του Δημήτρη Λένη

Μέσα στην τραγικότητα της κατάστασης με τόσους νεκρούς, το πιο ακατανόητο είναι το πόσο μικρό είναι το μέγεθος της μπίζνας με το τολουόλιο, αν ήταν τολουόλιο.

Τα νούμερα απλώς δεν έχουν καμία λογική.

Για αρχή, είναι προφανές ότι κάθε νόμιμη χρήση αυτού του τολουολίου αποκλείεται. Θα υπήρχαν παραστατικά, τιμολόγια, θα είχαν ακολουθηθεί κανονισμοί ασφαλείας κ.λπ. Αν υπήρχε τολουόλιο ήταν για παράνομη χρήση.

Τι χρήση; Οι αρωματικοί υδρογονάνθρακες της οικογένειας αυτής μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη χημεία πάρα πολλών πραγμάτων. Πχ, τα χρώματα διαλύτη (οι λαδομπογιές) έχουν τολουόλιο. Μεταξύ των πολλών χημικών διεργασιών που τους χρησιμοποιούν είναι και μερικές μέθοδοι παρασκευής ναρκωτικών της οικογένειας της (μεθ)αμφεταμίνης. Αποκλείεται να ήταν αυτό: η απαιτούμενη ποσότητα θα ήταν λίγα λίτρα, όχι τόνοι. Το αγοράζεις από το χρωματοπολείο κι έχεις ήσυχο το κεφάλι σου.

Τι άλλο υπάρχει;

Νοθεία καυσίμων.

Πώς χρησιμοποιείται στη νοθεία: συμπληρώνεις απλή βενζίνα με τολουόλιο ως 50% περίπου. Το τολουόλιο ανεβάζει τα οκτάνια και επομένως πουλάς το αποτέλεσμα με τιμή σούπερ. Πόσα βγάζεις; Ένας χοντρικός υπολογισμός λέει ότι στο βενζινάδικο βασικά βγάζεις άλλα τόσα από όσα έδωσες (και ρουφάς καρκινογόνες αναθυμιάσεις –άσχετο).

Αυτή τη στιγμή το τολουόλιο είναι στην Ευρώπη περίπου στα 800$ ο τόνος, δηλ. λιγότερο από το πετρέλαιο θέρμανσης (και για αυτό συμφέρει η νοθεία, είναι φτηνό). Αν λοιπόν το τρένο είχε 10 τόνους (που δεν είχε τόσο, ήταν λιγότερο), μιλάμε για λιγότερο από 8000€. Ας πούμε όμως ότι ήταν ένα φορτίο αξίας 10 000 €. Αρα σκόπευαν να βγάλουν περίπου 10 χιλιάρικα καθαρό κέρδος από αυτό, πέντε πάνω, πέντε κάτω.

Πρώτον: αυτό κάνει πολύ δύσκολη την εμπλοκή εφοπλιστών. Παραείναι ψίχουλα το φορτίο, δεν θα ασχοληθεί ο πεθερός του Ντεγκρέ με 10.000, αυτά δεν είναι ούτε για χαρτζιλίκι στο σκυλάδικο. Και όποτε το κάνει (που φυσικά το κάνει, διυλιστήριο έχει από τα διυλιστήρια βγαίνει το τολουόλιο!) δεν το κάνει με τρένο και στη ζούλα. Για αυτό είναι εφοπλιστές, έχουν καράβια για μεταφορά καυσίμων σε σοβαρές ποσότητες, όχι 2 και 3 τόνους. Και είτε νόμιμα είτε στη ζούλα, δικές τους είναι οι θάλασσες, ό,τι θέλουν κάνουν. Τι τρένα και αηδίες;

Μισό λεπτό όμως. Δηλαδή, για ένα φορτίο λιγότερο από 10.000 πέθανε τόσος κόσμος;

Ακόμα χειρότερα: Γιατί η συγκάλυψη; Και πιο πρακτικά:

Πώς έγινε η συγκάλυψη; με τι λεφτά;

Η συγκάλυψη ενός εγκλήματος δεν μπορεί να κοστίζει πολύ περισσότερο από το έγκλημα το ίδιο! Αν σου τελειώσουν τα λεφτά για να κλείσεις στόματα, θα σε δώσουν στεγνά (από κει βγαίνει το «στεγνά», χωρίς λάδωμα, χωρίς αμοιβή σημαίνει) οι συνεταίροι σου για να γλιτώσουν αυτοί. Μα, με 10.000 ούτε αυτοκίνητο δεν αγοράζεις, όχι να συγκαλύψεις έγκλημα. Πόσα στόματα έκλεισαν με δωροδοκίες; Πόσα συμβόλαια θανάτου χρειάζονται; Μιλάμε για πολλά λεφτα όχι για 10 ψωροχιλιάρικα! Που ούτε καν για τόσα δεν μιλάμε.

Από οικονομική άποψη, απλώς δεν βγάζει κανένα νόημα επειδή η συγκάλυψη αυτή αντιστοιχεί σε πολύ, πάρα πολύ μεγαλύτερο παράνομο εμπόριο. Σκεφτείτε μόνο ότι τα 10 αυτά χιλιάρικα έχουν σοβαρό κίνδυνο να χαλάσει η δουλειά, είναι παράνομα, και σημαίνουν κόπο και πολλά έξοδα να στήσεις το κύκλωμα, να φέρεις το εμπόρευμα στο σταθμό, να το παραλάβεις κ.λπ. Ο τυπάς που σε μια νύχτα άλλαξε ΑΦΜ και έστησε την επιχείρηση για να τσιμπήσει τα 700 χιλιάρικα του μπαζώματος το έκανε εντελώς ακίνδυνα και νόμιμα! Γιατί κάποιος που έχει άκρες στην κυβέρνηση να ασχοληθεί με μια παράνομη δουλίτσα για ψιλικατζήδες, όταν μπορεί να κάνει μπάζα εκατομμυρίου εντελώς νόμιμα, άκοπα και με προπληρωμένη την εφορία; Αβάδιστα λέμε.

Λέω λοιπόν, ότι αν είναι τολουόλιο, είναι ένα πολύ περίεργο τολουόλιο. Είτε ήταν (και) κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό στο τρένο (οπότε αυτό προσπάθησαν να κρύψουν), ή ήταν ας πούμε σύμπτωση: η κυβέρνηση, απλώς αγνοούσε ότι κάποιοι είχαν λαδώσει για να μεταφέρουν το τολουόλιο τους. Μέσα στον ορυμαγδό της στιγμής, ανίκανη να αξιολογήσει την βαρύτητα του γεγονότος, η κυβέρνηση πανικοβλήθηκε (την ίδια στιγμή που νόμιζε ότι κρατά την ατσάλινη ψυχραιμία της και δρα ορθολογικά: μωραίνει κύριος) και αποφάσισε να κάνει κυνική επικοινωνιακή διαχείριση των καμένων πτωμάτων νέων παιδιών. Εκεί που δεν είχε (και δεν έχει ακόμα!) δώσει τα 50-60.000 για σύστημα ασφαλείας, έδωσε διαμιάς ένα ζεστό εκατομμύριο για μπαζώματα, γερανούς, τσιμέντα κ.λπ. ώστε να δείξει προφίλ ικανότητας, επάρκειας, αριστείας.

Δεν προστάτεψαν κανέναν άλλον από τους εαυτούς τους. Προσπάθησαν να φανούν ικανοί διαχειριστές κρίσεων, να δείξουν ότι το Μάτι δεν τους αφορά –και επί τη ευκαιρία έκρυψαν το γεγονός ότι δεν ήταν ατύχημα αλλά έγκλημα εκ (πολιτικής) προμελέτης.

Περιττό να πω τη γνώμη μου για τις καταγέλαστες (αν)ικανότητες των αρίστων κοπριτών που μας κυβερνούν· χωριό που φαίνεται…

Αλλά σε κάθε περίπτωση, πέρα από την αναγκαία διαλεύκανση του συγκεκριμένου εγκλήματος και του μυστηρίου με τους διαλύτες, το οφείλουμε στη μνήμη των παιδιών να καταλογίσουμε πολιτικές ευθύνες για το ξεπούλημα των τρένων (και για θυμηθείτε, ποιος τα ξεπούλησε, η τωρινή κυβέρνηση ή η προηγούμενη;), για την διαχρονική απαξίωσή τους, για την προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος κ.λπ. κ.λπ.

Το οφείλουμε να ξαναφέρουμε το αίτημα για δημόσιες, φτηνές και κυρίως ασφαλείς συγκοινωνίες που θα αποκλείουν τέτοια προβλέψιμα (και αποτρέψιμα που να πάρει!) δυστυχήματα. Το οφείλουμε και στην μνήμη των νεκρών και στους εαυτούς μας.