του Άκη Γαβριηλίδη

Ο κ. Κώστας Κούρκουλος δηλώνει νομικός. Την ιδιότητα αυτή προβάλλει μεταξύ άλλων κάτω από ένα γραμμένο στο πόδι άρθρο που δημοσίευσε στον ιστότοπο του Books’ Journal με τίτλο «Η συκοφαντία του αίματος συνεχίζεται στην Κέρκυρα».

Και πώς συνεχίζεται; Κατά τον κ. Κούρκουλο, συνεχίζεται επειδή «η ΕΛΜΕ Κερκύρας ετοιμάζει  εκδήλωση  κατά Εβραίων, με αφετηρία το αεροδρόμιο της Κέρκυρας στις 9/6/2025. (…) Που πάει να πει πως ετοιμάζεται εκδήλωση όχι κατά του κράτους του Ισραήλ αλλά κατά των εβραίων πολιτών» (η έμφαση δική μου).

Ο ίδιος, πριν παραθέσει αυτές τις «πληροφορίες», προαναγγέλλει ότι «Η είδηση μυρίζει μούχλα και αίμα».

Ωστόσο, η είδηση που δημοσιεύει εκείνος δεν «μυρίζει» απλώς, αλλά αποτελεί σκόπιμη διαστρέβλωση και συκοφαντία.

Από πουθενά (πέρα από την προβολή του αρθρογράφου) δεν προκύπτει ότι η ΕΛΜΕ «ετοιμάζει εκδήλωση κατά Εβραίων».

Πάντως όχι από την αναγγελία της εκδήλωσης.

Η ίδια η έκφραση «εβραίων πολιτών» που χρησιμοποιεί ο αρθρογράφος είναι άνευ νοήματος.
«Εβραίοι πολίτες» δεν υπάρχουν. Ή μάλλον, υπάρχουν, αλλά είναι λογικά δυνατό να είναι πολίτες οποιουδήποτε κράτους στον κόσμο.
Αυτοί που επρόκειτο να αποβιβαστούν στην Κέρκυρα δεν ήταν «εβραίοι» πολίτες. Ήταν πολίτες του Ισραήλ.
Ειδικά για έναν νομικό, η άγνοια των παραπάνω στοιχειωδών εννοιών ή η απροσεξία δεν συγχωρείται.

Όλο το προηγούμενο διάστημα, όλοι όσοι προσπαθούσαμε να αντιπαρατεθούμε στον –προφανώς υπαρκτό μέσα στην ελληνική κοινωνία- αντισημιτισμό, προσπαθούσαμε με ιδιαίτερη προσοχή και επιμονή να κάνουμε σαφές στους συνομιλητές ότι οι κατηγορίες «Εβραίος» και «Ισραηλινός» δεν ταυτίζονται, ότι κάποιος είναι δυνατό να ανήκει και στις δύο ή μόνο στη μία απ’ τις δύο (ή και σε καμία, φυσικά). Μερικοί ακροκεντρώοι με τις προχειρότητές τους, όπως αυτή εδώ και άλλες ανάλογες, καταστρέφουν όλη αυτή τη δουλειά, δείχνοντας ότι, γι’ αυτούς, ο αντισημιτισμός δεν ήταν ζήτημα αρχής, αλλά εργαλείο στην προσπάθειά τους να χτυπήσουν –και έτσι να ταυτίσουν- «τους δύο ολοκληρωτισμούς» και να εμφανίσουν τους κομμουνιστές ως θιασώτες γενοκτονιών. Μονά ζυγά δικά μας, φαίνεται να λένε: όταν η διάκριση μας βοηθά να βγάλουμε όποιους γουστάρουμε αντισημίτες, την επικαλούμαστε· όταν για τον ίδιο σκοπό μάς βολεύει να την ξεχάσουμε και να την διαγράψουμε, το κάνουμε αδίστακτα.

Την σύνδεση με τη «συκοφαντία του αίματος», η οποία δεν βγαίνει με βάση το περιεχόμενο της εκδήλωσης, προσπαθεί να την τραβήξει από τα μαλλιά ο αρθρογράφος με βάση ημερολογιακές συμπτώσεις: η 9^η Ιουνίου είναι μια ημερομηνία κατά την οποία έλαβε χώρα (όχι το πογκρόμ του 1891, αλλά) η συγκέντρωση των Εβραίων της Κέρκυρας από τους Ναζί και η εν συνεχεία αποστολή τους στα στρατόπεδα του θανάτου.

Τη σύνδεση αυτή επιχείρησε να κάνει και ο Γενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων Γιώργος Καλαντζής, σημειώνοντας ότι η διαδήλωση γίνεται «τόσο την ημέρα του Αγίου Πνεύματος, που είναι σημαντική για την Ορθοδοξία και έχει καθιερωθεί ως ημέρα αργίας για συγκεκριμένους κλάδους -ανάμεσά τους και οι εκπαιδευτικοί- αλλά και μία ημέρα με ιδιαίτερα βαρύ συμβολισμό για την Κέρκυρα». Για να διερωτηθεί εν συνεχεία: «Από τις 365 ημέρες του χρόνου γιατί η ΕΛΜΕ Κέρκυρας επέλεξε την 9η Ιουνίου;».

Δεν είμαι βεβαίως σε θέση να γνωρίζω πώς σκέφθηκαν οι εκπαιδευτικοί της Κέρκυρας, με τους οποίους δεν έχω καμία σχέση. Θεωρώ όμως απίθανο να επέλεξαν αυτή την ημερομηνία εξαιτίας όσων συνέβησαν το 44. (Αυτό δεν είναι βεβαίως προς τιμήν τους, αλλά θεωρώ επίσης πιθανό ότι οι περισσότεροι δεν γνώριζαν τον βαρύ συμβολισμό).

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, βρήκα ότι εκδηλώσεις συμπαράστασης στην Παλαιστίνη, αλλά και, ειδικότερα, στους συλληφθέντες/ τις συλληφθείσες του «Μαντλίν», διοργανώνονταν στις 9 Ιουνίου σε πολλές πόλεις της Ελλάδας (βλ. εικόνα). Υποθέτω ότι και εκείνη της Κέρκυρας θα εντασσόταν σε αυτό το πλαίσιο. Η απάντηση στο «γιατί γίνεται τώρα η κινητοποίηση» είναι μάλλον: διότι τώρα εξελίσσονται τα γεγονότα τα οποία θέλει να καταγγείλει.

Όπως κι αν έχει, δεν στέκει με τίποτε ο ισχυρισμός του Κούρκουλου ότι η εκδήλωση «αναβιώνει, με τον πιο χυδαίο τρόπο, τη συκοφαντία του αίματος». Ποια είναι η αναβίωση, και ποια η συκοφαντία; Το 1891, διακινήθηκε η ψευδής φήμη ότι «οι Εβραίοι (της Κέρκυρας) πίνουν αίμα παιδιών». Σήμερα δεν διακινείται καμία φήμη ως βάση της κινητοποίησης. Αυτά που ισχυρίζονται οι κινητοποιούμενοι είναι αλήθεια, και τα βλέπουμε κάθε μέρα στις τηλεοράσεις μας.

Εξίσου κακόπιστος και αστήρικτος είναι ο ισχυρισμός του αρθρογράφου:

Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να θεωρήσουμε «πολιτική άποψη» ένα δόγμα που στρέφεται εναντίον κατηγοριών ανθρώπων για λόγους ταυτότητας.

Σε επίπεδο αρχής, αυτό είναι όντως προφανές. Εξίσου προφανές όμως είναι, σε πραγματολογικό επίπεδο, ότι η περίπτωση των εκπαιδευτικών της Κέρκυρας δεν υπάγεται σε αυτή την αρχή. Ο ισχυρισμός ότι το Ισραήλ είναι «κράτος δολοφόνος» και ότι σε αυτό δεν πρέπει να δοθεί «καμία στήριξη» (αυτό μόνο γράφει η αφίσα της εκδήλωσης) δεν είναι δόγμα, ούτε στρέφεται εναντίον κατηγοριών ανθρώπων. Είναι μία απολύτως θεμιτή πολιτική άποψη.

«Θεμιτή», όπως (θα πρέπει να) γνωρίζουν όλοι, και ιδίως οι νομικοί, δεν σημαίνει απαραιτήτως «ορθή». Οι πολιτικές απόψεις εξ ορισμού επιδέχονται αντιρρήσεων και διαφωνιών. Αυτό ακριβώς όμως σημαίνει ότι τόσο οι μεν, όσο και οι δε είναι θεμιτές. Οι μεν όσο και οι δε.

Αθέμιτο είναι να κηρύσσει κανείς αθέμιτη και να δαιμονοποιεί μία πολιτική άποψη στη βάση ψευδών πληροφοριών.