του Άκη Γαβριηλίδη

Στο ποδόσφαιρο, υπάρχουν κάποιες φάσεις στις οποίες, εάν ο πλάγιος επιθετικός ξεπεράσει τον προσωπικό του αντίπαλο και βρεθεί πίσω από την άμυνα σε πλεονεκτική θέση για να κάνει σέντρα, οι αμυντικοί είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και αποφεύγουν να απλώσουν το πόδι τους στην πορεία της μπάλας· διότι, αν το κάνουν, καθώς τρέχουν οπισθοχωρώντας με κατεύθυνση προς την εστία τους μετά το σπάσιμο του μετώπου, είναι πολύ πιθανό να στείλουν άθελά τους τη μπάλα στα δίχτυα εκεί που πρόθεσή τους ήταν να την αποκρούσουν.

Τέτοια αυτογκόλ σημειώνονται και στην κοινωνική και πολιτική επικοινωνία. Ένα σπαρταριστό τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η κάτωθι αφίσα που έφτιαξαν κάποια ακροκεντρώα τρολλ παραποιώντας και (όπως νόμιζαν) υπονομεύοντας την αναγγελία των πορειών για τα Τέμπη στις 28-2. Είναι ενδεικτικό ότι, όταν είδα για πρώτη φορά, προσωπικά πίστεψα ότι ήταν απλώς μία σαρκαστική παραλλαγή της κανονικής που είχε σκοπό να διαδώσει το μήνυμά της με άλλο τρόπο. Διότι η φράση «έχω εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη» μάλλον σαρκαστικά είναι πιθανότερο να λεχθεί σήμερα, παρά σοβαρά. Χρειάστηκε να ψάξω λίγο για να βρω ότι την αφίσα την κοινοποιούσαν διάφοροι ανόητοι, μεταξύ άλλων π.χ. κάποιος κύριος Emanuel Anopoulos που δηλώνει «ειδικός» (δεν προσδιορίζει σε τι) της φεϊσμπουκικής ομάδας «Σκλαβενίτης: Από τους καλύτερους Έλληνες εργοδότες σέβεται υπαλλ. & πελάτες» [sic], και με την εξής αιτιολόγηση:

Επειδή η παρουσία του κάθε πολίτη που θέλει την αλήθεια και την τιμωρία των υπευθύνων, θα εκληφθεί από τους διοργανωτές σίγουρα σαν στάση απέναντι στην κυβέρνηση και ιδίως στον Μητσοτάκη, η αποχή ίσως είναι ένα μήνυμα για να σταματήσουν επι τέλους αυτήν την τοξικότητα και το διχασμό που έφεραν με τα τόσα ψέματά τους στην κοινωνία …

κ.λπ. κ.λπ.

Τουλάχιστον αυτός λοιπόν κοινοποίησε την αφίσα με σοβαρή πρόθεση.

Αν όμως η διάδοση του μηνύματος των πορειών δεν ήταν ο σκοπός της αφίσας, ωστόσο αυτό ήταν, και είναι, το αθέλητο αποτέλεσμά της. Και ένας πρωτοετής σπουδών επικοινωνίας αντιλαμβάνεται ότι, αν κοινοποιήσεις αυτούσια μία αφίσα, αφήνοντας άθικτο το λογότυπο, την εικόνα, την ημερομηνία και τα υπόλοιπα στοιχεία του καλέσματος, τότε φυσικά το μόνο που πετυχαίνεις είναι να μεταφέρεις το πληροφοριακό της περιεχόμενο στον θεατή/ αναγνώστη! Η απλή προσθήκη της πληροφορίας ότι ο/η «εγώ» (δηλ. ο εκάστοτε αναμεταδότης) δεν θα πάρει μέρος στην εκδήλωση, είναι παντελώς αδιάφορη για τον αποδέκτη· είναι πιθανό να περάσει και απαρατήρητη, ενώ δεν αποκλείεται και να λειτουργήσει ευθέως θετικά για την εκδήλωση εάν ο αποδέκτης τυχαίνει να έχει αρνητική εκτίμηση για τον «εγώ».

Όταν δημοσιεύεται μία αναγγελία που καλεί τον κόσμο να πάρει μέρος σε μια εκδήλωση, είναι αυτονόητο ότι σε αυτήν πηγαίνουν όσοι τυχόν ενδιαφέρονται και συμφωνούν με το κάλεσμα. Όσοι δεν ενδιαφέρονται, απλώς δεν πηγαίνουν· δεν υπάρχει πουθενά κάποιο άρρητο répondez s’il vous plaît, και προσωπικά δεν γνωρίζω καμία περίπτωση εκδήλωσης στην οποία να μπήκε οποιοσδήποτε στον κόπο να ενημερώσει δημοσίως με άλλη αφίσα ότι δεν πρόκειται να προσέλθει. Η ίδια η λέξη αποχή, την οποία χρησιμοποιεί για να περιγράψει την επιλογή του ο κ. Ανόπουλος, δείχνει ότι έχει ήδη εκλάβει τη συμμετοχή στις πορείες ως το αναμενόμενο, το συνήθως συμβαίνον, αν όχι και ως κάποια υποχρέωση των πολιτών ανάλογη π.χ. με τη συμμετοχή σε εκλογές.

Το ότι τα ακροκεντρώα τρολλ οδηγήθηκαν σε αυτή την λύση-μπούμερανγκ, δείχνει καταρχάς ότι είναι απλώς ανόητοι. Δείχνει όμως, επιπλέον, ότι είναι τόσο στριμωγμένοι στην μικρή τους περιοχή γύρω από τον αρχιψεύτη και δολοφόνο τερματοφύλακά τους, που δεν βρήκαν τίποτε καλύτερο και με το άπλωμα του ποδιού τους πέτυχαν αυτό το αστείο αυτογκόλ.

Στο χέρι μας είναι να διευρύνουμε ακόμη περισσότερο την ήττα τους, την μεθεπόμενη Παρασκευή και πέρα απ’ αυτή.