταστεί ότι θα φτάναμε στο σημείο ο στρουθοκαμηλισμός των ελλήνων εθνικιστών, και οι μέθοδοί τους να αρνούνται την πραγματικότητα, θα αποτελούσαν πηγή έμπνευσης και μίμησης για το Ιράν των Αγιατολλάχ ως προς το ζήτημα αυτό.

Δεν έχω προσέξει πόσον καιρό συμβαίνει αυτό, αλλά εγώ τώρα το διαπίστωσα λίγο-πολύ τυχαία: στον επίσημο κρατικό λόγο του Ιράν, η λέξη «Ισραήλ» και τα παράγωγά της τίθενται πάντοτε απαραίτητα σε εισαγωγικά. Έτσι, όπως μπορεί να δει κανείς, σε ειδησεογραφικά κείμενα όπως αυτό της παρακάτω φωτογραφίας, οι αναγνώστ(ρι)ες ενημερώνονται ότι ο Ιρανός αθλητής αρνήθηκε να αγωνιστεί εναντίον όχι ενός ισραηλινού αθλητή, αλλά ενός Συνέχεια →