του Άκη Γαβριηλίδη

Χάρη στις αμπώτιδες και τις πλημμυρίδες του αλγορίθμου των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, σχετικά πρόσφατα διαπίστωσα ότι ο (αντι)μακεδονικός αγώνας των Ελλήνων εθνικιστών εξακολουθεί να μαίνεται, αλλά τώρα πλέον έχει αγκιστρωθεί, ακριβώς, στα ΜΚΔ ως τελευταίο καταφύγιο. Σε αυτά, κάποιες δεκάδες ίσως ελληνοτρόλλ παίρνουν σβάρνα ό,τι ανάρτηση βρουν που να συνδέεται με την Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας, ακόμη και αν την έχει κάνει π.χ. η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Χάντμπολ (το παράδειγμα είναι πραγματικό, όχι επινοημένο), και αρχίζουν την ηρωική –όσο και μάταιη- αντίσταση, «διδάσκοντας» με ύφος χιλίων καρδιναλίων τους «αμαθείς» ότι «η χώρα αυτή δεν πρέπει να λέγεται Μακεδονία».

Και πώς πρέπει να λέγεται; Επ’ αυτού, διαπίστωσα μία εξέλιξη που νομίζω ότι είναι σχετικά πρόσφατη: στις Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές, δεν είναι ξεκάθαρο αν θα γίνει/ έγινε η εκδήλωση που είχε αναγγελθεί στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας με τίτλο «The Republic of North Macedonia and Greece: Perspectives of Cultural Collaboration: The Macedonian Language». Είναι γνωστή η λυσσαλέα αντίδραση των γνωστών αντιδραστικών κύκλων της Θεσσαλονίκης, του «σκοτεινού Βαρδάρη», εδώ και κάποιες μέρες. Χθες έγινε γνωστή η θλιβερή ανακοίνωση των πρυτανικών αρχών του ΠΑΜΑΚ, η οποία στην ουσία δικαιώνει τους τραμπούκους και τους Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Στις αρχές αυτού του μήνα, αρκετά ελληνικά ηλεκτρονικά μέσα έκριναν σκόπιμο να μας ενημερώσουν, με ένα πανομοιότυπο «άρθρο», ότι ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Μανώλης Κεφαλογιάννης έκανε παρέμβαση κατά τη συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών της Βόρειας Μακεδονίας με την επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Στην παρέμβαση αυτή, απευθυνόμενος στον υπουργό, μεταξύ άλλων είπε:

Σας βλέπω ότι όταν μιλούν οι Βούλγαροι συνάδελφοί μου φοράτε τα ακουστικά σας. Ας κάνουμε ένα πείραμα, μιλήστε εσείς στη γλώσσα σας για να δούμε εμείς οι Ευρωπαίοι βουλευτές, αν οι συνάδελφοί μας από τη Βουλγαρία βάλουν τα ακουστικά τους να ακούσουν τη μετάφραση από όσα πείτε.

Γιατί ακόμα και πολλά στελέχη από τη χώρα σας έχουν δεχθεί ότι η γλώσσα σας είναι κατά 90% ίδια με τη βουλγαρική. Αν αυτά που σας λέω είναι αλήθεια, πως [sic] τα σχολιάζετε και σε ποιες ενέργειες προτίθεστε να προβείτε για να προχωρήσει η ενταξιακή σας πορεία;

Σε κανένα από αυτά τα δημοσιεύματα δεν αναφέρεται εάν και τι απάντησε ο κ. υπουργός· ούτε, γενικώς, Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος ήταν ένας αγράμματος ομοφοβικός τραμπούκος.

Αυτό το ξέραμε ήδη. Πρόσφατα όμως, με αφορμή το θάνατό του, ξαναβγήκε στην επιφάνεια ένα ακόμη δείγμα των ιδιοτήτων του αυτών, το οποίο ομολογώ ότι μου είχε διαφύγει όταν δημοσιεύθηκε (τι να πρωτοπρολάβουμε άλλωστε από την λογοδιάρροιά του). Πριν από δέκα χρόνια, στην Lifo είχε αναδημοσιευθεί –έστω με τον κάπως άσχετο και ψιλοακατανόητο σήμερα τίτλο Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος κλέβει την παράσταση (απ’ την έξοδο στις αγορές)– ένας εξαιρετικά χαμηλού επιπέδου, ακόμη και για τα δικά του δεδομένα, λίβελλος, δημοσιευμένος μέχρι τότε μόνο στην έντυπη Ελευθεροτυπία, εναντίον κάποιου, άγνωστο ποίου εφόσον δεν τον κατονομάζει ούτε αναφέρει κάποιο άλλο στοιχείο ταυτοποίησης πέρα από το ότι είναι ομοφυλόφιλος –ή ο Κ.Γ. θέλει να τον εμφανίσει ως ομοφυλόφιλο επειδή θεωρεί ότι έτσι τον μειώνει. Και γιατί τον σύγχυσε τόσο αυτός ο Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Πριν από κανένα μήνα, είχα γνωστοποιήσει –μόνο μέσω του facebook, δεν έκρινα σκόπιμο να αφιερώσω και σημείωμα στο παρόν μπλογκ- ότι αποχώρησα από την ομάδα shades magazine διότι είχα υποβάλει προς δημοσίευση το σημείωμά μου Ενάντια στον σιωνισμό, ο διασπορισμός αλλά η ανάρτηση δεν εγκρίθηκε. Η γνωστοποίηση αυτή μου στοίχισε μεταξύ άλλων και την γνωστή γελοία επίθεση κατά την οποία «έγινα από τις 7/10 φουλ αντισιωνιστής» (με ερωτηματικό).

Τότε, κάποιοι καλών προθέσεων φίλοι μού είχαν παρατηρήσει ότι βιάστηκα και ότι ίσως οι διαχειριστές ήταν απλώς πολύ απασχολημένοι και δεν είχαν ακόμη αντιληφθεί ότι υποβλήθηκε ανάρτηση.

Με τη σκέψη ότι ίσως είχαν δίκιο, σκέφτηκα να δώσω λίγο χρόνο σε μία άλλη ομάδα, με την επωνυμία «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ», στην οποία είχα επίσης υποβάλει την ίδια ανάρτηση αλλά δεν την είχα δει ακόμα να δημοσιεύεται.

Νομίζω ότι ένας μήνας είναι επαρκής χρόνος για να συμπεράνουμε ότι η ανάρτηση αυτή δεν έγινε ανεκτή ούτε από Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Το περασμένο καλοκαίρι, η ΠΑΕ Ηρακλής μετά από χρόνια απέκτησε έναν (κατά τα φαινόμενα – λίγο πολύ) «κανονικό» καπιταλιστή ως ιδιοκτήτη, τον – μεταξύ άλλων- μεγαλομέτοχο των «Φούρνων Βενέτη» και των γαλακτοκομικών «Δωδώνη», ο οποίος διαφημίστηκε ως «έντιμος άνθρωπος, που δεν αφήνει χρέη, είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του» κ.λπ. Η έλευσή του χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από τους φίλους και τους παροικούντες της ομάδας, και ιδίως από τα δύο-τρία σάιτ που είναι ειδικά αφιερωμένα σε νέα σχετικά με την ομάδα (περί αυτών θα πούμε κάποια πράγματα στη συνέχεια). Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα όμως, αγωνιστικά και γενικότερα, δεν φαίνεται να δικαιώνουν ιδιαίτερα αυτή την υπεραισιοδοξία. Αυτό προκάλεσε νευρικότητα στην νέα ιδιοκτησία και τους παρατρεχάμενούς της, οι οποίοι αμέσως άρχισαν να αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους στο πρόσωπο εχθρών, εξωτερικών αλλά και εσωτερικών (ή ενδιάμεσων) και να εκδίδουν ως επί το πλείστον ατυχείς επικοινωνιακά ανακοινώσεις εναντίον τους. Το κακό άρχισε με ανακοίνωση στην οποία ο Μονεμβασιώτης επέπληττε τους οπαδούς της ομάδας διότι … δεν είχαν αγοράσει αρκετά εισιτήρια διαρκείας. Σημειωτέον ότι η τιμή Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Δεν υπάρχει καμία αμφισβήτηση ότι η ύπαρξη αστυνομίας ηθών σε μια κοινωνία είναι αδιανόητη και πρέπει να εκλείψει. Είναι βασικό αξίωμα του νεωτερικού νομικού πολιτισμού ότι αυτό που μπορεί να αστυνομεύεται είναι οι πράξεις, όχι το ήθος.

Δεν υπάρχει επίσης καμία αμφισβήτηση ότι το να κυκλοφορεί κανείς με τα εσώρουχά του στον δημόσιο χώρο δεν πρέπει να αποτελεί αδίκημα, και σίγουρα όχι αδίκημα που να του αξίζει να αντιμετωπιστεί με σύλληψη, κακοποίηση και εγκλεισμούς σε ψυχιατρεία.
Όμως: όπως έλεγε ο Σπινόζα, το ερώτημα αν κάτι γίνεται σύμφωνα με τον νόμο είναι διακριτό από το ερώτημα αν γίνεται κατά τον καλύτερο δυνατό και τον πιο αποτελεσματικό τρόπο[1].

Εν προκειμένω, σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουμε μέχρι τώρα, προκύπτει ότι μία νέα γυναίκα σε μια πανεπιστημιούπολη στην Τεχεράνη αφαίρεσε τα ρούχα της σε ένδειξη διαμαρτυρίας για σύσταση που της έγινε να φορά «καλύτερα» το κάλυμμα της κεφαλής της, στη συνέχεια δε συνελήφθη και δεν είναι αυτή τη στιγμή γνωστό πού βρίσκεται και ποια είναι η τύχη της.

Προφανώς η γυναίκα αυτή επιβάλλεται να απελευθερωθεί και να τερματιστούν οποιεσδήποτε νομικές ή εξωνομικές ενέργειες σε βάρος της. Αυτό είναι ξεκάθαρο.

Είναι άραγε εξίσου ξεκάθαρο ότι επιβάλλεται να επικροτήσουμε πολιτικά την κίνησή της και να την Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Την τερατολογία ότι «η Ελλάδα τελείωσε» την είχε καπαρώσει ο πρωταθλητής των ελλήνων προφητών Χρήστος Γιανναράς εδώ και δεκαετίες. (Πράγμα που φυσικά συνιστά αντίφαση όρων, διότι κάτι δεν είναι δυνατό να «τελειώνει» επί δεκαετίες. Αλλά η λογική συνοχή ως γνωστόν δεν είναι το ισχυρό σημείο των προφητών). Εν πάση περιπτώσει, όσοι/-ες εποφθαλμιούσαν την επίζηλη θέση του νάμπερ ουάν προφήτη θα έπρεπε να επινοήσουν κάποια ακόμα πιο εντυπωσιακή καταστροφολογία.

Πάνω εκεί, λοιπόν, εμφανίστηκε η Μαρία Εθυμίου:

• Hold my beer, έγνεψε στους/τις παρατρεχάμενους/-ες. Και το ξεφούρνισε:

έχουμε έναν εμφύλιο που διαρκεί από το 1915 μέχρι σήμερα.

Το αποτέλεσμα δεν δικαιολογεί τις προσδοκίες. Το βρίσκω αδικαιολόγητα φειδωλό. Μπήκες που μπήκες στον κόπο Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Ποια δύναμη μπορεί να κάνει το Πρώτο Θέμα, το Newsbomb, το tromaktiko και άλλα ευαγή σάιτ που δεν φημίζονται για την αγάπη τους προς την επιστημονική αλήθεια να προβάλλουν με απερίφραστα θετικό τρόπο έναν λόγο που καταρρίπτει φαντασιώσεις γύρω από τους τάφους της Βεργίνας και την αρχαία μακεδονική δυναστεία, βάζοντας μεγαλόστομους τίτλους όπως «Μέγας Αλέξανδρος: Η Αγγελική Κοτταρίδη Αποκαλύπτει την Αλήθεια για τον Μυθικό Ιερό Χιτώνα!»;

Το πιθανότερο: η επιθυμία τους να συντηρήσουν μιαν άλλη, παλαιότερη και ήδη εδραιωμένη φαντασίωση γύρω από τους τάφους της Βεργίνας και την αρχαία μακεδονική δυναστεία, η οποία απειλείται από την εμφάνιση της νέας.

Αυτό που ενοχλεί σε αυτήν την νέα φαντασίωση, και στην διάδοσή της από τα ΜΜΕ, είναι ότι, στα σχετικά άρθρα, Συνέχεια →