του Άκη Γαβριηλίδη

Όπως έχουμε γράψει και στο παρελθόν, ο Σάκης Μουμτζής είναι κάποιος που -μεταξύ άλλων- αρθρογραφεί σε ένα ηλεκτρονικό μέσο ψευδεπίγραφα αποκαλούμενο liberal. Σε αυτό σήμερα ανάρτησε κείμενο με τίτλο «Κέρδισαν εκατομμύρια από το Ισραήλ, αλλά σιωπούν για το εμπάργκο στη Γλυκερία». Στο ίδιο το κείμενο, προχωρά ακόμη περισσότερο και ισχυρίζεται, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι εις βάρος της Γλυκερίας έγινε/ γίνεται … πογκρόμ (!), και μάλιστα «πρωτοφανές». Παραβλέποντας ότι προφανώς πογκρόμ δεν είναι νοητό να γίνει εναντίον ενός μόνο ατόμου. Ποιο είναι όμως αυτό το «πογκρόμ»; Σύμφωνα με την ίδια τη δική του διατύπωση, συνίσταται στο ότι «η οργάνωση ‘Μποϊκοτάζ, απόσυρση επενδύσεων, κυρώσεις (BDS GREECE) ζήτησε να μποϋκοταριστούν όλες οι εκδηλώσεις της Γλυκερίας στην Ελλάδα»[1].

Η εργαλειοποίηση και, ως εκ τούτου, το νοηματικό ξεχείλωμα και η φθορά φορτισμένων όρων σχετικών με το ναζισμό είναι κάτι σύνηθες σε τέτοιου τύπου λόγους και δεν χρειάζεται να επιμείνουμε. Αυτό που μου κάνει εδώ εντύπωση είναι η χυδαιότητα με την οποία ο Μουμτζής φαίνεται να συνδέει γραμμικά την δημόσια υποστήριξη μιας πολιτικής θέσης με το χρηματικό κέρδος, και να θεωρεί την πρώτη συνέπεια του δεύτερου.

Λέει συγκεκριμένα ο Σάκης:

Μπροστά σε αυτό το πρωτοφανές πογκρόμ για τη διάσημη Ελληνίδα τραγουδίστρια, αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι η εξευτελιστική «σιωπή των αμνών». Η εξευτελιστική σιωπή διάσημων τραγουδιστών οι οποίοι έβγαλαν εκατομμύρια από τις συναυλίες τους και τις πωλήσεις δίσκων στο Ισραήλ.

Από τη δεκαετία του 90, μόνιμη επωδός των ελλήνων ρατσιστών κάθε φορά που κάποιος Αλβανός, Πακιστανός ή γενικώς «κατώτερης φυλής» μετανάστης δεν συμμορφωνόταν με τις προσδοκίες τους, ήταν η φράση: «να σέβεσαι το ψωμί που βγάζεις στη χώρα μας». Την ίδια λογική προεκτείνει ο Σάκης μιλώντας για λογαριασμό του Ισραήλ, χωρίς κανείς να του το ζητήσει. (Εκτός βέβαια και αν του το ζήτησαν· βλ. αμέσως παρακάτω). Κατ’ αυτόν, όποιος έχει πουλήσει πολλούς δίσκους σε μία χώρα, υποχρεούται να στηρίζει την εκάστοτε κυβέρνηση αυτής της χώρας, ακόμη και όταν αυτή είναι καταζητούμενη από το ΔΠΔ για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Πρόκειται για μια αντίληψη ανθρώπου εξωνημένου, που είναι μαθημένος σε συναλλαγές και εξαγορές συνειδήσεων. Και την ίδια στιγμή κουνάει το δάχτυλο και κάνει μαθήματα ηθικής σε άλλους, χρησιμοποιώντας δύο φορές το επίθετο «εξευτελιστικό».

Επιπλέον, πρόκειται για μια λογική ολοκληρωτισμού:  «το Ισραήλ» είναι ο Νετανιάχου και οι γενοκτονικές πολιτικές του. Αν μη τι άλλο: εκατοντάδες, χιλιάδες πολίτες του Ισραήλ αντιτίθενται στoν Νετανιάχου. Μπορεί κάποιους από τους δίσκους που πούλησαν οι τραγουδιστές αυτοί στους οποίους αναφέρεται ο βλαξ Μουμτζής να τους αγόρασαν εκείνοι. Οπότε, είναι κάλλιστα δυνατό κάποιος να μποϊκοτάρει τον Νετανιάχου και να μην προδίδει καν τα «εκατομμύρια που έβγαλε πουλώντας δίσκους». Αλλά τέτοιου είδους πλουραλιστικές ακρότητες είναι ψιλά γράμματα για τους γιαλαντζί φιλελεύθερους που στην πράξη είναι μαθημένοι στο Ein Reich, ein Volk, ein Führer.

[1] Διατηρείται η στίξη του πρωτοτύπου. (Κατά την οποία μετά τη λέξη «οργάνωση» ανοίγουν εισαγωγικά, αλλά δεν κλείνουν ποτέ).