του Άκη Γαβριηλίδη

Μετά και τις τελευταίες αποκαλύψεις και καταθέσεις εκθέσεων και πορισμάτων, κάθε άνθρωπος που έχει στοιχειώδη νοημοσύνη και που δεν θέλει να παριστάνει την στρουθοκάμηλο, δεν έχει άλλο δρόμο παρά να παραδεχτεί ότι ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας είναι ψεύτης και δολοφόνος.

Από όλες τις αμερόληπτες εξετάσεις της σύγκρουσης των τρένων στα Τέμπη προκύπτει με καθαρότητα ότι από την πρώτη στιγμή υπήρξε συντονισμένη, συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια να παρεμποδιστεί η έρευνα και να μην έρθει στο φως η αλήθεια.

Η προσπάθεια αυτή δεν θα ήταν δυνατό να αναληφθεί χωρίς τη γνώση και μάλιστα την ενεργό και πρωταγωνιστική συμμετοχή του πρωθυπουργού. Οδήγησε δε σε σωρεία κακουργημάτων, τα οποία δεν αποκλείεται, με καθαρά Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Στο ποδόσφαιρο, υπάρχουν κάποιες φάσεις στις οποίες, εάν ο πλάγιος επιθετικός ξεπεράσει τον προσωπικό του αντίπαλο και βρεθεί πίσω από την άμυνα σε πλεονεκτική θέση για να κάνει σέντρα, οι αμυντικοί είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και αποφεύγουν να απλώσουν το πόδι τους στην πορεία της μπάλας· διότι, αν το κάνουν, καθώς τρέχουν οπισθοχωρώντας με κατεύθυνση προς την εστία τους μετά το σπάσιμο του μετώπου, είναι πολύ πιθανό να στείλουν άθελά τους τη μπάλα στα δίχτυα εκεί που πρόθεσή τους ήταν να την αποκρούσουν.

Τέτοια αυτογκόλ σημειώνονται και στην κοινωνική και πολιτική επικοινωνία. Ένα σπαρταριστό τέτοιο παράδειγμα αποτελεί η κάτωθι αφίσα που έφτιαξαν κάποια ακροκεντρώα τρολλ παραποιώντας και (όπως νόμιζαν) υπονομεύοντας την αναγγελία των πορειών για τα Τέμπη στις 28-2. Είναι ενδεικτικό ότι, όταν είδα για πρώτη φορά, προσωπικά πίστεψα ότι ήταν απλώς μία σαρκαστική παραλλαγή της κανονικής που είχε σκοπό να διαδώσει το Συνέχεια →

του Άκη Γαβριηλίδη

Εδώ και πολλά χρόνια, είναι δημοσιευμένη στο διαδίκτυο (και προηγουμένως σε ένα ή περισσότερα βιβλία, φαντάζομαι) μία φωτογραφία όπου απεικονίζεται ο Βασίλης Τσιτσάνης καθισμένος σε ένα τραπέζι και γύρω του άλλα τέσσερα άτομα. Επίσης διαθέσιμες ηλεκτρονικά είναι σαφείς πληροφορίες για τη φωτογραφία και την περίσταση: τα τέσσερα αυτά άτομα είναι οι τραγουδιστές Παύλος Σιδηρόπουλος και Αλεξάνδρα (Κυριακάκη), η ηθοποιός Δέσποινα Τομαζάνη και ο ιδιοκτήτης του κλαμπ «Κύτταρο», το δε στιγμιότυπο είναι από το 1975 όταν οι τρεις άλλοι πήγαν στο κέντρο «Χάραμα» όπου εμφανιζόταν ο Τσιτσάνης μαζί με την Αλεξάνδρα, κάθησαν για λίγο στο ίδιο τραπέζι και φωτογραφήθηκαν μαζί τους.

Για άγνωστους λόγους, τον περασμένο μήνα κάποιος είχε την ατυχή έμπνευση να απομονώσει τον Τσιτσάνη και τον Σιδηρόπουλο –τυχαίνει να κάθονταν δίπλα δίπλα- σε ένα καρέ, να αποκόψει όλους τους άλλους από γύρω και να αναρτήσει το αποτέλεσμα σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συνοδευμένο από το εξής προχειρογραμμένο και Συνέχεια →

του Δημήτρη Λένη

Μέσα στην τραγικότητα της κατάστασης με τόσους νεκρούς, το πιο ακατανόητο είναι το πόσο μικρό είναι το μέγεθος της μπίζνας με το τολουόλιο, αν ήταν τολουόλιο.

Τα νούμερα απλώς δεν έχουν καμία λογική.

Για αρχή, είναι προφανές ότι κάθε νόμιμη χρήση αυτού του τολουολίου αποκλείεται. Θα υπήρχαν παραστατικά, τιμολόγια, θα είχαν ακολουθηθεί κανονισμοί ασφαλείας κ.λπ. Αν υπήρχε τολουόλιο ήταν για παράνομη χρήση.

Τι χρήση; Οι αρωματικοί υδρογονάνθρακες της οικογένειας αυτής μπορούν να χρησιμοποιηθούν στη χημεία πάρα πολλών πραγμάτων. Πχ, τα χρώματα διαλύτη (οι λαδομπογιές) έχουν τολουόλιο. Μεταξύ των πολλών χημικών διεργασιών που τους χρησιμοποιούν είναι και μερικές μέθοδοι παρασκευής ναρκωτικών της οικογένειας της (μεθ)αμφεταμίνης. Αποκλείεται να ήταν αυτό: η απαιτούμενη ποσότητα θα ήταν λίγα λίτρα, όχι τόνοι. Το αγοράζεις από το χρωματοπολείο κι έχεις ήσυχο το κεφάλι σου.

Τι άλλο υπάρχει;

Νοθεία καυσίμων.

Πώς χρησιμοποιείται στη νοθεία: συμπληρώνεις απλή βενζίνα με τολουόλιο ως 50% περίπου. Το τολουόλιο Συνέχεια →

του Ματτέο Πασκουινέλλι

Υπάρχει μια σημαντική παρανόηση σχετικά με τις επιστημονικές φιλοδοξίες της κυβερνητικής. Στην πραγματικότητα, η κυβερνητική δεν ήταν μια επιστήμη αλλά μια σχολή μηχανικής μεταμφιεσμένη –μια σχολή με αρκετή αυτοπεποίθηση ώστε να επεκτείνει τις πληροφοριακές και υπολογιστικές αναλογίες της σε διάφορες πτυχές της φύσης και της κοινωνίας. Το βιβλίο αυτό προσπαθεί να ξεκαθαρίσει ότι, αντί να σχεδιάζουν μηχανές που να μοιάζουν με οργανισμοί (βιομορφισμός), όπως διακήρυτταν, τελικά οι κυβερνητιστές οραματίστηκαν οργανισμούς να μοιάζουν με μηχανές (τεχνομορφισμός), οι οποίες αντανακλούσαν τη δική τους περιρρέουσα κοινωνική τάξη πραγμάτων (κοινωνιομορφισμός). Όπως και οι φιλοσοφίες της φύσης των προηγούμενων αιώνων (τυπικό Συνέχεια →